“ਇਕ ਰੰਡੀ ਰਾਣੀ ਦੇਸ਼ ਦੀ”
ਹਨੇਰੇ ਨੇ ਚਾਨਣ ਮੰਗਿਆ ਅਸਾਂ ਜਿਗਰ ਨੂੰ ਦਿਤਾ ਸਾੜ
ਅਸੀਂ ਮਿਟੀਓ ਮਿੱਟੀ ਹੋ ਗਠਨਾਂ ਵੇਖੇ ਜੇਠਤੇ ਹਾੜ
ਰਹੇ ਹਦਾਂ ਸਦਾ ਬਚਂਾਂਵਦੇ ਸਾਂਨੂੰ ਖਾ ਗਈ ਆਪਣੀ ਵਾੜ
‘ਇਕ ਰੰਡੀ ਰਾਣੀ ਦੇਸ਼’ ਦੀ ਚੜ ਆਈ ਬਣ ਕੇ ਡੈਣ
ਓਹਦਾ ਨੰਗਾ ਤਾਂਡਵ ਤਕ ਕੇ ਸਠਪਥੱਰ ਹੋ ਗਠਨੈਣ
ਜਿਹਦੀ ਅਾਦਮ ਖਾਣੀ ਰੂਹ ਨੇ ਪਾਠਘਰ ਘਰ ਅੰਦਰ ਵੈਣ
ਅਸੀਂ ਸੀਸ ਕਟਾਠਜਿਨਾਂ ਲਈ ਤੇ ਮੰਗੀ ਸਦਾ ਸੀ ਖੈਰ
ਉਸ ਅਕà©à¨°à¨¿à¨¤à¨˜à¨£à¨¾à¨‚ ਦੀ ਕੌਮ ਨੇ ਕਢੇ ਸਦੀਆਂ ਮਗਰੋਂ ਵੈਰ
ਓਹਨਾਂ ਸੜਕੀਂ ਇੱਜਤਾਂ ਰੋਲੀਆਂ ਤੇ ਗਲਾਂ ਚ ਪਾਠਟੈਰ
ਫਿਰ ਉੱਠੇ ਪà©à©±à¨¤ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਜਿੰਨਾਂ ਦà©à¨°à¨—ਾ ਦਿੱਤੀ ਮਾਰ
ਅਸਾਂ ਚà©à¨£ ਚà©à¨£ ਵੈਰੀ ਠੋਕਤੇ ਜਿਨਾਂ ਪਿੱਠਤੇ ਕੀਤੇ ਵਾਰ
ਅਸੀਂ ਮਰ ਗਠਜਾਂ ਮਿੱਟ ਗਠਪਰ ਮੰਨੀ ਕਦੇ ਨਾਂ ਹਾਰ !
ਸਾਨੂੰ ਕਈ ਮà©à¨•à¨¾à¨‰à¨¦à©‡à¨‚ ਮà©à©±à¨• ਗਠà¨à¨¥à©‡ ਮੀਰ ਮੰਨੂ ਦੇ ਵੀਰ
ਅਸਾਂ à¨à©°à¨¡à©‡ ਗੱਡੇ ਫ਼ਤਿਹ ਦੇ ਲੈ ਸਤਿਗà©à¨° ਤੋਂ ਕà©à¨ ਤੀਰ
‘ਸੇਖੋਂ’ ਫ਼ੈਨ ਠਬਾਬੇ ਓਸ ਦਾ ਜਿਹਦੀ ਵਿਕਦੀ ਠਤਸਵੀਰ
ਬਿੱਟੂ ਅਰਪਿੰਦਰ ਸੇਖੋਂ
ਜਰਮਨੀ