ਜਾਗ ਪਠਪੰਜਾਬੀ, ਨੀ ਦਿੱਲੀà¨!
ਜਾਗ ਪਠਪੰਜਾਬੀ।
ਹੱਥ ਇਹਨਾਂ ਦੇ,
ਹਰ ਜਿੰਦੇ ਦੀ ਚਾਬੀ,
ਨੀ ਦਿੱਲੀà¨! ਜਾਗ ਪਠਪੰਜਾਬੀ।
ਮੌਤੋਂ ਮੂਲ ਨਾ ਡਰਦੇ,
ਇਹ ਕੰਮ ਅੱਵਲੇ ਕਰਦੇ,
ਤੇਰਾ ਧੱਕਾ ਕਦੇ ਨਾ ਜ਼ਰਦੇ,
ਰਹਿੰਦੇ ਤੋਰ ਨਵਾਬੀ,
ਨੀ ਦਿੱਲੀà¨! ਜਾਗ ਪਠਪੰਜਾਬੀ।
ਚਾਹੇ ਪਾ ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਬà©à¨›à¨¾à©œà¨¾à¨‚,
à¨à¨¾à¨µà©‡à¨‚ ਕਰ ਦੇ ਕੰਡਿਆਂ ਦੀਆਂ ਵਾੜਾਂ,
ਤੋੜ ਦਿਆਂਗੇ ਸਠਤਾਰਾਂ,
ਇਹ ਸਹਿਣ ਨਾ ਕਰਨ ਖਰਾਬੀ।
ਨੀ ਦਿੱਲੀà¨! ਜਾਗ ਪਠਪੰਜਾਬੀ।
ਇਹ ਤà©à¨° ਪà¨, ਘੱਤ ਵਹੀਰਾਂ,
ਛੱਡ ਸà©à©°à¨žà©€à¨†à¨‚ ਪਿੱਛੇ ਜਗੀਰਾਂ,
ਨਾ ਡਰਦੇ ਤਲਵਾਰਾਂ ਤੀਰਾਂ,
ਇਹ ਖਿੜੇ ਨੇ ਫà©à©±à¨² ਗà©à¨²à¨¾à¨¬à©€à¥¤
ਨੀ ਦਿੱਲੀà¨!ਜਾਗ ਪਠਪੰਜਾਬੀ।
ਇਹਨਾਂ ਤੋਪਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਮੋੜੇ,
ਚਾਹੇ ਤੂੰ ਵਿਛਾਠਰਾਹੀ ਰੋੜੇ,
ਤੇਰੇ ਨਾਕੇ ਬੇਰਿਅਰ ਤੋੜੇ,
ਇਹ ਬਣਾਉਣਗੇ ਤੈਨੂੰ à¨à¨¾à¨¬à©€à¥¤
ਨੀ ਦਿੱਲੀà¨!ਜਾਗ ਪਠਪੰਜਾਬੀ।
ਇਹ ਸਿੰਘ ਨਲੂਠਦੇ ਜਾà¨,
ਬਣ ਬੱਬਰ ਸ਼ੇਰ ਨੇ ਆà¨,
ਇਹ ਵਿਹੜੇ ਤੇਰੇ ਵਿੱਚ ਧਾà¨,
ਇਹ ਕੌਮ ਨਾ ਧੱਕਾ ਜਰਦੀ।
ਨੀ ਦਿੱਲੀà¨!ਜਾਗ ਪਠਪੰਜਾਬੀ।
ਹੱਕ ਆਪਣੇ ਲੈ ਕੇ ਛੱਡੀà¨,
ਜੜà©à¨¹ ਵੈਰੀ ਦੀ ਅਸਲੋਂ ਵੱਡੀà¨,
ਗੱਲ ਦਿੱਲ ਵਿੱਚੋਂ ਨਾ ਕੱਢੀà¨
ਅਸੀਂ ਅਣਖੀ ਲੋਕ ਪੰਜਾਬੀ।
ਨੀ ਦਿੱਲੀà¨!ਜਾਗ ਪਠਪੰਜਾਬੀ।
ਕੰਮ ਸà©à¨°à©‚ ਤੋਂ ਨੇ ਤੇਰੇ ਮਾੜੇ,
ਪਾ ਟਾਇਰ ਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸਾੜੇ,
ਤੈਨੂੰ ਦਿਨੇ ਵਿਖਾ ਦਿਆਂਗੇ ਤਾਰੇ,
ਚੜà©à¨¹ ਆਠਨੇ ਸ਼ੇਰ ਪੰਜਾਬੀ।
ਨੀ ਦਿੱਲੀਠ!ਜਾਗ ਪਠਪੰਜਾਬੀ।
ਹੱਕ ਮੰਗਿਆਂ ਨਹੀ ਜੇ ਮਿਲਦੇ,
ਫà©à©±à¨² ਕੰਡਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜੇ ਖਿੜਦੇ,
ਸੂਰੇ ਵਿੱਚ ਮੈਦਾਨੇ à¨à¨¿à©œà¨¦à©‡,
ਕੌਮ à¨à©à©±à¨–ਿਆਂ ਤਾਈ ਰਜਾਂਦੀ।
ਨੀ ਦਿੱਲੀਠ!ਜਾਗ ਪਠਪੰਜਾਬੀ।
ਵੀਰ ਨਵਦੀਪ ਜਿਹੇ ਜੀ ਸੂਰੇ,
ਕਹਿਣੀ ਕਰਨੀ ਦੇ ਜੇ ਪੂਰੇ,
ਲਾਉਂਦੇ ਵੈਰੀ ਨੂੰ ਸਦਾ ਮੂਹਰੇ,
ਖੋਹ ਪਾਣੀ ਟੈਂਕੀ ਦੀ ਚਾਬੀ।
ਨੀ ਦਿੱਲੀà¨! ਜਾਗ ਪਠਪੰਜਾਬੀ।
ਦਿੱਲੀ ਕਰਕੇ ਫਤਿਹ ਹੈ ਆਉਣੀ,
à¨à¨¾à¨œà©œ ਮੋਦੀ ਦਲ ਨੂੰ ਪਾਉਣੀ,
ਵੇਖੀ ਕਿੱਦਾਂ ਨਾਨੀ ਚੇਤੇ ਕਰਾਉਣੀ,
ਨਿਰਮਲ ਨੇ ਕਲਮ ਤਲਵਾਰ ਬਣਾਉਂਣੀ,
ਹà©à¨£ ਨਹੀਂ à¨à©±à¨²à¨£à©€ ਤੇਰੀ ਨਵਾਬੀ।
ਨੀ ਦਿੱਲੀਠ! ਜਾਗ ਪਠਪੰਜਾਬੀ।
ਨੀ ਦਿੱਲੀà¨! ਜਾਗ ਪਠਪੰਜਾਬੀ।
ਨਿਰਮਲ ਕੌਰ ਕੋਟਲਾ