ਅਪਣਾ ਆਪ ਸੰਭਾਲ ਕੁੜੇ।
ਸੁੱਚੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਪਾਲ ਕੁੜੇ।

ਹੁਸਨ ਲੁਟੇਰੇ ਥਾਂ ਥਾਂ 'ਤੇ,
ਸੁੱਟੀ ਬੈਠੇ ਜਾਲ ਕੁੜੇ।

ਪੂਰੇ ਘਰ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਹੈ,
ਚੁੰਨੀ ਰੱਖ ਸੰਭਾਲ ਕੁੜੇ।

ਤਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨੀਅਤ ਜੋ,
ਤੈਨੂੰ ਦੱਸਣ 'ਮਾਲ' ਕੁੜੇ।

ਮੋਹ ਦੀ ਇਕ ਪਿਆ ਕੇ ਚੂਲੀ,
ਦਿੰਦੇ ਜਿਸਮ ਹੰਘਾਲ ਕੁੜੇ।

ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੂੰ ਅਪਣਾ ਸਮਝੇਂ,
ਉਹ ਹੀ ਕਰਨ ਹਲਾਲ ਕੁੜੇ।

ਪਿਆਰ ਖਜ਼ਾਨਾ ਸਾਂਭੀ ਰੱਖ,
ਹੋ ਨ ਬਹੀਂ ਕੰਗਾਲ ਕੁੜੇ।

ਮੂੰਹ ਦੇ ਮਿੱਠੇ, ਮਨ ਦੇ ਕਾਲੇ,
ਤਨ ਦੇ ਫਿਰਨ ਦਲਾਲ ਕੁੜੇ।

ਦਾਗ਼ੀ ਕਰ ਬਾਗ਼ੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ,
ਮੁੜ ਨਾ ਪੁੱਛਣ ਹਾਲ ਕੁੜੇ।

ਜੀਵਨ ਤਾਰ ਹਿਲਾ ਐਪਰ,
ਹੋਈਂ ਨਾ ਬੇਤਾਲ ਕੁੜੇ।

ਮੋਹ ਦੀ ਪੂਣੀ ਕੱਤੀਂ ਤੂੰ,
ਪਿਆਰ ਚਰਖੜੇ ਨਾਲ ਕੁੜੇ।

ਹੁਸਨ ਜਵਾਨੀ ਸੁੱਚਾ ਗਹਿਣਾ,
ਮਿਲਦਾ ਕਿਸਮਤ ਨਾਲ ਕੁੜੇ।

ਹਰ ਇਕ ਬੋਦੀ ਰੀਤ ਬਦਲ,
ਜੋ ਖਾਧੀ ਜੰਗਾਲ ਕੁੜੇ।

ਸੀਨੇ ਦੇ ਵਿਚ ਸਾਂਭੀ ਰੱਖ,
ਸਾਗਰ ਵਰਗਾ ਉਬਾਲ ਕੁੜੇ।

ਜਬਰ ਵਿਰੁੱਧ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਤੂੰ,
ਖੜ੍ਹ 'ਜੀਂ ਬਣ ਕੇ ਢਾਲ ਕੁੜੇ।

ਅੰਬਰ ਵਰਗੀ ਰੱਖੀ ਸੋਚ,
ਪੈਰੀਂ ਰੱਖ ਭੁਚਾਲ ਕੁੜੇ।

ਤਕੜੀ ਹੋ ਕੇ ਕਦਮ ਵਧਾ,
'ਸੂਫ਼ੀ' ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕੁੜੇ।
....................................

ਆਪਣਾ ਤੋਂ ਹਾਲ ਹੋ ਗਯਾ ਯਾਰੇ ਖ਼ਸਤਾ
ਹੂਆ ਮਦਹੋਸ਼,ਹੋਸ਼ ਮੇਂ ਨਾ ਲਾਓ ਏ-ਜਾਨੇ-ਜਾਂ।

ਕੁਰਬਾਨ ਦੋ ਆਲਮ ,ਕੀ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਤੇਰੇ ਲਿਏ
ਮੁਝੇ ਪੱਥਰ ਕੀ ਮੂਰਤ ਨਾ ਸਮਝੋਂ ਏ-ਜਾਨੇ-ਜਾਂ।

ਕਰੀਬ ਲਾਣੇ ਕੇ ਜਤਨ ਕਰਤਾ ਰਹੂੰਗਾ,ਕਵਿਤਾ
ਕਿਉਂ ,ਵਾਰ ਵਾਰ ਦੂਰ ਕਰਤੀ ਹੋ ਏ-ਜਾਨੇ-ਜਾਂ।

_________🙅ਸਵਰਨ ਕਵਿਤਾ

ਜੜ੍ਹ ਨੂੰ ਜੇ ਘੁਣ ਲੱਗ ਗਿਆ,ਕਿੱਥੇ ਰੁੱਖ ਖੜ੍ਹਨਾ ਏ।।
ਹੱਕਾਂ ਲਈ ਸਦਾ ਜਵਾਨੋਂ,ਪੈਂਦਾ ਬਈ ਲੜ੍ਹਨਾ ਏ।।

ਦਿਲ ਨੂੰ ਜਜ਼ਬਾਤੀ ਹੋਣੋਂ,ਹੀਰਿਓ ਆਪ ਬਚਾ ਲਓ।।
ਮੰਦਾ ਕੋਈ ਖ਼ਿਆਲ ਜੇ ਉਠਦਾ,ਉਹਨੂੰ ਤੁਸੀ ਨੱਥ ਪਾ ਲਓ।।

ਆਪਣੇ ਘਰ ਵੱਲ ਤੱਕ ਕੇ,ਫੇਰ ਕਿਤੇ ਨਜ਼ਰ ਘੁਮਾਇਓ।।
ਇੱਜਤਾਂ ਦੀ ਠੱਲਦੀ ਬੇੜੀ,ਵਿੱਚ ਨਾਂ ਵੱਟੇ ਪਾਇਓ।।

ਸਰਦਾਰ ਦੀ ਪਰਖ ਹੁੰਦੀ ਤਲਵਾਰ ਦੀਆਂ ਧਾਰਾਂ ਤੇ।।
ਤਾਹੀਓ ਦੁਨੀਆਂ ਮਾਣ ਹੈ ਕਰਦੀ, ਸਿੰਘਾਂ ਸਰਦਾਰਾਂ ਤੇ।।

ਵੱਖਰੀ ਹੈ ਸੋਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪੱਕੇ ਨੇ ਕਰਾਰਾਂ ਦੇ।।
ਇੱਜਤਾਂ ਦੇ ਰਾਖੇ 'ਰੁਪਿੰਦਰ,ਹੱਕੀ ਨੇ ਮਾਣ ਸਤਿਕਾਰਾਂ ਦੇ।।