|
ਦਾਤਾ ਬੰਦੀ ਛੋੜ |
|
|
ਸਾਹਿਬ ਸ਼à©à¨°à©€ ਗà©à¨°à©‚ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਦੀ ਸ਼ਹਾਦਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਗà©à¨°à©‚ ਹਰਿਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਗà©à¨°à¨—ੱਦੀ ਤੇ ਬਿਰਾਜਮਾਨ ਹੋਠਤਾਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਗà©à¨°à©‚ ਜੀ ਨੇ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਲਿਆ ਕਿ ਹà©à¨£ ਧਰਮ ਦੀ ਰਾਖੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ ਜà©à¨²à¨® ਦਾ ਟਾਕਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਹà©à¨£ ਤਲਵਾਰ ਉਠਾਉਣੀ ਹੀ ਪਵੇਗੀ। ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਮੀਰੀ ਪੀਰੀ ਦੀਆਂ ਦੋ ਕਿਰਪਾਨਾਂ ਪਹਿਨੀਆਂ ਅਤੇ ਅਕਾਲ ਤਖਤ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਬਿਰਾਜਮਾਨ ਹੋà¨à¥¤
ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਹਕੂਮਤ ਦੇ ਜà©à¨²à¨® ਇਤਨੇ ਵੱਧ ਚà©à©±à¨•à©‡ ਸੀ ਕਿ, ਕੋਈ ਵੀ ਹਿੰਦੂ ਦਸਤਾਰ ਨਹੀਂ ਸਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਕੋਈ ਘੋੜੇ ਦੀ ਸਵਾਰੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਕੋਈ ਦੋ ਫà©à©±à¨Ÿ ਉੱਚਾ ਥੜਾ ਨਹੀਂ ਬਣਵਾ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਹਕੂਮਤ ਦੇ ਇਕ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਾ ਕਰਦੇ ਹੋਠਇਹ ਸਠਚੀਜਾਂ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਵਾਸਤੇ ਆਮ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ।
ਬਾਹਰਲੇ ਪੰਚਾਇਤੀ ਫੈਸਲੇ ਵੀ ਗà©à¨°à©‚ ਜੀ ਆਪ ਹੀ ਕਰਦੇ। ਇਸ ਚੜà©à¨¹à¨¦à©€ ਕਲਾ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਜਹਾਂਗੀਰ ਕਦੋਂ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਚੰਦੂ ਜਿਸ ਨੇ ਸ਼à©à¨°à©€ ਗà©à¨°à©‚ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੂੰ ਸ਼ਹੀਦ ਕਰਵਾਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਵੀ ਚਿੰਤਾ ਹੋ ਗਈ ਕਿ ਹà©à¨£ ਸ਼à©à¨°à©€ ਗà©à¨°à©‚ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਉਸ ਨਹੀਂ ਛੱਡਣਗੇ।
ਚੰਦੂ ਜਹਾਂਗੀਰ ਨੂੰ ਚà©à©±à¨•à¨£ ਲੱਗਾ। ਉਸ ਨੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਫੌਜਾਂ ਰੱਖ ਲਿਆ ਹਨ, ਬੈਠਣ ਵਾਸਤੇ ਤਖਤ ਰਚਾ ਲਿਆ ਹੈ ਜੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਨਾ ਪਾਇਆ ਤਾਂ ਇਹ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਜਰੂਰ ਹੀ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਵਿੱਚ ਰੌਲਾ ਪਾ ਦੇਵੇਗਾ। ਜਹਾਂਗੀਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਵਜੀਰ, ਵਜ਼ੀਰ ਖਾਂ ਅਤੇ ਅਹਿਲਕਰ ਕਿੰਚਤ ਬੇਗ ਨੂੰ ਗà©à¨°à©‚ ਜੀ ਪਾਸ ਅੰਮà©à¨°à¨¿à¨¤à¨¸à¨° à¨à©‡à¨œà¨¿à¨† ਕਿ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦਿੱਲੀ ਲੈ ਕੇ ਆਉ।
ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਿਆਣੇ ਸਿੱਖ ਬਾਬਾ ਬà©à©±à¨¢à¨¾ ਜੀ, à¨à¨¾à¨ˆ ਗà©à¨°à¨¦à¨¾à¨¸ ਜੀ, à¨à¨¾à¨ˆ ਬਿਧੀ ਚੰਦ ਜੀ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨਾਲ ਸਲਾਹ ਕਰ ਕੇ ਦਿੱਲੀ ਜਾਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕੀਤੀ। ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਪੰਜ ਸਿੱਖ ਲੈ ਕੇ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਤਾਰਦੇ ਹੋਠਦਿੱਲੀ ਪਹà©à©°à¨šà©‡à¥¤ ਉੱਥੇ ਜਹਾਂਗੀਰ ਨੇ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਆਸਣ ਤੇ ਬਿਠਾਇਆ। ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਬਚਨ ਸà©à¨£ ਕੇ ਜਹਾਂਗੀਰ ਦà©à¨¶à¨®à¨¨à©€ ਦੀ ਗੱਲ ਨੂੰ à¨à©à©±à¨² ਗਿਆ।
ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਚੰਦੂ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਹੋਰ ਵੱਧ ਗਈ ਉਹ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੂੰ ਮਰਵਾਉਣਾ ਚਾਹà©à©°à¨¦à¨¾ ਸੀ। ਚੰਦੂ ਨੇ ਇੱਕ ਨਜੂੰਮੀਠਨੂੰ ਸੱਦ ਕੇ ਆਖਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਗà©à¨°à©‚ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਦੇ ਪà©à©±à¨¤à¨° ਗà©à¨°à©‚ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਨੂੰ ਮਰਵਾਉਣਾ ਚਾਹà©à©°à¨¦à¨¾ ਹਾਂ। ਇਸ ਵਾਸਤੇ ਜਹਾਂਗੀਰ ਨੂੰ ਕਹੋ ਕਿ ਤà©à¨¹à¨¾à¨¡à©‡ ਉੱਤੇ ਸਾੜੇ ਸਤੀ ਆਈ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਉਪਾਅ ਵਜੋਂ ਗà©à¨°à©‚ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕਰੋ ਕਿ ਉਸ ਗਵਾਲੀਅਰ ਦੇ ਕਿਲੇ ਵਿੱਚ ਇਕਾਂਤ ਵਿੱਚ ਬੈਠਕੇ 40 ਦਿਨ ਮਾਲਾ ਫੇਰਨ ਤਾਂ ਸਾੜੇ ਸਤੀ ਟਲ ਜਾਵੇਗੀ। ਇਹ ਸਠਕਰਨ ਲਈ ਨਜੂੰਮੀਠਨੂੰ ਚੰਦੂ ਨੇ ਪੰਜ ਹਜਾਰ ਰà©à©±à¨ªà¨ ਇਨਾਮ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤੇ।
ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਨਜੂੰਮੀਆ ਬਗਲ ਵਿੱਚ ਕਿਤਾਬ ਲੈ ਕੇ ਬà©à¨°à¨¾ ਜਿਹਾ ਮੂੰਹ ਬਣਾ ਕੇ ਜਹਾਂਗੀਰ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਕੀਤੀ, ਨਜੂੰਮੀਠਦੀ ਅਜਿਹੀ ਸ਼ਕਲ ਵੇਖ ਕੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਿਹਾ ਤੇਰਾ ਚਿਹਰਾ ਮà©à¨°à¨à¨¾à¨‡à¨† ਕਿਉਂ ਹੈ? ਨਜੂੰਮੀਠਨੇ ਹੋਰ à¨à©ˆà©œà¨¾ ਜਿਹਾ ਮੂੰਹ ਬਣਾ ਕੇ ਕਿਹਾ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗਿਆ ਹੈ ਹਜੂਰ ਤੇ ਸਾੜ ਸਤੀ ਆਈ ਗਈ ਹੈ। ਇਹ ਬਹà©à¨¤ ਬà©à¨°à¨¾ ਗà©à¨°à¨¿à¨¹ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਉਪਾਅ ਕਰਨਾ ਬਹà©à¨¤ ਜਰੂਰੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਜਹਾਂਗੀਰ ਨੇ ਉਪਾਅ ਪà©à©±à¨›à¨¿à¨† ਤਾਂ ਨਜੂੰਮੀਠਨੇ ਕਿਹਾ ਕੋਈ ਬਹà©à¨¤ ਵੱਡਾ ਮਹਾਂਪà©à¨°à¨– ਹੋਵੇ ਜੋ ਦਿਨ ਰਾਤ ਪà©à¨°à¨®à¨¾à¨¤à¨®à¨¾ ਦਾ ਨਾਂਅ ਲੈਣ ਵਾਲਾ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਮੰਨਿਆ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ। ਜੇ ਉਹ 40 ਦਿਨ ਗਵਾਲੀਅਰ ਦੇ ਕਿਲà©à¨¹à©‡ ਵਿੱਚ ਇਕਾਂਤ ਬੈਠਕੇ ਤਪ ਕਰੇ ਤਾਂ ਇਹ ਗà©à¨°à¨¿à¨¹ ਦੂਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਨਜੂੰਮੀਠਦੀ ਗੱਲ ਸà©à¨£ ਕੇ ਜਹਾਂਗੀਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਕਿਹੜਾ ਮਹਾਂਪà©à¨°à¨– ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਨਜੂੰਮੀਠਨੇ ਮੌਕਾ ਵੇਖ ਕੇ ਕਿਹਾ ਇਸ ਸਮੇਂ ਗà©à¨°à©‚ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਆਪ ਪਾਸ ਆਠਹੋਠਹਨ ਉਹ ਬਹà©à¨¤ ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਮਹਾਂਪà©à¨°à¨– ਹਨ।
ਜਹਾਂਗੀਰ ਨੇ ਇਹ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਸà©à¨£ ਕੇ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਆਪ ਜੀ ਹੀ ਮੇਰੀ ਸਾੜ ਸੱਤੀ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਕਿਰਪਾ ਕਰ ਕੇ ਆਪ ਮੇਰੇ ਲਈ 40 ਦਿਨ ਗਵਾਲੀਅਰ ਦੇ ਕਿਲà©à¨¹à©‡ ਵਿੱਚ ਇਕਾਂਤ ਵਿੱਚ ਬੈਠਕੇ ਤਪ ਕਰੋ। ਜਹਾਂਗੀਰ ਦੀ ਗੱਲ ਸà©à¨£ ਕੇ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਜਾਣ ਗਠਕਿ ਇਹ ਚੰਦੂ ਦੀ ਨਵੀਂ ਚਾਲ ਹੈ। ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਕਿ ਚੰਦੂ ਨੂੰ ਕਿਸ ਤਰà©à¨¹à¨¾à¨‚ ਸਜਾ ਦੇਣੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਜਹਾਂਗੀਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸਾੜੇ ਸੱਤੀ ਤà©à¨¹à¨¾à¨¡à©‡ ਉੱਤੇ ਨਹੀਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਤੇ ਆਈ ਹੈ, ਪਰ ਜੇ ਸਾਡੇ ਗਵਾਲੀਅਰ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਨਾਲ ਤà©à¨¹à¨¾à¨¨à©‚à©° ਖà©à¨¶à©€ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉੱਥੇ ਜਾ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦੀਆਂ ਨੂੰ ਮà©à¨•à¨¤ ਵੀ ਕਰਵਾਉਣਾ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਗਵਾਲੀਅਰ ਜਾਣਾ ਵੀ ਜਰੂਰੀ ਹੈ।
ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸà©à¨£ ਕੇ ਜਹਾਂਗੀਰ ਬਹà©à¨¤ ਖà©à¨¶ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਉਹ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨਾਲ ਗਵਾਲੀਅਰ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਗà©à¨°à©‚ ਜੀ ਗਵਾਲੀਅਰ ਦੇ ਕਿਲà©à¨¹à©‡ ਵਿੱਚ ਆà¨à¥¤ ਜਹਾਂਗੀਰ ਨੇ ਗਵਾਲੀਅਰ ਦੇ ਕਿਲà©à¨¹à©‡ ਵਿੱਚ ਬਵੰਜਾ ਰਾਜੇ ਕੈਦ ਕੀਤੇ ਹੋਠਸਨ। ਉਹ ਸਾਰੇ ਗà©à¨°à©‚ ਜੀ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨਾ ਲਈ ਆà¨à¥¤
ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਰਾਜਿਆਂ ਦੇ ਮà©à¨°à¨à¨¾à¨ ਚਿਹਰੇ, ਕਮਜ਼ੋਰ ਸਰੀਰ ਅਤੇ ਮੈਲੇ ਕੱਪੜੇ ਵੇਖੇ। ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਕਿਰਪਾ ਕੀਤੀ ਕਿਲà©à¨¹à©‡ ਦੇ ਮà©à©±à¨– ਪà©à¨°à¨¬à©°à¨§à¨• ਨੂੰ ਰà©à©±à¨ªà¨ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਰਾਜਿਆਂ ਨੂੰ ਨਵੇਂ ਕੱਪੜੇ ਅਤੇ ਕੜà©à¨¹à¨¾à¨¹ ਪਰਸ਼ਾਦ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ। ਕਿਲà©à¨¹à©‡ ਦਾ ਮà©à©±à¨– ਪà©à¨°à¨¬à©°à¨§à¨• ਹਰਿਦਾਸ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੂੰ ਬਹà©à¨¤ ਪà©à¨°à©‡à¨® ਕਰਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਾ ਪਾਲਨ ਚੰਗੀ ਤਰà©à¨¹à¨¾à¨‚ ਕੀਤਾ।
ਚੰਦੂ ਬਹà©à¨¤ ਖà©à¨¶ ਹੋਇਆ ਕਿ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਗਵਾਲੀਅਰ ਦੇ ਕਿਲà©à¨¹à©‡ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਹੋ ਗà¨à¥¤ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਚਿੱਠੀ ਕਿਲà©à¨¹à©‡ ਦੇ ਮà©à©±à¨– ਪà©à¨°à¨¬à©°à¨§à¨• ਹਰਿਦਾਸ ਜੀ, ਜੋ ਕਿ ਚੰਦੂ ਦੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਵਿੱਚ ਸਨ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲਿਖੀ ਕਿ ਉਹ ਛੇਤੀ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦੇਣ ਇਸ ਕੰਮ ਬਦਲੇ ਚੰਦੂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੱਡੀ ਨੌਕਰੀ ਅਤੇ ਪੰਜ ਹਜਾਰ ਰà©à©±à¨ªà¨ ਦੇਵੇਗਾ।
ਹਰਿਦਾਸ ਜੀ ਨੇ ਚਿੱਠੀ ਪੜà©à¨¹à©€ ਅਤੇ ਉਹ ਚਿੱਠੀ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤੀ। ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਚਿੱਠੀ ਪੜà©à¨¹à©€ ਅਤੇ à¨à¨¾à¨ˆ ਬਿਧੀ ਚੰਦ ਨੂੰ ਚਿੱਠਸੰà¨à¨¾à¨²à¨¨ ਲਈ ਦੇ ਦਿੱਤੀ। ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਕਿਲà©à¨¹à©‡ ਵਿੱਚ ਸਰਕਾਰੀ ਪੈਸੇ ਦੇ ਅੰਨ ਜਲ ਨੂੰ ਛੱਕਣ ਤੋਂ ਮਨà©à¨¹à¨¾à¨‚ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਹà©à¨•à¨® ਅਨà©à¨¸à¨¾à¨° ਪੰਜ ਸਿੱਖ ਕਿਰਤ ਕਰ ਦੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਲੰਗਰ ਬਣਦਾ ਉਸ ਪਰਸ਼ਾਦੇ ਨੂੰ ਗà©à¨°à©‚ ਜੀ ਛੱਕਦੇ ਸਨ।
ਜਦੋਂ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਕਿਲà©à¨¹à©‡ ਵਿੱਚ ਸਨ ਤਾਂ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਚਿੰਤਾ ਹੋਈ। ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਆਪਣੀ ਮੌਜ ਵਿੱਚ ਬੇ-ਪà©à¨°à¨µà¨¾à¨¹ ਹà©à©°à¨¦à©‡ ਹਨ। ਜਿਸ ਕਰ ਕੇ ਜਹਾਂਗੀਰ ਨੂੰ ਇਹ ਖਿਆਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਕਿ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੂੰ ਕਿਲà©à¨¹à©‡ ਵਿੱਚੋਂ ਕਢਣਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਇਸ ਤਰà©à¨¹à¨¾à¨‚ ਕਿਲà©à¨¹à©‡ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਕਾਫੀ ਸਮਾਂ ਬੀਤ ਗਿਆ ਤਾਂ ਗà©à¨°à©‚ ਜੀ ਦੇ ਸਿੱਖ à¨à¨¾à¨ˆ ਜੇਠਾ ਜੀ ਤੇ à¨à¨¾à¨ˆ ਪੈੜਾ ਜੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਪਹਿਰੇਦਾਰੀ ਤੋਂ ਗà©à¨ªà¨¤ ਹੋ ਕੇ ਜਹਾਂਗੀਰ ਦੇ ਮਹਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ੇਰਾਂ ਦਾ ਰੂਪ ਧਰ ਕੇ ਪਹà©à©°à¨šà©‡, ਜਿਥੇ ਜਹਾਂਗੀਰ ਸà©à©±à¨¤à¨¾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਦੋਹਾਂ ਸ਼ੇਰਾਂ ਨੇ ਜਹਾਂਗੀਰ ਦੀ ਛਾਤੀ ਉਤੇ ਪੰਜੇ ਰੱਖੇ ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਦਬਾਇਆ ਤਾਂ ਜਹਾਂਗੀਰ ਜਾਗ ਕੇ ਡਰ ਨਾਲ ਚੀਕਾਂ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ। ਸ਼ੇਰਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੂੰ ਛੇਤੀ ਰਿਹਾਅ ਕਰੋ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਤà©à¨¹à¨¾à¨¨à©‚à©° ਨਹੀਂ ਛੱਡਾਂਗੇ।
ਜਦੋਂ ਇਹ ਸਿੱਖ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਪਾਸ ਪਹà©à©°à¨šà©‡ ਤਾਂ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਮà¨à¨¾à¨‡à¨† ਕਿ ਤà©à¨¸à©€à¨‚ ਸ਼ੇਰ ਬਣ ਕੇ ਜੋ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਉਹ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਫਿਰ ਜਹਾਂਗੀਰ ਨੇ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪੱਤਰ ਗਵਾਲੀਅਰ ਵਿੱਚ à¨à©‡à¨œà¨¿à¨† ਅਤੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਆਪ ਜੀ ਛੇਤੀ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਓ।
ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਚਿੱਠੀ ਪੜà©à¨¹à©€ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਇਹ ਚਿੱਠੀ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਗਵਾਲੀਅਰ ਤੋਂ ਉਦੋਂ ਬਾਹਰ ਆਵਾਂਗੇ ਜਦੋਂ ਤà©à¨¸à©€à¨‚ ਇੱਥੇ ਕੈਦ ਕੀਤੇ ਬਵੰਜਾ ਰਾਜਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਛੱਡ ਦਿਉਗੇ। ਜੇ ਤà©à¨¸à©€à¨‚ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਛੱਡ ਸਕਦੇ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਆਵਾਂਗੇ।
ਜਹਾਂਗੀਰ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦਾ ਜਵਾਬ ਪੜà©à¨¹ ਕੇ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਪੈ ਗਿਆ ਕਿ ਬਹà©à¨¤ ਮà©à¨¶à¨•à¨¿à¨² ਨਾਲ ਤਾਂ ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਰਾਜਿਆਂ ਨੂੰ ਕੈਦ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਪਰ ਬਹà©à¨¤ ਸੋਚਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਜੇ ਆਪ ਜੀ ਦੀ ਇਹੀ ਇੱਛਾ ਹੈ ਤਾਂ ਆਪ ਕਿਰਪਾ ਕਰੋ ਜਿੰਨà©à¨¹à©‡ ਰਾਜੇ ਆਪ ਜੀ ਚੋਲੇ ਦੀਆਂ ਕਲੀਆਂ ਫੜ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆ ਸਕਦੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੱਢ ਲਉ।
ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਜਹਾਂਗੀਰ ਦੀ ਗੱਲ ਸà©à¨£ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲਈ ਇੱਕ ਬਵੰਜਾ ਕਲੀਆਂ ਵਾਲਾ ਚੋਲਾ ਤਿਆਰ ਕਰਵਾਇਆ ਅਤੇ ਇੱਕ-ਇੱਕ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਇੱਕ-ਇੱਕ ਕਲੀ ਫੜਾਈ ਤੇ ਸਾਰੇ ਰਾਜਿਆਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ। ਇਸ ਪà©à¨°à¨•à¨¾à¨° ਰਾਜਿਆਂ ਨੇ ਗà©à¨°à©‚ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਜੈ ਜੈਕਾਰ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਲਈ ਸ਼à©à¨°à©€ ਗà©à¨°à©‚ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੂੰ ਦਾਤਾ ਬੰਦੀ ਛੋੜ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਆਪ ਜੀ ਨੇ ਚੰਦੂ ਦੀ ਪੋਲ ਵੀ ਜਹਾਂਗੀਰ ਅੱਗੇ ਖੋਲੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਜਾ ਦਿੱਤੀ।
|
|