....~ਸਮà©à©°à¨¦à¨°à¨¾~di -ਜਲ ਪਰੀਆਂ |.... |
ਚਲੋ ਅੱਜ ਫੇਰ ਕਵਿਤਾ ਵੱਲ ਮà©à©œà©€à¨ ? ਆਪਣੇ ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੇ ਪੇਜ ਤੋਂ ਤà©à¨¹à¨¾à¨¡à©€ ਨਜ਼ਰ ਇੱਕ ਇਹ :
ਜਲ ਪਰੀਆਂ | ਉਦਾਸ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੀਆਂ ਮਲਾਹਾਂ ਦੇ ਸà©à¨ªà¨¨à©‡ ਲੈਂਦੀਆਂ, ਜਲ ਪਰੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ ਨੂੰ ਪà©à¨›à¨¦à©€à¨†à¨‚ : ਕਦ ਮà©à©œà¨£à¨¾ ਠ? ਚà©à©°à¨®, ਲਹਿਰਾਂ 'ਤੇ ਲਿਖਦੀਆਂ ਉਨà©à¨¹à¨¾à¨‚ ਦੇ ਨਾਅ ਰੋਂਦੀਆਂ ਹੱਸਣ ਲੱਗਦੀਆਂ ਨੇ | ਮੀਲਾਂ ਹੇਠ, ਕੋਰਲ ਦੇ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਜਦ ਉਦਾਸ ਤਾਂ ਉੱਤੇ ਆ ਲਾਖੇ ਤੇ ਅਸਪਾਤ ਬਦਨ ਮਲਾਹਾਂ ਨੂੰ ਲà¨à¨£ ਲੱਗਦੀਆਂ ਨੇ | ਯਾਦ ਕਰਦੀਆਂ ਨੇ ਓਹ ਦਿਨ ਜਦ ਹੋ ਕਿਸ਼ਤੀ 'ਤੇ ਸਵਾਰ ਸਮà©à©°à¨¦à¨° ਤੋਂ ਪਾਰ ਓਹ ਬਨਸਪਤੀ ਵਿਚ ਘà©à©°à¨®à¨£ ਗਈਆਂ ਸਨ | ਤੇ ਗਈ ਰਾਤ ਤਕ ਜੰਗਲ ਦੀਆਂ ਮਹਿਕਾਂ ਤੇ ਟਟਿਹਨਿਆਂ ਦੇ à¨à©à©°à¨¡à¨¾à¨‚ ਵਿਚ ਫà©à©±à¨², ਪੱਤਿਆਂ 'ਤੇ ਊਂਘਦੀਆਂ ਓਹ ਆਪਣੇ ਆਸ਼ਕਾਂ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿਚ ਪਈਆਂ ਸਨ | ਸਾਗਰ ਸà©à¨°à¨– ਤੇ ਚਾਂਦੀ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜਦ ਓਹ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਮà©à©œà©€à¨†à¨‚ ਸਨ | ਚਲੇ ਗਠਸਨ ਓਹ ਜੰਗਲੀ ਵੇਲਾਂ ਦੀ ਮੌਲੀ ਗà©à©±à¨Ÿ ਬਨà©à¨¹ ਕੇ ਛੇਤੀਂ ਮà©à©œà¨¨ ਦੇ ਵਾਇਦੇ ਕਰਕੇ | ਪਰ ਇੱਕ ਮà©à©±à¨¦à¨¤ ਹੋਈ ਮà©à©œà©‡ ਨਾ ਓਹ ਜਿਓਂ à¨à©à¨²à©à¨¹ ਗਠਸਠਵਾਇਦੇ ਓਹ ? ਹਰ ਰੋਜ਼, ਹà©à¨£ ਸਮà©à©°à¨¦à¨° ਦੇ ਸਿਆਹ ਹੋਣ ਤਕ ਆਖ਼ਿਰੀ ਬਾਦਬਾਂ ਦੇ ਲੰਘ ਜਾਣ ਤਕ ਉਦਾਸ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੀਆਂ ਉਡੀਕਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਨੇ ਮਲਾਹਾਂ ਨੂੰ ਜਲ ਪਰੀਆਂ | ~ਸਮà©à©°à¨¦à¨°à¨¾~ |