----ਸੱਜਣਾਂ ਮੈ ਨਾ ਤੈਥੋ à¨à©±à¨œà¨¾à¥¤---- |
|
|
ਟਿੱਬਿਆ ਦੀ ਰੇਤਾਂ ਮੈ
ਸੱਜਣਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਪੈਂੜਾ ਕੱਜਾ ।
ਉੱਡ ਸਿਰ 'ਚ ਨਹੀ ਪੈਦੀਂ
ਵੇ ਮੈ ਸਦਾ ਪਾਲਾ ਲੱਜਾ।
ਕਰਕੇ ਦੀਦਾਰ ਸੋਹਣਿਆ
ਤੇਰਾ ਰੂਹ ਤੱਕ ਮੈ ਰੱਜਾ ।
ਕà©à©±à¨ ਪਲ ਜਾਂ ਸਾਲ ਨਹੀ
ਸਾਹਾਂ ਤੱਕ ਨਾਲ ਤੇਰੇ ਬੱà¨à¨¾à¥¤
ਤੂੰ ਮਰਜ਼ੀ ਦਾ ਮਾਲਕ ਆਪਣੀ
ਸੱਜਣਾਂ ਮੈ ਨਾ ਤੈਥੋ à¨à©±à¨œà¨¾à¥¤
Dilpreet guri
|
|
....ਕਿਸੇ ਦੀ ਆਸਥਾ ਵਾਲਾ ਮੈਂ ਮੰਦਰ, ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ।.... |
|
|
ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਸੋਚ ਦੀ ਧਰਤੀ ਦਾ ਅੰਬਰ, ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ।
ਮੈਂ ਕਾਲੀ ਰਾਤ ਦੇ ਮੱਥੇ 'ਤੇ ਚੰਦਨ, ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ।
ਮੈਂ ਔਰਤ ਹਾਂ, ਮੇਰੇ ਸਿਰ 'ਤੇ ਹੈ ਸ਼ਾਲੂ ਇੱਜ਼ਤਾਂ ਵਾਲਾ,
ਕਿਸੇ ਗੈਰਤ ਦੀ à¨à©±à¨ à©€ ਦਾ ਮੈਂ ਖੰਡਰ, ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ।
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਤੋਂ ਸਾਬਤ-ਸਬੂਤੀ, ਦਿਸ ਰਹੀ ਹà©à©°à¨¦à©€,
ਕਿਸੇ ਦਾ ਟà©à©±à¨Ÿà¨¿à¨† ਹੋਇਆ ਮੈਂ ਅੰਦਰ, ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ।
ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਖਿਆਲਾਂ ਦੀ, ਕਰੂੰਬਲ ਕਰਵਟਾਂ ਲੈਂਦੀ,
ਕਿਸੇ ਸ਼ਾਇਰ ਦੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਦਾ ਮੈਂ ਹਾਸਿਲ, ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ।
à¨à©à¨²à©‡à¨–ਾ ਪਾਲ਼ ਨਾ ਬੈਠੀਂ, ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਸਹਿਜਤਾ ਵਾਲਾ,
ਜੋ ਤੇਰੇ ਨਾਮ 'ਤੇ ਜਾਰੀ ਨੇ ਸੰਮਨ, ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ।
ਜੇ ਤੈਨੂੰ ਮੇਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ, ਸ਼ੈਤਾਨੀ ਸà©à¨° ਦੀਆਂ ਲੱਗਣ,
ਕਿਸੇ ਦੀ ਆਸਥਾ ਵਾਲਾ ਮੈਂ ਮੰਦਰ, ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹਾਂ।
|
|
----ਨੀ ਫà©à©±à¨²à¨¾à¨‚ ਵਰਗੀਓ ਕà©à©œà©€à¨“…---- |
|
|
ਨੀ ਫà©à©±à¨²à¨¾à¨‚ ਵਰਗੀਓ ਕà©à©œà©€à¨“!
ਨੀ ਫà©à©±à¨²à¨¾à¨‚ ਵਰਗੀਓ ਕà©à©œà©€à¨“
ਨੀ ਚੋà¨à¨¾à¨‚ ਜਰਦੀਓ ਕà©à©œà©€à¨“
ਕਰੋ ਕੋਈ ਜਿਉਣ ਦਾ ਹੀਲਾ
ਨੀ ਤਿਲ ਤਿਲ ਮਰਦੀਓ ਕà©à©œà©€à¨“
ਤà©à¨¹à¨¾à¨¡à©‡ ਖਿੜਨ 'ਤੇ ਮਾਯੂਸ ਕਿਉਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਲਗਰਾਂ
ਤੇ ਰà©à©±à¨– ਵਿਹੜੇ ਦੇ ਕਰ ਲੇਂਦੇ ਨੇ ਕਾਹਤੋਂ ਨੀਵੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ
ਇਹ ਕੈਸੀ ਬੇਬਸੀ ਹੈ ਬਣਦੀਆਂ ਕà©à©±à¨–ਾਂ ਹੀ ਕਿਉਂ ਕਬਰਾਂ
ਮਿਲੇ ਕਿਉਂ ਜੂਨ ਹਉਕੇ ਦੀ
ਨੀ ਹਾਸੇ ਵਰਗੀਓ ਕà©à©œà©€à¨“…
ਕੋਈ ਬੂਟਾ ਕੋਈ ਸਾਇਆ ਤà©à¨¹à¨¾à¨¡à¨¾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਬਣਦਾ
ਤà©à¨¹à¨¾à¨¡à©‡ ਸਿਰ ਮà©à¨¹à©±à¨¬à¨¤ ਦਾ ਚੰਦੋਆ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਤਣਦਾ
ਕਿਤੇ ਤਾਂ ਅੰਤ ਵੀ ਹੋਊ ਥਲਾਂ ਦੀ à¨à¨¸ ਸà©à¨²à¨—ਣ ਦਾ
ਨੀ ਬੂਟੇ ਲਾਉਂਦੀਓ ਕà©à©œà©€à¨“
ਨੀ ਛਾਵਾਂ ਕਰਦੀਓ ਕà©à©œà©€à¨“…
ਸਮੇਂ ਦੇ ਨà©à¨¹à©‡à¨° ਨੇ ਨਿਗਲੀ ਤà©à¨¹à¨¾à¨¡à©‡ ਪਿਆਰ ਦੀ ਮੰਜ਼ਿਲ
à¨à©°à¨µà¨° ਵਿਚ ਡà©à©±à¨¬ ਗਈ ਬੇੜੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਕੋਈ ਸਾਹਿਲ
ਕਦੋਂ ਤਕ ਹੋਰ ਤੜਪੇਗੀ ਤà©à¨¹à¨¾à¨¡à©‡ ਸ਼ੌਕ ਦੀ ਪਾਇਲ
ਜਲਾਂ ਵਿਚ ਡà©à¨¬à¨¦à©€à¨“ ਕà©à©œà©€à¨“
ਥਲਾਂ ਵਿਚ ਸੜਦੀਓ ਕà©à©œà©€à¨“…
ਤà©à¨¹à¨¾à¨¡à©€ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਕਿਉਂ ਹਨà©à¨¹à©‡à¨°à¨¾ ਹੀ ਹਨà©à¨¹à©‡à¨°à¨¾ ਹੈ
ਤà©à¨¹à¨¾à¨¡à©‡ ਸੀਨਿਆਂ ਵਿਚ ਕਿਉਂ ਉਦਾਸੀ ਦਾ ਬਸੇਰਾ ਹੈ
ਕਦੋਂ ਕੋਈ ਉਗਮਣਾ ਸੂਰਜ ਕਦੋਂ ਚੜà©à¨¹à¨¨à¨¾ ਸਵੇਰਾ ਹੈ
ਨੀ ਦੀਵੇ ਧਰਦੀਓ ਕà©à©œà©€à¨“
ਨੀ ਚਾਨਣ ਕਰਦੀਓ ਕà©à©œà©€à¨“…
ਤà©à¨¹à¨¾à¨¡à©€ ਅੱਖ ਦਾ ਸà©à¨ªà¨¨à¨¾ ਹਕੀਕਤ ਵਿਚ ਕਦੋਂ ਬਦਲੂ
ਕਿ ਇਹ ਦà©à¨°-ਦà©à¨° ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੀ ਮà©à¨¹à©±à¨¬à¨¤ ਵਿਚ ਕਦੋਂ ਬਦਲੂ
ਤੇ ਆਦਮ-ਜ਼ਾਤ ਦੀ ਹਿੰਸਾ ਹਿਫ਼ਾਜ਼ਤ ਵਿਚ ਕਦੋਂ ਬਦਲੂ
ਨੀ ਘੋੜੀਆਂ ਗਾਉਂਦੀਓ ਕà©à©œà©€à¨“
ਘੜੋਲੀਆਂ à¨à¨°à¨¦à©€à¨“ ਕà©à©œà©€à¨“…
ਨੀ ਫà©à©±à¨²à¨¾à¨‚ ਵਰਗੀਓ ਕà©à©œà©€à¨“…
ਸà©à¨–ਵਿੰਦਰ ਅੰਮà©à¨°à¨¿à¨¤
|
|
----ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਵੀ ਇਕ ਦਿਨ, 'ਜੀਤ' ਨੇ ਹੋਣਾ ਰਵਾਨਾ ਸੀ ---- |
|
|
ਜ਼ਮਾਨੇ ਤੇ ਗਿਲਾ ਕਾਹਦਾ, ਜ਼ਮਾਨਾ ਤਾਂ ਜ਼ਮਾਨਾ ਸੀ।
ਤੂੰ ਆਪਣਾ ਹੋ ਕੇ ਕੰਡ ਕੀਤੀ, ਜ਼ਮਾਨਾ ਇਹ, ਬਿਗਾਨਾ ਸੀ।
à¨à©à¨†à¨‡à¨† ਮà©à©±à¨– ਤੇਰੇ ਵੱਲ, ਤਾਂ ਹਿੱਕ ਤੇ ਬਾਣ ਆ ਲੱਗਾ,
ਪਤੈ ਮੈਨੂੰ, ਕਿ ਤੇਰਾ ਤਾਂ, ਮੇਰੀ ਪਿੱਠਤੇ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਸੀ ।
ਮੇਰੇ ਹੋਠਾਂ ਤੇ ਜੋ ਮਰਿਆ, ਉਹ ਮੇਰਾ ਗੀਤ ਨਾ ਹੋ ਕੇ,
ਮੇਰੇ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤ ਵਿਚ ਪà©à¨£à¨¿à¨†, ਤੇਰੇ ਨਾਂ ਦਾ ਤਰਾਨਾ ਸੀ ।
ਮੈਂ ਕਿੱਥੇ ਗੀਤ ਲਿਖਣੇ ਸੀ ? ਗ਼ਜ਼ਲ ਕਿੱਦਾਂ ਮੈਂ ਕਹਿਣੀ ਸੀ ?
ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਤਕ ਸਫ਼ਰ ਦਾ ਵੀ, ਮà©à¨¹à©±à¨¬à¨¤ ਹੀ ਬਹਾਨਾ ਸੀ ।
ਤੂੰ ਮੈਥੋਂ ਦੂਰ ਕੀ ਹੋਇਆ, ਕਿ ਮੋੜੇ ਮà©à©±à¨– ਬਰਕਤ ਨੇ,
ਤੇਰੇ ਹੀ ਸਾਥ ਨੇ ਮੇਰਾ, ਸਦਾ à¨à¨°à¨¿à¨† ਖਜ਼ਾਨਾ ਸੀ ।
ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਪੰਛੀਆਂ ਨੂੰ ਹੈ, ਬੜਾ ਹੀ ਵਿਲਕਦੇ ਤੱਕਿਆ,
ਜਿਨà©à¨¹à¨¾à¨‚ ਦਾ ਜੰਗਲਾਂ ਨਾਲੋਂ, ਕਦੇ ਟà©à©±à¨Ÿà¨¾ ਯਰਾਨਾ ਸੀ ।
ਸਦੀਵੀ ਕà©à¨ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ, ਇਹ ਚੱਲਣਹਾਰ ਦà©à¨¨à©€à¨†à¨‚ ਹੈ,
ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਵੀ ਇਕ ਦਿਨ, 'ਜੀਤ' ਨੇ ਹੋਣਾ ਰਵਾਨਾ ਸੀ
S,K,Belgium
|
|
Jiet Surjiet Belgium |
|
|
ਮਾਹੀ ਪà©à©±à¨›à©‡, ਦੱਸ ਖਾਂ ਮੈਨੂੰ, ਕੀ ਕੀ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖ ਲਿਆ ।
ਮੈਂ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ, ਤੇਰੇ ਨੈਣੀਂ ਡà©à©±à¨¬ ਕੇ ਮਰਨਾ ਸਿੱਖ ਲਿਆ ।
ਮਾਰੂਥਲ ਦੀ ਉਡਦੀ ਰੇਤ ਨੇ, ਖਵਰੇ ਕੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ,
ਇਕ ਬਦਲੋਟੀ ਨੇ ਥਲ ਉੱਤੇ, ਅਜ-ਕਲ ਵਰà©à¨¹à¨¨à¨¾ ਸਿੱਖ ਲਿਆ ।
ਇੱਕ ਪਹਾੜੀ ਉੱਤੋਂ ਡਿਗਦੇ, ਪਾਣੀ 'ਤੇ ਅਹਿਸਾਨ ਜਿਹਾ ਸੀ,
ਉਸ ਨੇ ਨਦੀਆਂ ਖਾਤਿਰ, ਖà©à¨¦ ਹੀ ਬਣਨਾ à¨à¨°à¨¨à¨¾ ਸਿੱਖ ਲਿਆ।
ਜੀਵਨ à¨à¨° ਦੀ à¨à¨—ਤੀ ਵਿੱਚੋਂ, ਇੱਕੋ ਤੇਰਾ ਨਾਂ ਮਿਲਿਆ à¨,
ਤੇਰੀ ਖਾਤਿਰ ਹਰ ਤੋਹਮਤ, ਇਲਜ਼ਾਮ ਨੂੰ ਜਰਨਾ ਸਿੱਖ ਲਿਆ।
ਪੋਹ ਮਾਘ ਦੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਦੇ ਵਿਚ, ਗਰਮੀ ਤੇਰੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਦੀ,
ਹਾੜà©à¨¹ ਮਹੀਨੇ ਸਿਮਰ ਕੇ ਤੈਨੂੰ, ਹà©à¨£ ਮੈਂ ਠਰਨਾਸਿੱਖ ਲਿਆ।
ਇਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਮੂੰਹ ਗ਼ਮਾਂ ਨੇ, ਸਾਡੇ ਘਰ ਵਲ ਖੋਲà©à¨¹à©‡ ਨਹੀਂ,
ਪਰ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਚਾਹਤ ਦੇ ਵਿਚ, ਹਰ ਗ਼ਮ ਤਰਨਾਸਿੱਖ ਲਿਆ।
ਤੂੰ ਜਾਣੂੰ à¨à¨‚, ਮੇਰੀ ਫਿਤਰਤ ਤੋਂ ਮੈਂ ਹਾਂ ਬੇਖੌਫ਼ ਬੜੀ,
à¨à¨ªà¨°, ਤੇਰੀ ਅੱਖ ਦੀ ਘੂਰੀ ਕੋਲੋਂ ਡਰਨਾ ਸਿੱਖ ਲਿਆ।
ਮਨ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵੱਸ ਗਈ ਹੈ 'ਜੀਤ' ਰਜ਼ਾ ਹà©à¨£ ਮਹਿਰਮ ਦੀ,
ਤਾਂ ਹੀ ਤੇਰੀਆਂ ਖà©à¨¸à¨¼à©€à¨†à¨‚ ਖਾਤਿਰ, ਜਿੱਤ ਕੇ ਹਰਨਾ ਸਿੱਖ ਲਿਆ।
|
|
ਅਦਾ ਤੇਰੀ ਨੂੰ ਸਜ਼ਦਾ, ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ à¨à¨¸ ਕਰਕੇ ਵੀ, ਕਿ ਤੇਰੀ ਗੱਲ ਨਾ ਅੱਜ ਤਕ, ਕੋਈ ਵੀ ਆਰਜ਼ੀ ਦੇਖੀ। |
|
|
ਮੈਂ ਕà©à¨ à¨à¨¦à¨¾à¨‚ ਸੀ ਤੇਰੀ, ਦੋਸਤੀ ਤੇ ਦਿਲਬਰੀ ਦੇਖੀ।
ਜਿਵੇਂ ਵਗਦੀ ਨਦੀ ਹੋਵੇ, ਥਲਾਂ ਵਿਚ ਜੀਰਦੀ ਦੇਖੀ।
ਕਿ ਜਿਹੜੀ ਸ਼ਹਿਰ ਤੇਰੇ ਤੋਂ, ਮà©à©œà©€ ਅਠਖੇਲੀਆਂ ਕਰਕੇ,
ਮੈਂ ਹਾਲੇ ਤੀਕ ਵੀ ਉਹ ਪੌਣ, ਪਰਬਤ ਤੈਰਦੀ ਦੇਖੀ।
ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਸà©à¨ªà¨¨à¨¿à¨†à¨‚ ਦੇ ਦੇਸ਼, ਜਦ ਤੋਂ ਟੱਕਰਿਆ ਮੈਨੂੰ,
ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਨਾਲ਼ ਤੇਰੇ ਹੀ, ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਹਰ ਖà©à¨¸à¨¼à©€ ਦੇਖੀ।
ਮੇਰੇ ਹੀ ਦਿਲ ਦੇ ਵਿਚ ਰਹਿਕੇ, ਬਿਗਾਨਾ ਤੂੰ ਕਰੇਂ ਮੈਨੂੰ,
ਬੜੀ ਵਾਰੀ, ਮੈਂ à¨à¨¦à¨¾à¨‚ ਦੀ, ਵੀ ਆਪਣੀ ਬੇਬਸੀ ਦੇਖੀ।
à¨à¨²à¨¾ ਸੀ ਹਿਜਰ ਹੀ ਤੇਰਾ, ਮਿਲਣ ਦੇ ਓਸ ਲਮਹੇਂ ਤੋਂ,
ਕਿਸੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਲਮਹੇਂ ਵਿਚ, ਜੋ ਤੇਰੀ ਬੇਰà©à¨–à©€ ਦੇਖੀ।
ਪਲੇਠੀ ਰੀਠਮੇਰੀ ਨੇ, ਵੀ ਮਰ ਕੇ ਤੋੜਿਆ ਦਮ ਨਾ,
ਮੈਂ ਅਪਣੇ ਹਉਕਿਆਂ ਦੇ ਵਿਚ, ਅਜੇ ਵੀ ਸਿਸਕਦੀ ਦੇਖੀ।
ਵਧਾਈ ਚਾਲ ਕਦਮਾਂ ਦੀ, ਵਿਛਾ ਕੇ ਰੋੜ ਰਾਹਾਂ ਵਿਚ,
ਤੇ ਮà©à©œ ਕੇ ਚਾਲ ਮੇਰੀ 'ਤੇ, ਹੀ ਦà©à¨¨à©€à¨†à¨‚ ਹਰਖ਼ਦੀ ਦੇਖੀ।
ਅਦਾ ਤੇਰੀ ਨੂੰ ਸਜ਼ਦਾ, ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ à¨à¨¸ ਕਰਕੇ ਵੀ,
ਕਿ ਤੇਰੀ ਗੱਲ ਨਾ ਅੱਜ ਤਕ, ਕੋਈ ਵੀ ਆਰਜ਼ੀ ਦੇਖੀ।
|
|
----ਜੇ ਆਉਣਾ à¨, ਚੱਲ ਆ, ਰਲ ਕੇ ਬਹੀਠਕੋਲ,--- |
|
|
ਪੌਣਾਂ ਵੀ ਪਛਤਾਉਂਦੀਆਂ, ਬਿਰਖ ਦੇ ਪੱਤੇ à¨à¨¾à©œà¥¤
ਨੈਣੋਂ ਨੀਰ ਵਹਾਉਂਦੀਆਂ, ਲ਼ੈ ਬੱਦਲ ਦੀ ਆੜ।
ਮਾਲੀ ਨੇ ਇਹ ਸਿੰਜਿਆ, ਸੀ ਰੀà¨à¨¾à¨‚ ਦੇ ਨਾਲ਼,
ਸà©à¨£ ਨੀ ਧà©à©±à¨ª-ਕà©à¨ªà©±à¨¤à©€à¨ ! à¨à¨¦à¨¾à¨‚ ਬਾਗ਼ ਨਾ ਸਾੜ।
ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਸੀ ਸੋਹਣਿਆ, ਕà©à¨² ਵਸਲਾਂ ਦੇ ਸਾਉਣ,
ਬਿਨ ਤੇਰੇ ਤਾਂ ਬਾਲਮਾਂ, ਨੇ ਹਿਜ਼ਰਾਂ ਦੇ ਹਾੜà©à¨¹à¥¤
ਪਲ-ਪਲ ਦੇ ਵਿਚ ਬਦਲਦੀ, ਦà©à¨¨à©€à¨†à¨‚ ਆਪਣੇ ਰੰਗ,
ਮੂੰਹੋਂ ਮਿੱਠੇ ਬੋਲ ਨੇ, ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ ਸਲਵਾੜà©à¨¹à¥¤
ਹà©à¨£ ਅਹਿਸਾਸ ਤੋਂ ਸੱਖਣੇ, ਮਿਲ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਲੋਕ,
ਪੀੜਾਂ, ਹੰà¨à©‚, ਤੋਹਮਤਾਂ, ਬਣ ਕੇ ਆਉਂਦੇ ਧਾੜ।
ਮੇਰੇ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ ਹੈ , ਹਾਲੇ ਤੀਕਰ ਸਿੱਲà©à¨¹,
ਜਾਂਦਾ ਜਾਂਦਾ ਨੱਪ ਗਿਉਂ, ਤੂੰ ਦੱਸ ਕਿਹੜੀ ਨਾੜ।
ਬਾਹਰੋਂ ਛਾਂਵਾਂ ਵੰਡ ਦਾ, ਆਪਣਾ ਫਰਜ਼ ਪਛਾਣ,
ਵਿੱਚੋਂ ਘà©à¨£ ਨੇ ਬਿਰਖ਼ ਨੂੰ, ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਦੋਫਾੜ।
ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਮਹਿਕਦੇ, ਨੇ ਲੱਖਾਂ ਹੀ ਦੇ ਖਾਬ,
ਪਰ ਮੇਰੇ ਨਾ' ਨੀਂਦਰਾਂ ,ਕਰ ਜਾਵਣ ਖਿਲਵਾੜ।
ਜੇ ਆਉਣਾ à¨, ਚੱਲ ਆ, ਰਲ ਕੇ ਬਹੀਠਕੋਲ,
'ਜੀਤ' ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਲਾਰਿਆਂ ਦੀ, ਸੂਲੀ 'ਤੇ ਚਾੜà©à¨¹à¥¤
S K,Belgium
|
|
Ikk Gazal/ Kuljeet Kaur Gazal ਤਲਵੰਡੀ ਖà©à©°à¨®à¨£ |
|
|
ਬੋਲੀ ਮੇਰੇ ਇਸ ਜਨਮ ਦੀ, ਕਾਗਜ਼ ਤੇ ਕਾਨੀ ਰਹਿਣ ਦੇ l
ਲੈ ਲੈ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ, ਕਾਗਜ਼ ਤੇ ਕਾਨੀ ਰਹਿਣ ਦੇ ll
ਸਠਹੀ ਨਿਕੰਮੇ ਜਾਪਦੇ, ਰà©à¨¤à¨¬à©‡, ਮà©à¨°à©±à¨¬à©‡, ਡਿਗਰੀਆਂ,
ਲੈ ਲੈ ਪੜà©à¨¹à¨¾à¨ˆ ਉਮਰ ਦੀ, ਕਾਗਜ਼ ਤੇ ਕਾਨੀ ਰਹਿਣ ਦੇ ll
ਨਦੀਆਂ, ਸਮà©à©°à¨¦à¨°, ਧਰਤੀਆਂ, ਉੱਜੜੇ ਉੱਜੜਦੇ ਰਹਿਣਗੇ,
ਪਿੰਡ ਜਾਂ ਉਜਾੜੀਂ ਸ਼ਹਿਰ ਵੀ, ਕਾਗਜ਼ ਤੇ ਕਾਨੀ ਰਹਿਣ ਦੇ ll
ਸਾਂà¨à¨£ ਫਿਰੇਂ ਤਾਂ ਸਾਂਠਲੈ, ਸਾਰੀ ਜ਼ਮੀਂ ਜਾਇਦਾਦ ਵੀ,
ਲੈ ਸਾਂਠਮੇਰੀ ਹਰ ਖà©à¨¶à©€, ਕਾਗਜ਼ ਤੇ ਕਾਨੀ ਰਹਿਣ ਦੇ ll
ਕਾਹਤੋਂ ਹੈ ਮà©à©±à¨– ਤੂੰ ਫੇਰਿਆ, à¨à¨¨à¨¾ à¨à¨²à¨¾ ਕਿਉਂ ਤਲਖਿਆ ?
à¨à¨¨à©€ ਕਰੀ ਸੀ ਬੇਨਤੀ, ਕਾਗਜ਼ ਤੇ ਕਾਨੀ ਰਹਿਣ ਦੇ ll
ਨà©à¨¹à©‡à¨°à¨¾ ਚà©à¨ªà¨¾à¨¸à©€à¨‚ ਪਸਰਿਆ, ਚਾਨਣ ਕਰਾਂਗੇ ਆਪ ਹੀ,
ਲੈ ਜਾ ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਰੌਸ਼ਨੀ, ਕਾਗਜ਼ ਤੇ ਕਾਨੀ ਰਹਿਣ ਦੇ ll
ਲਿਖਦੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਕà©à¨²à¨œà©€à¨¤ ਹੈ, ਸਦ ਹੀ ਡà©à¨¬à©‹ ਕੇ ਰੱਤ ਵਿਚ,
ਇਹ ਨਾ ਕਦੇ ਵੀ ਮà©à©±à¨•à¨£à©€, ਕਾਗਜ਼ ਤੇ ਕਾਨੀ ਰਹਿਣ ਦੇ ll
|
|
---ਧੰਨ ਗà©à¨°à©‚ ਗà©à¨°à©°à¨¥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ..ਕà©à©±à¨ ਤੱਥ--- |
|
|
ਧੰਨ ਗà©à¨°à©‚ ਗà©à¨°à©°à¨¥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ..ਕà©à©±à¨ ਤੱਥ
.......................................,,,,,,,.,,..
ਗà©à¨°à©‚ ਗà©à¨°à©°à¨¥ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਵਿਚ,ਚੌਦਾਂ ਸੌ ਤੀਹ ਪੱਤਰ ਨੇ
ਦਸ ਲੱਖ ਤੇ ਚੌਵੀ ਹਜ਼ਾਰ,ਮੋਤੀਆ ਵਰਗੇ ਅੱਖਰ ਨੇ
ਇਸ ਵਿਚ ਪਵਿੱਤਰ ਬਾਣੀ ਦੇ,ਪੂਰੇ ਇਕੱਤੀ ਰਾਗ ਨੇ
ਗਿਆਨ ਦਾ ਸਮà©à©°à¨¦à¨° ਨੇ , ਸਚਾਈਆਂ ਦਾ ਸੈਲਾਬ ਨੇ
ਵਿਚ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਰਸ ਘੋਲਦੀ,ਛੇ ਗà©à¨°à©‚ਆਂ ਦੀ ਬਾਣੀ ਹੈ
ਪੰਦਰਾਂ à¨à¨—ਤਾਂ ਗਿਆਰਾਂ à¨à©±à¨Ÿà¨¾,ਦੀ ਸੱਚੀ ਗà©à¨°à¨¬à¨¾à¨£à©€ ਹੈ
ਪੰਜ ਹਜ਼ਾਰ ਅੱਠਸੋ ਪੰਜ,ਸਵੱਈਠਸ਼ਬਦ ਸਲੋਕ ਨੇ
ਹਾਜਰਾ ਹਜ਼ੂਰ ਗà©à¨°à©°à¨¥ ਸਾਹਿਬ,ਦਸ ਗà©à¨°à©‚ਆਂ ਦੀ ਜੋਤ ਨੇ
ਮਾਖਿਓ ਮਿੱਠੀਆ ਪੂਰੀਆ,ਗਿਆਰਾਂ à¨à¨¾à¨¶à¨µà¨¾à¨‚ ਅੰਕਿਤ ਨੇ
ਜ਼ਿਦਗੀ ਦਾ ਰਾਹ ਦਰਸਾਉਂਦੀਆ,ਚਾਰ ਲਾਵਾਂ ਅੰਕਿਤ ਨੇ
ਵਾਹਿਗà©à¨°à©‚ ਸ਼ਬਦ ਇਸ ਵਿਚ,ਸੋਲਾਂ ਵਾਰੀ ਆਉਦਾ ਹੈ
ਅਣੰਜਾ ਵਾਗੇ ''ਅੱਲਾ'' ਸ਼ਬਦ,ਇਸ ਵਿਚ ਸ਼ੋà¨à¨¾ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ
ਪੱਚੀ ਸੌ ਤੇ ਤੇਤੀ ਵਾਰੀ,ਜ਼ਿਕਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ''ਰਾਮ'' ਦਾ
ਪੂਰੇ ਤਿੰਨ ਸੋ ਚੌਵੀ ਵਾਰੀ,ਪà©à¨°à¨¬à©à¨°à¨¹à¨® ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ
ਸੱਚ ਤੇ à¨à©‚ਠਨੂੰ ਮਾਪਣ ਦਾ,ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਪੈਮਾਨਾ ਹੈ
ਗà©à¨°à©°à¨¥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਬਾਣੀ ਦਾ,ਸà©à©±à¨šà¨¾ ਅਨਮੋਲ ਖਜ਼ਾਨਾ ਹੈ
ਦੇਹਧਾਰੀ ਸਾਧ ਪਾਖੰਡੀਆ ਨੂੰ ਤà©à¨¸à©€ ਗà©à¨°à©‚ ਬਣਾਉ ਨਾ
ਸ਼ਬਦ ਗà©à¨°à©‚ ਲੜ ਲੱਗ ਜਾਓ,à¨à¨µà©‡ ਸਮਾਂ ਗਵਾਉ ਨਾ
ਦà©à¨¨à©€à¨† ਉੱਤੇ ਬੇਦ ਕਤੇਬ,à¨à¨¾à¨µà©‡ ਲੱਖ ਕਰੋੜ ਨੇ
ਡਾਨਸੀਵਾਲੀਆ ਜ਼ਿਦਗੀ ਦਾ ,ਗà©à¨°à©°à¨¥ ਸਾਹਿਬ ਨਿਚੋੜ ਨੇ
............................................................
ਕà©à¨²à¨µà©€à¨° ਸਿੰਘ ਡਾਨਸੀਵਾਲ 778.863.2472
|
|
----ਪਲ à¨à¨°â€Œ ਲਈ ਤਾਂ 'ਜੀਤ' ਨੂੰ ਰੂਹ ਤੋ, ਗਾਵਣ ਦੇਹ ।---- |
|
|
ਮੈਂ ਹਾੜà©à¨¹ ਜਿਹਾ ਜੀਵਨ ਕੀ ਕਰਨਾ, ਸਾਵਣ ਦੇਹ ।
ਮੌਲਾ ! ਮੈਨੂੰ ਖà©à¨¦ ਨਾਲ ਮà©à¨¹à©±à¨¬à¨¤, ਪਾਵਣ ਦੇਹ ।
ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਰਹਿਮਤ ਦੀ ਬਾਰਿਸ਼ ਵਿਚ à¨à¨¿à©±à¨œà¨£à¨¾ à¨,
ਤੂੰ, ਮੇਰੇ ਘਰ ਦੇ ਵੱਲ ਛਰਾਟੇ, ਆਵਣ ਦੇਹ ।
ਇਹ ਜੋ, ਮੂੰਹਜ਼ੋਰੇ ਤੇ ਮੋਹ ਖੋਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੇ,
ਚੱਲ ਛੱਡ ਦਿਲਾ ! ਜੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਤਾਂ ਜਾਵਣ ਦੇਹ ।
ਕਿਹੜੀ ਗੱਲੋਂ ਨਿੱਤ ਸੋਚ ਦੀ ਸੂਲੀ ਚੜਦਾਂ à¨à¨‚ ?
ਤੂੰ ਕà©à¨¦à¨°à¨¤ ਵਾਂਗੂ, ਹੋਠਾਂ ਨੂੰ ਮà©à¨¸à¨•à¨¾à¨µà¨£ ਦੇਹ ।
ਜੇ ਕੋਈ ਖਾਬਾਂ ਦੇ ਵਿਚ, ਆ ਕੇ à¨à¨°à¨®à¨¾à¨‰à¨¦à©ˆ,
ਆਪਣਾ ਵੀ ਕੀ ਜਾਂਦਾ à¨, ਤੂੰ à¨à¨°à¨®à¨¾à¨µà¨£ ਦੇਹ ।
ਕਿਉਂ ਨਿੱਤ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਇੱਕ ਫਤੂਰ ਜਿਹਾ ਚੜà©à¨¹à¨¦à©ˆ,
ਇਕ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਦਿਲ ਸਮà¨à¨¾à¨µà¨£ ਦੇਹ ।
ਤੇਰੇ ਕਣ-ਕਣ ਦੇ ਵਿਚ ਗਜ਼ਲਾਂ ਗੂੰਜਦੀਆਂ,
ਪਲ à¨à¨° ਲਈ ਤਾਂ 'ਜੀਤ' ਨੂੰ ਰੂਹ ਤੋ, ਗਾਵਣ ਦੇਹ ।
|
|
|