ਇੱਕ ਵਾਰ ਕਿਸੇ ਵਿਸ਼ੇ ਤੇ ਗੱਲ ਕਰਦਿਆਂ
ਉਨà©à¨¹à¨¾à¨‚ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਅਤੇ à¨à¨°à¨¾ ਵੀ "ਮਰਦ" ਹੀ ਨੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ ਕਿ
ਮੋਹ ਦੇ ਬੰਧਨਾਂ ਤੋਂ ਇਹ ਕੋਈ ਉਪਰਲੀ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਹੈ ।
ਚੜà©à¨¹à¨¦à©‡ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪà©à¨†à¨§
ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਜਿਲà©à¨¹à©‡ ਰੋਪੜ ਦੇ ਮੋਰਿੰਡਾ ( ਬਾਗਾਂ ਵਾਲਾ ) ਕੋਲ ਮੋਰਿੰਡਾ -ਰੋਪੜ ਸੜà©à¨¹à¨•
ਤੇ ਘà©à©±à¨— ਵਸਦੇ ਪਿੰਡ ਰਸੂਲਪà©à¨° ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਹੱਸਦੇ ਵੱਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦੀ
ਰਾਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਮਾਵੀ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਪà©à¨°à¨¤à©€ ਫਰਜਾਂ ਨੂੰ ਬਾਖੂਬੀ ਨਿà¨à¨¾à¨‰à¨‚ਦਿਆਂ
ਆਪਣਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾ ਰਹੀ ਹੈ
ਪੇਸ਼ੇ ਵਜੋਂ ਅਧਿਆਪਨ ਨਾਲ਼ ਜà©à©œà©€ ਮਾਵੀ ਸਮਾਜਕ ਸਰੋਕਰਾਂ
ਨੂੰ ਨਿà¨à¨¾à¨‰à¨‚ਦਿਆ ਜਦ ਕਿਸੇ ਕà©à¨¹à¨œ ਜਾਂ ਕà©à¨°à©€à¨¤à©€ ਨਾਲ ਟਕਰਾਉਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਉਸਦੇ ਅੰਤਰ ਮਨ
ਤੇ ਗਹਿਰੀ ਨਹà©à©°à¨¦à¨° ਵੱਜਦੀ ਹੈ ਤੇ ਉਸਦਾ ਕਾਵਿਕ ਮਨ ਉਸਦੀ ਵੇਦਨਾ ਨੂੰ ਕਵਿਤਾ ਬਣਾ ਕੇ
ਕਾਗਜ਼ ਤੇ ਉਕੇਰ ਦਿੰਦਾ
ਔਰਤ ਮਨ ਨੂੰ ਬਹà©à¨¤ ਨੂੰ ਬਹà©à¨¤ ਹੀ ਸਲੀਕੇ ਨਾਲ਼ ਸਮà¨à¨£ ਵਾਲੀਂ ਮਾਵੀ ਚੇਤਨ ਹੋ ਕੇ ਜੀਵਨ ਯਾਤਰਾ ਨੂੰ ਸਰ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ ।
ਔਰਤ ਮਨ ਨੂੰ ਪੜà©à¨¹à¨¦à¨¿à¨†à¨‚ ਜਦ ਉਹ ਹਾਦਸਿਆਂ ਦੀ ਰੂਹ ਚੋਂ ਤੰਦ ਖਿੱਚ ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਦੇ ਸੂਤ
ਕੱਤਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਕਾਵਿ ਮਨ ਵਿੱਚੋ ਕਵਿਤਾ ਦਾ à¨à¨°à¨¨à¨¾ ਆਪ ਮà©à¨¹à¨¾à¨°à©‡ ਫà©à©±à¨Ÿ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਜੋ
ਖਿਆਲਾਂ ਦੇ ਜਵਾਲਾ ਮà©à¨–à©€ ਨਾਲ ਮਿਲ ਇੱਕ ਕਾਵਿ ਰਚਨਾ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੰਦਾ ਦੇ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ
ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਮੰਤਰ ਮà©à¨—ਧ ਕਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪਾਠਕ ਜਮà©à¨¹à¨¾à¨‚ ਟਿਕਾਣੇ ਤੇ ਹੋਈ ਚੋਟ 'ਤੇ
ਹਉਂਕਾ à¨à¨° ਆਪ ਮà©à¨¹à¨¾à¨°à©‡ ਵਾਹ ਵਾਹ ਕਰ ਉਠਦੇ ਹਨ ।
ਰਾਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਮਾਵੀ ਦੀ ਇੱਕ ਕਵਿਤਾ ਹੈ :-
1. ਮੈਂ ਔਰਤ ਹਾਂ, ਜ਼ਮੀਨ ਨਹੀਂ
ਜੋ ਖà©à¨°à©€à¨¦à¨¦à¨¾à¨° ,ਮà©à©±à¨² ਤਾਰ,
ਦਾਅਵੇਦਾਰ ਬਣ ਬੈਠੇ
ਮੇਰੇ ਵੀ ਕà©à¨ ਅਰਮਾਨ
ਮੇਰੇ ਵੀ ਕà©à¨ ਸà©à¨ªà¨¨à©‡,
ਚਾਹਵਾਂ ਉੱਡਣ ਲਈ
ਮà©à©±à¨ à©€ à¨à¨° ਅਸਮਾਨ
ਤੇ ਆਪਣੇ ਹਿੱਸੇ ਦੀ à¨à©Œà¨‚ ਵੀ
ਪੈਰ ਟਿਕਾਉਣ ਲਈ,
ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ
ਚੰਦ ਤਾਰੇ,ਪਰ ਤੱਕਣ ਲਈ,
ਨਹੀਂ ਚਾਹà©à©°à¨¦à©€ ਕੋਈ
ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜ ਮੇਰੀ à¨à©‹à¨² à¨à¨°à©‡,
ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰੇ ਰੰਗ ਬਰੰਗੇ ਫà©à©±à¨²
ਪਰ ਨਹੀਂ ਮਨਜ਼ੂਰ
ਕੋਈ ਤੋੜ,
ਮੈਨੂੰ à¨à©‡à¨‚ਟ ਕਰੇ,
ਮੈਂ ਤਾਂ ਚਾਹਾਂ ਹਰ ਸ਼ੈ
ਚਮਕੇ,ਖਿੜà©à¨¹à©‡,à©™à©à¨¶à¨¬à©‚ ਬਿਖੇਰੇ
ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਹੱਕ
ਤਸਵੀਰ-à¨-ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ
ਮਰਜੀ ਦੇ ਰੰਗ à¨à¨°à©‡à¥¤
2. ਮੈਂ ਅਹੱਲਿਆ ਬਣ
ਨਹੀਂ ਉਡੀਕ ਸਕਦੀ
ਮà©à©œ ਸà©à¨°à¨œà©€à¨¤ ਹੋਣ ਲਈ
ਕਿਸੇ ਰਾਮ ਦੀ ਪੈਰ ਛੋਹ,
ਕਿ ਮੈਂ ਖà©à¨¦ ਤਰਾਸ਼ਣਾ ਹੈ
ਪੱਥਰ 'ਚੋਂ ਆਪਣਾ ਬà©à©±à¨¤à¥¤
ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਸਰਾਪੀ ਨਹੀਂ,
ਬਸ ਅਜੇ ਜਾਗੀ ਨਹੀਂ।
ਜਾਗ ਪਈ ਜਿਸ ਦਿਨ
ਸà©à¨²à¨—ਦੇ ਹਰਫ਼ ਕਲਮ ਤੇ ਰੱਖ
ਉਤਾਰਾਂਗੀ ਕਾਗਜ਼ 'ਤੇ
ਜਿੱਥੋਂ ਉਹ ਚੜà©à¨¹à¨¨à¨—ੇ ਬਣ ਸੂਰਜ
ਅਸਮਾਨ ਦੇ ਮੱਥੇ ਸਾੜ ਦੇਣਗੇ
ਸੌੜੀ ਸੋਚ ,ਗੰਦੀ ਨਜ਼ਰ
ਹਾਂ ਬਸ ਉਸੇ ਵਕਤ ਚੜà©à¨¹à©‡à¨—ਾ ਦਿਨ
ਤੇਰੀ ਤੇ ਮੇਰੀ ਰਿਹਾਈ ਲੈ ਕੇ
ਕਿ ਆਜ਼ਾਦ ਫ਼ਿਜਾ ਤੇ
ਸà©à¨–ਾਵੀਂ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸà©à¨ªà¨¨à¨¾
ਹੈ ਅਜੇ ਪੱਥਰ ਵਿਚ ਦਫਨ ।
ਇਹ ਸਤਰਾਂ ਹੀ ਉਹਦੇ ਖà©à¨¦ ਪà©à¨°à¨¤à©€ ਸà©à¨šà©‡à¨¤ ਹੋਣ ਦੀ ਹਾਮੀ à¨à¨°à¨¦à©€à¨†à¨‚ ਨੇ ਅਤੇ ਉਹ ਜੋ ਸà©à©žà¨¨à©‡
ਦੇਖਦੀ ਹੈ ਉਨà©à¨¹à¨¾à¨‚ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਬਿਆਨ ਦੀਆਂ ਹਨ ਇਹ ਸਤਰਾਂ ਹੀ ਆਪਣੇ ਆਪ
ਵਿੱਚ ਰਾਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਮਾਵੀ ਦੀ ਸਾਹਿਤਕ ਸੋਚ ਦਾ ਪਹਿਚਾਣ ਪੱਤਰ ਹੈ ।
ਮਾਵੀ ਦਾ ਅੰਤਰ
ਮਨ ਸਿਰਫ਼ ਔਰਤ ਤੱਕ ਹੀ ਸੀਮਿਤ ਨਹੀਂ ਉਹ ਧਾਰਮਿਕ ,ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸੂਠਵੀ
ਬੜà©à¨¹à©€ ਕਮਾਲ ਦੀ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਰਾਹੀਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸà©à¨šà©‡à¨¤ ਕਰਦੀ ਹੈ
ਵਰਤਮਾਨੀ ਨਿਜ਼ਾਮ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਕਾਵਿ ਲਹਿਜੇ ਵਿੱਚ ਸਿੱਧਾ ਸਮੇ ਦੇ ਹਾਕਮ ਨੂੰ ਵੰਗਾਰਨ
ਦਾ ਜੇਰਾ ਰੱਖਣ ਵਾਲੀਆਂ ਵਿਰਲੀਆਂ ਕਵਿੱਤਰੀਆਂ ਵਿੱਚੋ ਇੱਕ ਹੈ ਜਿਵੇਂ :-
ਤੇਰੇ ਲਈ ਹਾਕਮਾਂ ਅਸੀਂ ਗਾਜਰ ਮੂਲੀ
ਤੂੰ ਸਾਨੂੰ ਕੱਟਦਾ ਰਹੀਂ ਵੋਟਾਂ ਬਣ
à¨à©à¨—ਤਾਂਗੇ ਤੇਰੇ ਹੀ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ............
ਮਾਵੀ ਸਿਰਫ਼ ਮੌਜੂਦਾ ਹਾਲਤਾਂ ਤੇ ਨਿਜ਼ਾਮ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਸਮà¨à¨¦à©€
ਬਲਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਕਾਂ ਪà©à¨°à¨¤à©€ ਜਾਗà©à¨°à¨¿à¨¤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰਦੀ ਹੈ
ਪਿਆਰ ਦੇ ਕੋਮਲ ਅਹਿਸਾਸ ਵੀ ਉਹਦੀ ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਦੇ ਨੇ ਜਿਵੇਂ :-
ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਨਾ ਸਹੀ,ਤੇਰਾ ਅਹਿਸਾਸ ਸਹੀ।
ਮਿਲ ਨਾ ਮਿਲ, ਮਿਲਣ ਦੀ ਆਸ ਸਹੀ।
ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਵਿਹੜਾ ਮੇਰਾ ਪਿਆ ਸà©à©°à¨¨à¨¾,
ਉਂਠਕਹਿਣ ਨੂੰ à¨à¨¾à¨µà©‡à¨‚ ਮੇਲੇ 'ਚ ਵਾਸ ਸਹੀ।
ਵੰਗ ਨੂੰ ਤੋੜ ਤਲੀ 'ਤੇ ਤà©à¨¹à¨¿à¨“ ਪਈ ਨਾਪਾਂ,
ਪਿਆਰ ਹੈ,ਇਹ ਦਿਲ ਨੂੰ ਧਰਵਾਸ ਸਹੀ।
ਵਕਤ ਦੇ ਪੈਰੀਂ ਘੜ ਕਿਹੜੀ ਪਾਵਾਂ ਬੇੜੀ,
ਘੜੀ-ਪਲ ਤੈਨੂੰ ਰੋਕਣ ਦਾ ਪਰਿਆਸ ਸਹੀ।
ਘਰ 'ਚ ਨਹੀਂ ਨਾ ਸਹੀ,ਦਿਲ 'ਚ ਥਾਂ ਮਿਲਜੇ,
ਮਹਿਫਲ ਤੈਨੂੰ ਮਿਲੇ, ਮੇਰੇ ਲਈ ਬਨਵਾਸ ਸਹੀ।
ਉਹਦੀ ਕਵਿਤਾ ਮà©à¨¹à©±à¨¬à¨¤ ਵਿਚ ਸਮਰਪਣ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੋਈ ਉਹਦੇ ਸੂਖਮ ਅਤੇ ਕੋਮਲ ਮਨ ਦੀ ਗਵਾਹੀ à¨à¨°à¨¦à©€ ਹੈ।
ਚੌਗਿਰਦੇ ਵਾਪਰ ਰਹੀਆਂ ਅਣ ਸà©à¨–ਾਂਵੀਆਂ ਘਟਨਾਂਵਾਂ ਕਾਰਨ ਉਹਦਾ ਕੋਮਲ ਹਿਰਦਾ ਵਲੂੰਧਰਿਆ
ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਮਾਵੀ ਦੀ ਕਲਮ ਵੈਣ ਪਾਉਣ ਨਹੀਂ ਬੈਠਦੀ ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਮਾਗਾਂ ਤੋਂ
ਸੌੜੇ ਸਿਆਸੀ ਹਿੱਤਾਂ ਕਾਰਨ ਚੜà©à¨¹à¨¾à¨ˆ ਜੰਗੀ ਮਾਹੌਲ ਪਰਤ à¨à¨¾à©œà¨¨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰਦੀ ਨਜਰ
ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਜਿਵੇਂ :-
ਜੰਗ ਕਿਸੇ ਦੀ ਸਕੀ ਨਹੀਂ ਹà©à©°à¨¦à©€
ਨਾ ਜਿੱਤਣ ਵਾਲੇ ਦੀ
ਤੇ ਨਾ ਹਾਰਨ ਵਾਲੇ ਦੀ
ਤਾਰਦੇ ਨੇ ਦੋਵੇਂ ਮà©à©±à¨²
ਇਸਦੀ ਦਸਤਕ ਦਾ
ਕਿਉਂਕਿ ਜਿੱਤ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਵੀ
ਆਪਣਿਆਂ ਨਾਲ਼ ਹੀ ਸੋਹਣਾ ਲੱਗਦੈ
ਦਬ ਜਾਂਦੈ ਵੈਣਾਂ ਹੇਠਜਿੱਤ ਦੇ ਜਸ਼ਨ
ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲੇ ਤਮਗੇ ਨਾ ਪੂਰਦੇ
ਜੀਵਨਸਾਥੀ ਦੀ ਕਮੀ
ਤੇ ਨਾ ਬਣਦੇ
ਰੋਟੀਆਂ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ
ਹਸਦੀਆਂ-ਗਾਉਂਦੀਆਂ
ਜਿੰਦਗੀਆਂ ਨਾਲ਼
ਖੂਨ ਦੀ ਹੋਲੀ ਖੇਡਣਾ
ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦੈ
ਕਿਸੇ ਲਈ ਮਨੋਰੰਜਨ
ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦਾ ਵਾਸਤਾ
ਬੰਦ ਕਰੋ ਇਹ ਜੰਗ
ਇਹ ਕਤਲੋਗਾਰਤ
ਤਖਤਾਂ ਲਈ, ਤਾਜਾਂ ਲਈ
ਕਿਉਂਕਿ ਲਾਸ਼ਾਂ ਦੇ ਢੇਰ 'ਤੇ
ਉਸਾਰੇ ਤਖਤੋ-ਤਾਜ ਨੇ
ਬੇਮਾਇਨੇ-ਬੇਅਰਥ
ਸੱਚ ਹੀ ਜੰਗ
ਕਿਸੇ ਦੀ ਸਕੀ ਨਹੀਂ ਹà©à©°à¨¦à©€à¥¤
ਜੰਗ ਦੇ à¨à¨¿à¨†à¨¨à¨• ਸਿੱਟਿਆਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਉਹ ਮਨà©à©±à¨–ਤਾ ਦੇ ਪੱਖ ਵਿੱਚ ਅਡੋਲ ਖੜà©à¨¹à©€
ਹੋਈ ਜੰਗ ਦੇ ਖਾਤਮੇ ਲਈ ਸਦà¨à¨¾à¨µà¨¨à¨¾ ਅਤੇ ਸਾਂਠਦੀ ਅਪੀਲ ਲਗਾਤਾਰ ਕਰਦੀ ਹੈ ।
ਕà©à¨¦à¨°à¨¤ ਉਹਨੂੰ ਤੇ ਉਹ ਕà©à¨¦à¨°à¨¤ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰਦੀ ਪਿਆਰਦੀ ਹੈ ਇਸ ਅਲੌਕਿਕ ਸਾਂਠਨੂੰ ਮਾਵੀ
ਅਨਮੋਲ ਲਫਜ਼ਾਂ ਦਾ ਲਿਬਾਸ ਪਹਿਨਾ ਸਰਘੀ ਵੇਲੇ ਪਈ ਤਰੇਲ ਜਿਹੇ ਅਹਿਸਾਸ ਸਿਰਜ ਦਿੰਦੀ ਠ:-
ਕà©à¨¦à¨°à¨¤ ਰਾਣੀਠਮੇਰੀਠਅੜੀà¨!
à¨à©à¨•-à¨à©à¨• ਤੈਨੂੰ ਸਜਦਾ ਕਰੀà¨à¥¤
ਤੂੰ ਜੀਵਨ ਦਾ ਸਾਰ ਸਮà¨à¨¾à¨µà©‡à¨‚,
ਪਤà¨à©œà©à¨¹ ਮਗਰੋਂ ਬਹਾਰ ਲਿਆਵੇਂ।
ਹਾਸੇ ਵਾਂਗ ਕਦੇ ਧà©à©±à¨ª ਖਿੜ ਜਾਵੇ,
ਰà©à¨£à¨à©à¨£ ਕਦੇ ਕਣੀਆਂ ਦੀ ਲਾਵੇਂ।
ਇਸ ਜੀਵਨ ਦਾ ਅਜਬ ਰਹੱਸ ਹੈ,
ਇਸ ਗà©à©°à¨à¨² ਨੂੰ ਖੋਲà©à¨¹ ਸਮà¨à¨¾à¨µà©‡à¨‚।
ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਮà©à©±à¨– ਮੋੜਨ ਵਾਲਿਓ!
ਕà©à¨¦à¨°à¨¤ ਇਹੋ ਬਾਤ ਸà©à¨£à¨¾à¨µà©‡à¥¤
ਹਰ ਮੌਸਮ ਦਾ ਵੱਖਰਾ ਰਸ ਹੈ,
ਸਖੀ ਮੇਰੀ ਸੰਦੇਸ਼ ਸà©à¨£à¨¾à¨µà©‡à¥¤
ਸਾਦ ਮà©à¨°à¨¾à¨¦à©‡ ਜੀਵਨ ਵਾਲੀਂ ਰਾਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਮਾਵੀ ਹਮੇਸਾਂ ਕà©à¨¦à¨°à¨¤ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮਿੱਕ ਹੋਈ
ਕà©à¨¦à¨°à¨¤ ਵਿੱਚੋ ਖà©à¨¶à©€à¨†à¨‚ ਲੱà¨à¨¦à©€ ਸਾਂਠà¨à¨¾à¨ˆà¨µà¨¾à¨²à¨¤à¨¾ ਦਾ ਸà©à¨¨à©‡à¨¹à¨¾ ਦਿੰਦੀ ,ਕà©à¨¦à¨°à¨¤ ਨੂੰ ਮਾਣਦੀ
, ਔਰਤ ਮਨ ਨੂੰ ਸਮà¨à¨¦à©€ ,ਸਮਾਜਕ ਕੋਹਜਾਂ 'ਤੇ ਚੋਟ ਕਰਦੀ ,ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਅਤੇ
ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਜੀਵਨ ਪੰਧ ਨੂੰ ਸਰ ਕਰਦੀ ਨਜ਼ਰ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ।
ਸ਼ਾਲਾ ,ਕà©à¨¦à¨°à¨¤ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੱਸਦੀ-ਵਸਦੀ ਅਤੇ ਬਾਤਾਂ ਪਾਉਂਦੀ ਰਹੇ , ਸਾਹਿਤਕ ਅੰਬਰ 'ਤੇ ਰਾਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਮਾਵੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਧਰੂ ਤਾਰੇ ਵਾਂਗ ਚਮਕਦੀ ਰਹੇ ।
ਆਮੀਨ 🤗🌹🌹🌹🌹
ਮਨ ਮਾਨ
ਤਸਵੀਰ------ ਰਾਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਮਾਵੀ