ਫੇਰ ਚੜà©à¨¹à¨¨à¨¾ ਚੰਦਰਾ ਪੋਹ ਦਾ ਮਹੀਨਾ,
ਫੇਰ ਯਾਦ ਆਉਣੀ ਉਹੀ ਰਾਤ ਚੰਦਰੀ।
ਨਗਰ ਅਨੰਦਪà©à¨° ਸੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸà©à©°à¨¨à¨¾,
ਕੈਸੀ ਚੜà©à¨¹à©€ ਸੀ ਓਹ ਪਰà¨à¨¾à¨¤ ਚੰਦਰੀ।
ਹੋਣੀ ਡਾਹਢੀ ਨੇ ਸੀ ਖੇਡ ਰਚਾਇਆ,
ਚਾਹà©à©°à¨¦à©€ ਪਰਖਣਾ ਸੀ ਕਰਤਾਰ ਚੰਦਰੀ।
ਸਰਸਾ ਨਦੀ 'ਚ à¨à¨¸à¨¾ ਤੂਫ਼ਾਨ ਆਇਆ,
ਕਰ ਗਈ ਖੇਰੂੰ ਖੇਰੂੰ ਪਰਿਵਾਰ ਚੰਦਰੀ।
ਵੱਡੇ ਬਾਲਾਂ , ਸਿੰਘਾਂ ਦੀ ਦੇਖ ਸ਼ਹੀਦੀ,
ਕੰਬ ਉੱਠੀ ਚਮਕੌਰ ਦੀ ਤਕਦੀਰ ਚੰਦਰੀ।
ਯੋਧਿਆਂ ਦੀਆਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਦੇਖ ਨੰਗੀਆਂ,
ਸਰੀ ਨਾ ਵਕਤ ਕੋਲੋਂ ਇੱਕ ਲੀਰ ਚੰਦਰੀ।
ਦਾਦੀ ਨਾਲ ਜਾਂਦੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਤੇ,
ਰੱਖੀ ਸੀ ਸਮੇਂ ਨੇ ਕੈਸੀ ਤਾਕ ਚੰਦਰੀ।
ਮਿਲਾ ਦਿੱਤਾ ਕਾਫਲੇ ਨਾਲ à¨à©±à¨Ÿ ਗੰਗੂ,
ਰੱਖੀ ਹੋਈ ਸੀ ਚੰਦਰੇ ਨੇ à¨à¨¾à¨• ਚੰਦਰੀ।
ਲੂਣ ਹਰਾਮੀ ਦਾ ਦਾਗ ਲਗਵਾ ਉਸਨੇ,
ਕਰ ਮà©à¨–ਬਰੀ ਕੀਤੀ ਸੀ ਬਾਤ ਚੰਦਰੀ।
ਠੰਡੇ ਬà©à¨°à¨œ 'ਚ ਹੋਈਆਂ ਸੀ ਕੈਦ ਜਿੰਦਾ,
ਰਹਿਮ ਕਰੇ ਨਾ ਜ਼ਾਲਮ ਦੀ ਜ਼ਾਤ ਚੰਦਰੀ।
ਦਾਦੀ ਸà©à¨£à¨¾à¨µà©‡ ਸਾਖੀਆਂ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦੀਆਂ,
ਦੱਸੇ "ਬà©à©›à¨¦à¨¿à¨² ਦੀ ਹà©à©°à¨¦à©€ ਔਕਾਤ ਚੰਦਰੀ"।
ਈਨ ਮੰਨੀ ਨ ਗੋਬਿੰਦ ਦੇ ਫਰਜੰਦਾਂ ਨੇ,
ਗੱਜ ਠà©à¨•à¨°à¨¾à¨ˆ ਸੂਬੇ ਦੀ ਸੌਗਾਤ ਚੰਦਰੀ।
ਸੂਬੇ ਦੇਖ ਤੇਵਰ ਕੋਮਲ ਕਲੀਆਂ ਦੇ,
ਕਹੇ ਕਾਜ਼ੀ ਨੂੰ ਚੱਲ ਕੋਈ ਚਾਲ ਚੰਦਰੀ।
ਨਵਾਬ ਮਲੇਰਕੋਟਲੇ ਨੇ ਸੀ ਵਰਜ਼ਿਆ ਸੂਬਾ,
ਓਠ"ਹà©à©°à¨¦à©€ ਮਾੜੀ ਈਰਖਾ ਦੀ ਢਾਲ ਚੰਦਰੀ"।
ਸà©à©±à¨šà¨¾ ਬੋਲਿਆ,"ਪà©à©±à¨¤ ਸੱਪਾਂ ਦੇ ਹੋਣ ਸਪੋਲੀà¨",
ਮੱਚੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਉਸਦੀ à©›à©à¨¬à¨¾à¨¨ ਚੰਦਰੀ।
ਫਤਵਾ ਸà©à¨£à¨¾ ਕਹੇ ਵਿੱਚ ਦੀਵਾਰ ਚਿਣ ਦੋ,
ਕਾਫਰ ਕਾਜ਼ੀ ਦੀ ਚੱਲ ਪਈ ਦà©à¨•à¨¾à¨¨ ਚੰਦਰੀ।
ਦà©à¨¹à©±à¨¥à©œà©‡ ਮਾਰ ਰੋਈਆਂ ਮà©à¨—ਲ ਪਠਾਣੀਆਂ,
ਕਹਿਣ ਉਸਾਰੋ ਨਾ ਜ਼ਾਲਮੋ ਦੀਵਾਰ ਚੰਦਰੀ।
ਬਚਾ ਲਵੋ ਖà©à¨¦ ਨੂੰ ਬੱਦ ਦà©à¨†à¨µà¨¾à¨‚ ਤੋਂ,
ਸਹਿ ਹੋਣੀ ਨਾ ਸਮੇਂ ਦੀ ਮਾਰ ਚੰਦਰੀ।
ਦੋ ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਦੀਵਾਰ ਅਲੋਪ ਹੋà¨,
"ਵੜੈਚ" ਹਾਰੀ ਆਦਮ ਦੀ ਜ਼ਾਤ ਚੰਦਰੀ।
ਹਾਰ ਗਈ ਸੀ ਆਦਮ ਦੀ ਜ਼ਾਤ ਚੰਦਰੀ।
ਬੰਦਾ ਸਿੰਘ ਬਹਾਦਰ ਨੇ ਫੇਰ ਕਰ ਹਮਲਾ,
ਨੇਸਤੋ ਨਾਬੂਦ ਕੀਤੀ ਸੂਬੇ ਦੀ ਠਾਠਚੰਦਰੀ।
ਨਰਕਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸੂਬਾ ਕà©à¨°à¨²à¨¾à¨¹à¨Ÿ ਪਾਵੇ,
ਮਿਲਣੀ ਨਾ ਹà©à¨£ ਜਿਉਣ ਦੀ ਦਾਤ ਚੰਦਰੀ।
ਰੱਬੀ ਤਾਕਤਾਂ ਨਾਲ ਮੱਥਾ ਸੀ ਜੋੜ ਬੈਠਾ,
ਸੂਬਾ à¨à©à©±à¨² ਬੈਠਾ ਸੀ ਆਪਣੀ ਔਕਾਤ ਚੰਦਰੀ।
ਕਿਸ਼ਤਾਂ 'ਚ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਕਰਜ਼ ਉਤਾਰ ਗà¨,
ਟà©à¨•à©œà©‡ ਟà©à¨•à©œà©‡ ਹੋਈ ਜ਼ਾਲਮ ਦੀ ਜ਼ਾਤ ਚੰਦਰੀ।
ਰਘਵੀਰ ਵੜੈਚ
+919914316868