ਇੱਕ ਦਿਨ ਹੋ ਸਕਦਾ ਕਿ ਤਪਸ਼। ਸੂਰਜ ਦੀ ਠਰ੍ਹ ਜਾਵੇ
ਇਹ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਕਿ ਘੁੰਮਦੀ ਧਰਤੀ ਖੜ੍ਹ ਜਾਵੇ
ਦੁਨੀਆ ਉੱਤੇ ਸਕਦੀਆਂ ਸਭ ਅਣ-ਹੋਣੀਆਂ ਹੋ ਸੱਜਣਾਂ
ਪਰ ਸਾਡੇ ਸੀਨਿਉ ਮਰਨਾ ਨਹੀ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਮੋਹ ਸੱਜਣਾਂ

ਜੇ ਕੋਈ ਆ ਕੇ ਆਖੇ ਮੱਛੀਆਂ ਉੱਡਦੀਆਂ ਮੰਨ ਜਾਇਉ
ਜੇ ਕੋਈ ਆਖੇ ਚਿੜੀਆਂ ਮੱਕੀ ਗੁੱਡਦੀਆਂ ਮੰਨ ਜਾਇਉ
ਪਰ ਮੰਨਿਉ ਨਾ ਪ੍ਰਦੇਸੀ ਭੁੱਲ ਗਏ ਵਤਨ ਦੀ ਛੋਹ ਸੱਜਣਾਂ
ਸਾਡੇ ਸੀਨਿਉ ਮਰਨਾ ਨਹੀ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਮੋਹ ਸੱਜਣਾਂ

ਸੰਭਵ ਹੈ ਜੀ ਕਿ ਸਾਗਰ ਦੇ ਪਾਣੀ ਥੰਮ੍ਹ ਜਾਵਣ
ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਨਹੀ ਖੁਸਰਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਜੌੜੇ ਜੰਮ ਜਾਵਣ
ਦੁਨੀਆ ਅਜ਼ਬ-ਤਮਾਸ਼ਾ ਰੱਖਿਆ ਕਰ ਕੰਨ-ਸੋਅ ਸੱਜਣਾਂ
ਪਰ ਸਾਡੇ ਸੀਨਿਉ ਮਰਨਾ ਨਹੀ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਮੋਹ ਸੱਜਣਾਂ

ਅਨਪੜ੍ਹ ਪੜੇ "ਖਬਾਰ" ਹਿਮਾਲਿਆ ਹੜ੍ਹ ਵਿੱਚ ਹੜ੍ਹ ਗਿਆਂ ਏ
ਉਸ ਤੋ ਅਗਲੀ ਐਵਰਿਸਟ ਤੇ ਲੰਗੜਾ੍ ਚੜ ਗਿਆ ਏ
ਵੱਡੀ ਸੁਰਖੀ ਲਗ ਗਈ ਉੱਲੂ ਦੇਖਦੇ ਲੋਅ ਸੱਜਣਾਂ
ਪਰ ਸਾਡੇ ਸੀਨਿਉ ਮਰਨਾ ਨਹੀ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਮੋਹ ਸੱਜਣਾਂ

ਅੰਬਰਾਂ ਉੱਤੇ ਜਦ ਵੀ ਪਈ ਏ ਪੀਘ ਜੀ ਸੱਤਰੰਗੀ
ਪੌਣ ਪੁਰੇ ਦੀ ਜਦੋ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਛੂਹ ਕੇ ਵੀ ਲੰਘੀ
ਚੇਤੇ ਕਰਕੇ ਖੇਤਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆ "ਅਮਨ" ਤਾਂ ਰੋ ਸੱਜਣਾਂ
ਸਾਡੇ ਸੀਨਿਉ ਮਰਨਾ ਨਹੀ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਮੋਹ ਸੱਜਣਾਂ

ਜਲ ਦੀ ਸ਼ੀਸ਼ੀ ਦੇ ਦੇਵਾਂ-ਗੇ ਮੰਤਰ ਕੇ,
ਦੁਖੀਆਂ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚੋਂ ਭੂਤ ਭਜਾਵਾਂਗੇ।

ਆਓ, ਜਿਹੜੇ ਘਰ ਵਿਚ ਤੋੜਾ ਬੱਚੇ ਦਾ,
ਸੁੰਨੀ ਗੋਦੀ ਦੇ ਵਿਚ ਲਾਲ ਖਿਡਾਵਾਂਗੇ।

ਜਿਹੜੇ ਘਰ ਵੀ ਭੋਰਾ ਬਰਕਤ ਰਹਿੰਦੀ ਨਾ,
ਉੱਥੇ ਧਨ ਦੀ ਪੂਰੀ ਛਹਿਬਰ ਲਾਵਾਂਗੇ।

ਘਰ ਦਿਲ਼ ਲੱਗੇ ਨਾ ਜਿਹੜੇ ਨਰ ਨਾਰੀ ਦਾ,
ਭੋਰੇ ਦੇ ਵਿਚ ਉਸ ਦਾ ਦਿਲ ਬਹਿਲਾਵਾਂਗੇ।

ਤਸਕਰ, ਗੁੰਡੇ, ਆਗੂ, ਚੇਲੇ ਮੁੰਨਾਂਗੇ,
ਦੁਨੀਆ ਕਮਲੀ ਨੂੰ ਤਪ-ਤੇਜ਼ ਵਿਖਾਵਾਂਗੇ।

ਨਿੱਜੀ ਸੇਵਾ ਖਾਤਰ ਹੋਵੇਗੀ ਅੱਲ੍ਹੜ,
ਉਸ ਕੋਲੋਂ ਨਾ ਕੋਈ ਭੇਦ ਛੁਪਾਵਾਂਗੇ।

ਮਾਇਆ ਤਾਈਂ ਆਖਾਂਗੇ, ਇਹ ਨਾਗਨ ਹੈ,
ਪਰ ਖ਼ੁਦ ਇਸ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕਲੇਜੇ ਲਾਵਾਂਗੇ।

ਪਹਿਰਨ ਹੋਊ ਚਿੱਟਾ ਸੁੱਚਾ ਰੇਸ਼ਮ ਦਾ,
ਚੋਲ਼ੇ ਹੇਠਾਂ ਸਾਰੇ ਪਾਪ ਲੁਕਾਵਾਂਗੇ।

ਭੋਰਾ ਡਰ ਨਾ ਰੱਖਾਂਗੇ ਬਦਨਾਮੀ ਦਾ,
ਪੁੱਠੇ - ਸਿੱਧੇ ਸਾਰੇ ਤੀਰ ਚਲਾਵਾਂਗੇ।

ਮੌਜਾਂ ਲੁੱਟਾਂਗੇ ਡੇਰੇ ਦੇ ਵਿਚ 'ਸੂਫ਼ੀ',
ਜੇ ਫਸ 'ਗੇ ਤਾਂ ਜੇਲ੍ਹ 'ਚ ਆਸਣ ਲਾਵਾਂਗੇ।

ਚੱਲਦਾ >>>>

ਖਵਰੇ ਗਜ਼ਲ ਨੂੰ ਕਿਹੜਾ, ਦੇਵੇ ਜਾ ਭੇਤ ਮੇਰਾ,
ਦਿਲ ਨੂੰ ਪਿਆਰਦੀ ਹੈ, ਜਦ ਵੀ ਉਦਾਸ ਹੋਵੇ ।

ਮੈ ਵੀ ਤਾਂ ਆਮ ਲੋਕਾਂ, ਵਾਂਗਰ ਹੀ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ,
ਮੇਰੇ ਜਿਹੇ ਆਮ ਦਾ ਵੀ, ਕੋਈ ਤਾਂ ਖਾਸ ਹੋਵੇ ।

ਬਾਲਾਂ ਦੇ ਵਾਂਗ ਹੱਸਾਂ, ਬਾਲਾਂ ਦੇ ਵਾਂਗ ਰੋਵਾਂ,
ਬਾਲਾਂ ਦੇ ਵਾਂਗ ਮੇਰੇ, ਅੰਦਰ ਹੁਲਾਸ ਹੋਵੇ ।

ਬੋਲਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਜਦ ਵੀ, ਛਮਕਾਂ ਲੈ ਮਾਰਦੇ ਹੋ,
ਜਿਸਮਾਂ ਨੂੰ ਰੋਗ ਲੱਗਣ, ਰੂਹਾਂ ਤੇ ਲਾਸ ਹੋਵੇ ।

ਆਸ਼ਕ ਤੇ ਭੌਰਿਆਂ ਦੀ, ਇੱਕੋ ਹੈ ਗੱਲ ਸਾਂਝੀ,
ਮਹਿਰਮ ਦੇ ਕੋਲ ਬਹਿ, ਨਾ,ਹੋਸ਼ੋ ਹਵਾਸ ਹੋਵੇ ।

ਮਿੱਠਤ ਦੇ ਆਦੀਆਂ ਦੀ, ਮਿੱਠੀ ਅਦਾ ਦੇ ਕੋਲੋਂ,
ਲਫਜ਼ਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤੀ, ਝੱਲ ਨਾ ਖਟਾਸ ਹੋਵੇ ।

ਇੱਕੋ ‘ਅਮਨ’ ਦਾ ਸੁਪਨਾ,ਅਜ਼ਲਾਂ ਤੋ ਹੈ ਅਧੂਰਾ,
ਮੇਰੀ ਗ਼ਜ਼ਲ਼ ਦਾ ਤੇਰੇ, ਹੋਠਾਂ ਤੇ ਵਾਸ ਹੋਵੇ ।

26/04/19
Amandeep Singh

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹਰ ਵਾਰ ਮੁੜਦੀ ਹਾਰ ਖਾ ਕੇ,
ਜਦ ਕਦੇ ਵੀ ਕੁਝ ਕਰਨ ਦਾ ਠਾਣਦੀ ਹੈ ।

ਆਪ ਬੇਸ਼ਕ ਛਾਨਣੀ ਵਰਗੀ ਹੈ ਦੁਨੀਆਂ
ਪਰ ਮੇਰਾ ਇਖਲਾਕ ਫਿਰ ਵੀ ਛਾਣਦੀ ਹੈ ।

ਸੀਸ ਮੇਰੇ ਤੇ ਨਾ ਤੱਤੀ ਧੁੱਪ ਪੈ ਜੇ,
ਬੱਦਲੀ ਮਹਿਬੂਬ ਆਪਾ ਤਾਣਦੀ ਹੈ ।

ਪਿੰਡ ਵਾਲੀ ਨਹਿਰ ਤਾਂਘੇ ਪਾਣੀਆਂ ਨੂੰ,
ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਮਸਲੇ ਚ ਮੇਰੇ ਹਾਣ ਦੀ ਹੈ ।

ਮੈ ਗ਼ਜ਼ਲ਼ ਦੀ ਬਾਂਹ ਫੜੀ ਆਪੇ ਨਹੀ ਸੀ,
ਇਹ ਪਾਲਣਾ ਯਾਰ ਦੇ ਫੁਰਮਾਣ ਦੀ ਹੈ ।

ਆਪਣੇ ਕਿਰਦਾਰ ਦੀ ਨਾ ਬਾਤ ਪਾਵੇ,
ਫਿਕਰ ਉਸ ਨੂੰ ਬੱਸ ਮੇਰੀ ਕਾਣ ਦੀ ਹੈ ।

ਮੰਦਰਾਂ ਜਾਂ ਮਸਜਿਦਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਓ,
ਹਾਕਮਾਂ ਗੱਲ ਤਾਂ ਮਨੁੱਖੀ ਘਾਣ ਦੀ ਹੈ ।

ਹੱਥ ਵਿਚ ਬੰਦੂਕ ਹੈ ਜਾਂ ਫਿਰ ਕਲਮ ਹੈ,
ਗੱਲ ਤਾਂ ਰੂਹਾਂ ਚ ਲੱਗੇ ਬਾਣ ਦੀ ਹੈ ।

20/04/19
Amandeep Singh

ਬੁਲਾਇਆ ਵੈਦ,ਨਾ ਕੋਈ ਦਵਾ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ,ਸੱਜਣਾ
ਤਿਰੇ ਦੀਦਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ , ਚੁੱਪ ਚਾਪ, ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ।

ਰਾਤ ਦੇ ਬਲਬਲੇ ਚੂੰਡ ਚੂੰਡ ਖਾਂਦੇ ਜਾਂ ਰਹੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ
ਤੂੰ , ਰੁਸ ਕੇ ਬਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਚੁੱਪ ਚਾਪ ,ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ।

ਹੁੰਦੀ, ਰਹਿੰਦੀ ਤਕਰਾਰਾਂ ਦੋਵੇਂ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਕਦੇ ਕਦੇ
ਮਨਾਵੈ, ਦੂਜਾ ਮੰਨ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ,ਚੁੱਪ ਚਾਪ, ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ।

ਸੋਹਣਿਆਂ ਵੇ,ਕਵਿਤਾ ਤੇਰੇ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਕਮਲੀ ਜਾਪੈ
ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਬਸ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ,ਚੁੱਪ ਚਾਪ, ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ।

________ਸਵਰਨ ਕਵਿਤਾ