Weather
|
Patiala
|
 |
Amritsar
|
 |
|
New Delhi
|
|
|
|
ਕਵਿਤਾਵਾਂ
|
.......ਕੌੜਾ ਸੱਚ...... |
|
|
 ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਸੀ ਘਰੇ ਗੂਹੜੀ ਨੀਦ ਸੋਏ
ਜਦੋਂ ਜ਼ੋਰਵਰ ਤੇ ਫਤਿਹ ਸਿਂੰਘ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋਏ
ਔਖੀ ਘੜੀ ਚ ਬੋਹੜਿਆ ਨਾ ਕੋਈ ਓਥੇ
ਅੰਦਰ ਵੜ ਵੜ ਭਾਵੇਂ ਦੁਨੀਆਂ ਲੱਖ ਰੋਏ
ਜ਼ੁਲਮ ਵੇਖਦੇ ਰਹੇ ਤਮਾਸ਼ ਬੀਨ ਬਣਕੇ
ਕੋਈ ਖੜਿਆ ਨਾ ਅੱਗੇ ਸੀ ਸਿਨ੍ਹਾ ਤਣਕੇ
ਸਰਹਿੰਦ ਕੋਲ ਸੀ ਕੁਲ ਪੰਜਾਬ ਵੱਸਦਾ
ਪੰਜਾਬੀ ਯੋਧੇ ਹੁਂੰਦੇ ਨੇ ਕੋਈ ਆਣ ਦੱਸਦਾ
ਮਾਧੋ ਦਾਸ ਵੈਰਾਗ ਛੱਡ ਪੰਜਾਬ ਆਇਆ
ਜਿਨੇ ਆਣ ਸਰਹਿੰਦ ਦਾ ਕਿਲਾ ਢਾਇਆ
ਬੰਦਾ ਬਹਾਦਰ ਵੈਰੀ ਉਤੇ ਆਣ ਵਰਿਆ
ਵਜ਼ੀਰ ਖਾਨ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਗੋਡਾ ਧਰਿਆ
ਦਸ਼ਮੇਸ਼ ਪਿਤਾ ਜਿਹਨਾ ਨੂਂੰ ਸ਼ੇਰ ਕਹਿ ਗਏ
ਬਿੰਦਰਾ ਮੁਠੀਆਂ ਮੀਟ ਕੇ ਘਰੇ ਬਹਿ ਗਏ
Binder jaan e sahit..............
shahadat...nu..slaam..slaam..
|
|
|
.......ਔਰਤ ........ |
|
|
 ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਆਪਣੀ
ਹੋਂਦ ਭਾਲਦੀ
ਕਦੇ ਆਦਿ ਸ਼ਕਤੀ
ਕਦੇ ਦੁਰਗਾ
ਕਦੇ ਸੀਤਾ
ਕਦੇ ਦਰੋਪਦੀ
ਕਦੇ ਮੇਨਕਾ
ਹਰ ਰੂਪ
ਹੰਢਾ
ਦੇਖਦੀ
ਫੇਰ ਵੀ
ਤਲਾਸ਼ ਦੀ
ਉਸ ਰੂਪ ਨੂੰ
ਜੋ
ਮਾਂ ਹੈ ਨਾ ਧੀ
ਨਾ ਜੀਵਨ ਸੰਗਣੀ
ਨਾ ਦੁਆ ਮੰਗਦੀ ਭੈਣ
ਤਲਾਸ਼ ਦੀ ਹੈ
ਆਪਣੇ ਅਸਲ ਨੂੰ
ਇੱਕ ਡੂੰਘੇ
ਅਹਿਸਾਸ ਨੂੰ
ਆਪਣੇ ਹੀ
ਰੂਬਰੂ ਹੋ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ
ਇਸ ਸਿਰਜਣਾ ਦਾ
ਆਧਾਰ ਤੂੰ
ਫੇਰ ਕਿਉਂ
ਖਲੋਤੀ
ਤਲਾਸ਼ ਦੀ
ਆਪਣੇ ਵਜੂਦ ਨੂੰ
ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀਆਂ
ਸੀਮਾਵਾਂ ਤੋਂ
ਪਾਰ
ਵਿਚਰਦੀ
ਆਪਣੇ ਅਸਲ
ਨਾਲ ਜੂਝਦੀ
ਇਕ ਪ੍ਸ਼ਨ ਚਿਹਨ ਵਾਂਗ
ਚੁੱਪ ਚੁਪੀਤੇ
ਖੜੀ ਦੇਖਦੀ
ਡਾ.ਹਰਮੀਤ ਕੌਰ
28/12/18
|
|
|
.......ਠੰਢਾ ਬੁਰਜ....... |
|
|
 ਬਿਰਧ ਏ ਮਾਤਾ ਤੇ ਮਲੂਕ ਜਿਹੇ ਬਾਲ ਨੇ,
ਬੜੇ ਉੱਚੇ-ਸੁੱਚੇ ਉਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਖਿਆਲ ਨੇ l
ਵੀਰੇ ਕਦ ਆਉਣਗੇ ਉਹ ਪੁੱਛਦੇ ਸਵਾਲ ਨੇ ,
ਬੜੇ ਹੀ ਦਲੇਰ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਦੇ ਲਾਲ ਨੇ।
ਕਹਿਰ ਸੀ ਡਾਹਢਾ ਹੋਇਆ ,
ਜੁਲਮ ਦੀ ਹੱਦ ਦੇਖ ਕੇ
ਠੰਢਾ ਬੁਰਜ ਵੀ ਰੱਜ ਕੇ ਰੋਇਆ ।
ਆਖਦਾ ਏ ਸੂਬਾ ਦੋਹੇਂ ਨੀਹਾਂ ‘ਚ ਚਿਣਾ ਦਿਓ,
ਮੰਨਦੇ ਨੀਂ ਈਨ ਜੇ ਤਾਂ ਬਾਤ ਹੀ ਮੁਕਾ ਦਿਓ।
ਗੋਬਿੰਦ ਦੇ ਲਾਲ ਗੋਦੀ ਮੌਤ ਦੀ ਸੁਲਾ ਦਿਓ,
ਵੈਰੀ ਦਾ ਮੁੱਢੋਂ ਖੁਰਾ ਖੋਜ ਹੀ ਮਿਟਾ ਦਿਓ।
ਭਾਰ ਪਾਪਾਂ ਦਾ ਢੋਇਆ,
ਜੁਲਮ ਦੀ ਹੱਦ ਦੇਖ ਕੇ
ਠੰਢਾ ਬੁਰਜ ਵੀ ਰੱਜ ਕੇ ਰੋਇਆ।
ਲਾਉਂਦੇ ਨੇ ਜੈਕਾਰੇ ਬਾਲ ਧਰਮ ਲਈ ਅੜੇ ਨੇ ,
ਸੂਬੇ ਦੀ ਕਚਹਿਰੀ ਵਿੱਚ ਹਿੱਕ ਤਾਣ ਖੜ੍ਹੇ ਨੇ ।
ਸਿਰ ਸੋਂਹਦੀ ਕਲਗੀ ਜਿਉਂ ਮੋਤੀਆਂ ‘ਚ ਜੜੇ ਨੇ ,
ਜਾਮ ਦੋਹਾਂ ਹੱਥਾਂ ‘ਚ ਸ਼ਹਾਦਤਾਂ ਦੇ ਫੜੇ ਨੇ।
ਸਿਦਕ ਨਹੀਂ ਸੀ ਖੋਇਆ ,
ਜੁਲਮ ਦੀ ਹੱਦ ਦੇਖ ਕੇ
ਠੰਢਾ ਬੁਰਜ ਵੀ ਰੱਜ ਕੇ ਰੋਇਆ।
ਵੇਖੋ ਕਿੰਝ ਜੰਝ ਦੋਹਾਂ ਲਾਲਾਂ ਦੀ ਚੜ੍ਹੀ ਏ,
ਮੌਤ ਨਾਲ ਵਿਆਹੇ ਦਾਦੀ ਬਿਰਖ ਹੋਈ ਖੜ੍ਹੀ ਏ ।
ਕੈਸਾ ਹੈ ਇਹ ਪਹਿਰ ਕੇਹੀ ਦੁੱਖ ਵਾਲੀ ਘੜੀ ਏ,
ਤੱਕ ਕੇ ‘ਪ੍ਰੀਤ’ ਲਾਈ ਹੰਝੂਆਂ ਦੀ ਝੜੀ ਏ l
ਦਾਗ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਧੋਇਆ,
ਜੁਲਮ ਦੀ ਹੱਦ ਦੇਖ ਕੇ,
ਠੰਢਾ ਬੁਰਜ ਵੀ ਰੱਜ ਕੇ ਰੋਇਆ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਪ੍ਰੀਤ...ਮੁਕੇਰੀਆਂ
27/dez/18
|
|
|
.....ਸਰਪੰਚੀ..... |
|
|
 ਰੜੇ ਮੈਦਾਨ ਚ ਗੱਲ ਹੈ ਕਹਿਣੀ
ਮੁੱਲ ਦੀ ਮੈਂ ਸਰਪੰਚੀ ਲੈਣੀ
ਜੋ ਵੀ ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ ਖਾ ਲਵੋ
ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੇ ਚਾ ਲਾਹ ਲਵੋ
ਫੇਰ ਪੰਜ ਸਾਲ ਤੰਗ ਨਾ ਕਰਿਓ
ਪੱਕੀ ਗਲੀ ਦੀ ਮੰਗ ਨਾ ਕਰਿਓ
ਜੋ ਅੱਜ ਖਰਚਣੇ ਕਰਨੇ ਪੂਰੇ
ਬਹੁਤ ਪਏ ਮੇਰੇ ਖਾਬ ਅਧੂਰੇ
ਵੋਟਾਂ ਪਾ ਪਾ ਦੁੱਖ ਤੋੜ ਦਿਓ
ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਦਾ ਮੁਖ ਮੋੜ ਦਿਓ
ਬੁੱਢੇ ਠੇਰੇ ਸਭ ਲਿਆਓ ਭੱਜ ਕੇ
ਜਾਲੀ ਵੋਟ ਵੀ ਪਾਇਓ ਰੱਜ ਕੇ
ਅੱਜ ਮੇਥੋਂ ਭਾਵੇਂ ਹੱਥ ਜੜਾ ਲਵੋ
ਨੋਟਾਂ ਦੇ ਭਾਵੇਂ ਹਾਰ ਪਵਾ ਲਵੋ
ਪੂਰੀ ਹੋਈ ਜਦੋਂ ਗਿਣਤੀ ਸਾਰੀ
ਆਵੇਗੀ ਜਦ ਆਪਣੀ ਵਾਰੀ
ਫਿਰ ਬਸ ਮੇਰੀ ਚੌਧਰ ਚੱਲਣੀ
ਕੁਰਸੀ ਮੰਤਰੀਆਂ ਗੱਭੇ ਮੱਲਣੀ
ਫੇਰ ਨਾ ਸਮਝਣਾ ਬੰਦੇ ਨੂਂੰ ਬੰਦਾ
ਸਰਪੰਚੀ ਦਾ ਫਿਰ ਚੱਲਣਾ ਧੰਦਾ
ਬਿੰਦਰਾ ਇੰਝ ਸਰਪੰਚੀ ਆਉ
ਕਿਓਕਿ ਬੱਚਾ ਬੱਚਾ ਇੱਥੇ ਵਿਕਾਊ
Binder..jaan..e..sahit...
|
|
|
ਉਹ ,ਕਵਿਤਾ ਹੈ |
|
|
 ਮੈਂ ਕਰਾਂ
ਮੁਹੱਬਤ ਨਾਲ ਉਲਫ਼ਤ
ਮਿਰੀ ਮਹਿਬੂਬ
ਉਹ,ਕਵਿਤਾ ਹੈ।
ਦੁੱਖ ਦਰਦ ਹਜਾਰਾਂ ਨੂੰ
ਸੰਭਾਲਦੀ ਇਕੱਲੀ
ਵਿਸ਼ਾਲ ਸਮੁੰਦਰ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ
ਉਹ,ਕਵਿਤਾ ਹੈ।
ਬਿਰਹੋਂ ਦੀ ਪੀੜ ਨੂੰ
ਆਖਦੀ ਹਾਏ-ਹਾਏ
ਦੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ
ਆਖਦੀ ਬਾਏ-ਬਾਏ
ਉਹ ,ਕਵਿਤਾ ਹੈ।
ਆਉਣੋਂ ਡਰਦੀ ਦਹਿਲੀਜ਼ ਤੇ
ਢਲਦੀ ਸ਼ਾਮ ਵੀ
ਰੱਖਦੀ ਖੋਲ ਨੈਣ
ਸਾਰੀ ਰੈਨ ਰੀ
ਉਹ,ਕਵਿਤਾ ਹੈ।
______ਸਵਰਨ ਕਵਿਤਾ
(17/12/18)
|
|
|
✍ਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ |
|
|
 ਵਿਹਲੇ ਜਿਹੇ ਹੋ ਕੇ ਖਿੱਚ 'ਲੀ ਤਿਆਰੀ ਆ !
ਪੁੱਤ ਦੀ ਪਿਓ ਦੇ ਨਾਲ ਪੱਕੀ ਆੜੀ ਆ !
ਬਣੀ ਆ ਸਕੀਮ ਅੱਜ ਸ਼ਹਿਰ ਘੁੰਮਣਾ !
ਪੁੱਤ ਕਹੇ ਬਾਪੂ ਲੈ ਕੇ ਲਹਿਰ ਘੁੰਮਣਾ !
ਪੇਂਡੂਆਂ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਪਾਤੀ ਧੱਕ ਬਈ !
ਓਹ ਕਿਹੜੀ ਜਿਹੜੀ ਤੱਕਦੀ ਨਾ ਅੱਖ ਬਈ !
ਲੋਕੀ ਆਖਦੇ ਨੇ ਵੇਖ ਸਰਦਾਰ ਜਾਂਦੇ ਆ !
ਕਿੰਨੇ ਉੱਚੇ ਸੁੱਚੇ ਵੇਖ ਕਿਰਦਾਰ ਜਾਂਦੇ ਆ !
ਤੇ ਏਨੇ ਨੂੰ ਬਜਾਰ ਵਿੱਚੋਂ ਭੀੜ ਨਿੱਕਲੀ !
ਲੀਡਰਾਂ ਦੀ ਪਾਲੀ ਹੋਈ ਕਤੀੜ ਨਿੱਕਲੀ !
ਨਿਹੱਥਿਆਂ ਨੂੰ ਘੇਰ ਕੇ ਸੀ ਕਾਇਰ ਹੱਸਦੇ !
ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਗਲਾਂ 'ਚ ਪਾ ਤੇ ਟਾਇਰ ਮੱਚਦੇ !
ਪੁੱਤ ਪੁੱਛਦਾ ਪਿਓ ਨੂੰ ਕੀ ਕਸੂਰ ਆਪਣਾ !
ਪਿੰਡ ਕਿੰਨਾ ਕੂ ਏ ਏਥੋਂ ਬਾਪੂ ਦੂਰ ਆਪਣਾ !
ਰਹਿਗੇ ਵਿੱਚੇ ਹੀ ਜਵਾਬ ਉੱਚੀ ਅੱਗ ਹੋ ਗਈ !
ਜਾਨ ਮੱਚਦੇ ਸਰੀਰਾਂ ਤੋਂ ਅਲੱਗ ਹੋ ਗਈ !
ਵਾਂਗ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਬਥੇਰੇ ਹੋਰ ਰਾਖ ਕਰਤੇ !
ਓਹ ਵੀ ਸਿੱਖ ਓਹ ਵੀ ਸਿੱਖ ਆਖ ਆਖ ਕਰਤੇ !
ਕਿੰਨੇ ਵਿੰਹਦਿਆਂ ਹੀ ਵਸਦੇ ਹੋਏ ਘਰ ਸਾੜਤੇ !
ਬੁੱਢੇ , ਬੱਚੇ ਤੇ ਜਵਾਨ ਫੜ੍ਹ ਫੜ੍ਹ ਮਾਰਤੇ !
ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਚੁਰਾਸੀ ਨੈਣੋਂ ਛੱਲ ਨਿੱਕਲੇ !
ਨੀ ਸਾਡਾ ਦਿੱਲੀਏ ਹਿਸਾਬ ਤੇਰੇ ਵੱਲ ਨਿੱਕਲੇ !
✍ਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ
|
|
|
....ਧੰਨ ਮਾਂਵਾਂ...ਕਵਿਤਰੀ..ਪ੍ਰੀਤ ਖੂਰਮੀ ..ਜੀ ਦੀਆਂ ਦੋ ਕਵਿਤਾਵਾਂ |
|
|
 ਧੰਨ ਮਾਂਵਾਂ ਜੋ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ,
ਇਕ ਓਅੰਕਾਰ ਦੇ ਲੜ ਹੀ ਲਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਸ਼ਬਦ ਗੁਰੂ 'ਚ ਸੁਰਤਿ ਟਿਕਾ ਆਪਣੀ,
ਸਤਿਨਾਮ ਦਾ ਜਾਪ ਜਪਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ,
ਪਰਉਪਕਾਰ ਦਾ ਪਾਠ ਪੜਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਹੀ ਬੱਚੇ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲ ਸਕਦੇ,
ਜੀਵਨ ਜਾਚ ਜੋ ਮਾਂਵਾਂ ਸਿਖਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਮਾਤਾ ਖੀਵੀ ਜੀ ਧਰਮ ਦੀ ਸਨ ਮੂਰਤ,
ਤੇ ਹਿਰਦਾ ਪ੍ਰਭੂ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਰੰਗਿਆ ਸੀ।
ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਲੰਗਰ ਦੀ ਕਰਨ ਸੇਵਾ,
ਸੇਵਾ ਬਿਨ ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਨਾ ਮੰਗਿਆ ਸੀ।
ਮਨ ਨੀਵਾਂ ਤੇ ਰੱਖ ਕੇ ਮੱਤ ਉੱਚੀ,
ਵਹਿਮਾਂ ਭਰਮਾਂ ਨੂੰ ਛਿੱਕੇ ਤੇ ਟੰਗਿਆ ਸੀ।
ਨਾਮ ਜਪਦਿਆਂ ਤੇ ਸੇਵਾ ਕਰਦਿਆਂ ਹੀ,
ਜੀਵਨ ਸਾਰਾ ਹੀ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਲੰਘਿਆ ਸੀ।
ਬੀਬੀ ਭਾਨੀ ਨੇ ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਅੰਦਰ,
ਕੀਤੀ ਬੜੀ ਹੀ ਨੇਕ ਕਮਾਈ ਹੈਸੀ।
ਮਨ ਲੀਨ ਰਹੇ ਭਗਤੀ ਵਿੱਚ ਸਦਾ,
ਪ੍ਰੀਤ ਨਾਮ ਸੰਗ ਐਸੀ ਲਗਾਈ ਹੈਸੀ।
ਸੇਵਾ ਪਿਤਾ ਤੇ ਪਤੀ ਦੀ ਕਰ ਭਾਨੀ,
ਦਿੱਤੀ ਮਾਣ ਨਾਲ ਵਡਿਆਈ ਹੈਸੀ।
ਜੀਵਨ ਜਾਚ ਦੱਸੀ ਪੰਚਮ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ,
ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦੇ ਸਿਰਤਾਜ ਦੀ ਮਾਂ ਕਹਾਈ ਹੈਸੀ।
ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਜੀ ਦਾ ਵੀ ਧੰਨ ਜਿਗਰਾ,
ਸਰਬੰਸ ਸਾਰਾ ਸ਼ਹੀਦ ਕਰਵਾਇਆ ਓਹਨਾਂ।
ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਦੇ ਸਾਂਈ ਦਾ ਸੀਸ ਤੱਕ ਕੇ,
ਗੁਰੂ ਭਾਣੇ 'ਚ ਸੀਸ ਨਿਵਾਇਆ ਓਹਨਾਂ।
ਛੋਟੇ ਲਾਲਾਂ ਦੇ ਸਿਰਾਂ ਤੇ ਬੰਨ ਸਿਹਰੇ,
ਲਾੜੀ ਮੌਤ ਦੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰਣਾਇਆ ਓਹਨਾਂ।
ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਹੀ ਹੋਣੀ ਰਹੀ ਵਾਰ ਕਰਦੀ,
ਪਰ ਮਨ ਕਦੇ ਨਾ ਡੁਲਾਇਆ ਓਹਨਾਂ।
ਅਮੁੱਲਾ ਇਤਿਹਾਸ ਜੋ ਇਹਨਾਂ ਸਿਰਜਿਆ ਏ,
ਆਓ ਸਦਕੇ ਓਸ ਤੋਂ ਜਾਓ ਸਾਰੇ,
ਸਿੱਖਿਆ ਗੁਰੂ ਮਾਂਵਾਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਤੇ,
ਉੱਚ ਆਦਰਸ਼ ਦੇ ਪੂਰਨੇ ਪਾਓ ਸਾਰੇ।
ਲੜ ਸੇਵਾ ਤੇ ਸਿਮਰਨ ਦੇ ਲੱਗ ਕੇ ਫਿਰ,
ਸਿੱਖਿਆ ਗੁਰਾਂ ਦੀ ਚਿੱਤ ਵਸਾਓ ਸਾਰੇ।
ਅੱਜ ਆਓ 'ਪ੍ਰੀਤ' ਇਹ ਪ੍ਰਣ ਕਰ ਲਓ,
ਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਇਹ ਸਿਖਾਓ ਸਾਰੇ।
31 0ct 18
|
|
|
....ਸਰਹੱਦ ਤੇ ਜਵਾਨ... |
|
|
ਸਰਹੱਦ ਤੇ ਜਵਾਨ
ਸਰਹੱਦ ਤੇ ਜੋ ਲੜਦੇ ਜਵਾਨ ਨੇ,
ਦੇਸ਼ ਦੀ ਉਹ ਆਨ ਅਤੇ ਸ਼ਾਨ ਨੇ,
ਰਹਿੰਦੇ ਟੱਬਰਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ,
ਖੌਰੇ ਕਿੰਝ ਨੇ ਹਜੂਰ,
ਅੱਜ ਦਰਦ ਵਿਛੋੜੇ ਦਾ ਸੁਣਾਵਾਂ,
ਦੇਖ ਨਹੀਂਓ ਝੱਲ ਹੁੰਦੀਆਂ,
ਹੱਥੀਂ ਤੋਰ ਕੇ ਰੋਂਦੀਆਂ ਮਾਂਵਾਂ।
ਜਾਨਾਂ ਦੇਸ਼ ਉੱਤੋਂ ਦਿੰਦੇ ਨੇ ਉਹ ਵਾਰ ਬਈ,
ਐਵੇਂ ਮੰਨਦੇ ਨੀਂ ਕਿਸੇ ਕੋਲੋਂ ਹਾਰ ਬਈ,
ਦਿਲੋਂ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਦਲੇਰ,
ਨਾਲੇ ਲਾਉਂਦੇ ਨਹੀਂਓ ਦੇਰ,
ਝੱਟ ਲੱਭਦੇ ਵੈਰੀ ਦਾ ਸਿਰਨਾਵਾਂ,
ਦੇਖ ਨਹੀਂਓ ਝੱਲ ਹੁੰਦੀਆਂ,
ਹੱਥੀਂ ਤੋਰ ਕੇ ਰੋਂਦੀਆਂ ਮਾਂਵਾਂ।
ਛੁੱਟੀ ਮਿਲਦੀ ਨੀਂ ਛੇਤੀ ਘਰ ਆਉਣ ਨੂੰ,
ਤਾਰੇ ਵੈਰੀਆਂ ਨੂੰ ਦਿਨੇ ਹੀ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ,
ਲਾੜੀ ਮੌਤ ਨੂੰ ਵਿਆਹ ਕੇ,
ਸਿਹਰੇ ਸਿਰ ਤੇ ਸਜਾ ਕੇ,
ਰਹਿਣ ਵਤਨਾਂ ਲਈ ਮੰਗਦੇ ਦੁਆਵਾਂ,
ਦੇਖ ਨਹੀਂਓ ਝੱਲ ਹੁੰਦੀਆਂ,
ਹੱਥੀਂ ਤੋਰ ਕੇ ਰੋਂਦੀਆਂ ਮਾਂਵਾਂ।
ਸੀਨੇ ਦਰਦ ਛੁਪਾ ਕੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹੱਸਦੇ,
ਜੀਊਣ ਜੋਗੇ ਸਦਾ ਰਹਿਣ ਵੱਸਦੇ,
ਬੜੀ ਨੌਕਰੀ ਏ ਅੌਖੀ,
ਜਿੰਦ 'ਪ੍ਰੀਤ' ਦੀ ਨੀਂ ਸੌਖੀ,
'ਮਨਦੀਪ' ਦੂਰ ਹੋਣ ਸਾਰੀਆਂ ਬਲਾਵਾਂ,
ਦੇਖ ਨਹੀਂਓ ਝੱਲ ਹੁੰਦੀਆਂ,
ਹੱਥੀਂ ਤੋਰ ਕੇ ਰੋਂਦੀਆਂ ਮਾਂਵਾਂ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ 'ਪ੍ਰੀਤ'
ਮੁਕੇਰੀਆਂ...31 oct 18
|
|
|
ਸੱਚੀ ਏ ਦੁਹਾਈ |
|
|
 ਛੋਟੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਬਾਬਲ ਤੁਰ ਜੇ,
ਅੱਧਾ ਹਿੱਸਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਖੁਰ ਜੇ,
ਫਿਰ ਏ ਜਾਂਦੀ ਨਾ ਬਚਾਈ,
ਦੁਹਾਈ ਏ ਦੁਹਾਈ ਰੱਬਾ,
ਸੱਚੀ ਏ ਦੁਹਾਈ।
ਢਿੱਡੋਂ ਜੰਮੇ ਵੱਖ ਜਦ ਹੋਵਣ,
ਕੱਲੇ-ਕੱਲੇ ਬਹਿ ਕੇ ਰੋਵਣ,
ਏ ਕੈਸੀ ਪਿਰਤ ਬਣਾਈ,
ਦੁਹਾਈ ਏ ਦੁਹਾਈ ਰੱਬਾ,
ਸੱਚੀ ਏ ਦੁਹਾਈ।
ਗਲੀ ਗੁਆਂਢ ਕੋਈ ਮੰਦਾ ਬੋਲੇ,
ਝੂਠ ਕੁਫਰ ਓ ਸਭ ਹੀ ਤੋਲੇ,
ਉਹਦੀ ਫਿਰ ਹੁੰਦੀ ਨਹੀਂ ਭਰਪਾਈ,
ਦੁਹਾਈ ਏ ਦੁਹਾਈ ਰੱਬਾ,
ਸੱਚੀ ਏ ਦੁਹਾਈ।
ਔਖੇ ਦਿਨ ਧੀ ਹੀ ਵੇਖੇ,
ਨਾ ਸਹੁਰੇ ਝੱਲਣ ਨਾ ਹੀ ਪੇਕੇ,
ਸਿਵੀਆ ਸੱਚੀ ਮਿਲਦੀ ਨਾ ਲੁਕਾਈ,
ਦੁਹਾਈ ਏ ਦੁਹਾਈ ਰੱਬਾ,
ਸੱਚੀ ਏ ਦੁਹਾਈ।
ਭੁੱਖੇ ਢਿੱਡ ਹੀ ਕੰਮ ਕਰਾਉਂਦੇ,
ਹਾਸੇ ਖੋਹ ਕੇ ਹੋਰ ਰਵਾਉਂਦੇ,
ਕੀ ਏ ਮਜਬੂਰੀ ਚੀਜ਼ ਬਣਾਈ,
ਦੁਹਾਈ ਏ ਦੁਹਾਈ ਰੱਬਾ,
ਸੱਚੀਂ ਏ ਦੁਹਾਈ।
ਪਰਮਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਸਿਵੀਆ
ਪਿੰਡ-ਨੰਦਗੜ੍ਹ
81468-22522
|
|
|
.....✍ ਚਿਠੀ ✍....21 okt 18 |
|
|
ਜਾਗੋ ਜਾਗੋ ਪੰਜ਼ਾਬ ਸਰਕਾਰ
ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਮੁੜ ਇੱਕ ਵਾਰ
ਹੁਣ ਕੁਝ ਜੰਨਤਾ ਦਾ ਵੀ ਸੋਚੋ
ਕੈਪਟਨ ਸਾਬ ਜੀ ਕਰੋ ਵਿਚਾਰ
ਮੱਤ ਮਾਰੀ ਗਈ ਮਤਦਾਨ ਕਿੱਤਾ
ਮਤ ਦਾਤਾ ਰਹੇ ਅਰਜ ਗੁਜਾਰ
ਧਰਮ ਜਾਤ ਚ ਅਸੀਂ ਹਾ ਉਲਝੇ
ਅੱਗੇ ਲੰਘ ਗਏ ਯੂ ਪੀ ਬਿਹਾਰ
100 ਏਕੜ ਨੂੰ ਬਿਲ ਕੋਈ ਨਾ
10 ਗਜ ਤੇ ਬਿਲ ਦਸ ਹਜਾਰ
ਬਜ਼ੁਰਗ ਰੋ ਰਹੇ ਪੈਨਸ਼ਨ ਵਾਜੋ
ਕਰ ਦਿਓ ਗਰੀਬਾ ਤੇ ਉਪਕਾਰ
ਨੋਂਜਵਾਨ ਪਿੜੵੀ ਅੱਜ ਰੁਲ ਗਈ
ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਹਰ ਥਾਂ ਭਰਮਾਰ
ਟੀਚਰ ਭਵਿਖ ਸਵਾਰਨ ਦੇਸ਼ ਦਾ
ਸੈਲਰੀ ਘਟਾ ਕੇ ਕਿਓ ਰਹੇ ਮਾਰ
 ਮਾਣ ਕਰੋ ਅਧਿਆਪਕ ਵਰਗ ਤੇ
ਨਵੀਂ ਨਸਲ ਜੋ ਰਹੇ ਸੁਧਾਰ
ਕਿਰਤੀ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ ਕਰਦੇ
ਹਰ ਵੇਹੜੇ ਵਿਚ ਹਾਹਾਕਾਰ
ਮਨ ਮਰਜੀ ਦੇ ਟੈਕਸ ਨੇ ਥੋਪੇ
ਖਤਮ ਹੋ ਰਹੇ ਸਭ ਕੰਮ ਕਾਰ
ਮੰਹਿਗਾਈ ਨੇ ਲੱਕ ਭੰਨ ਦਿਤੇ
ਪਰਬਤੋਂ ਭਾਰੇ ਮਜ਼ਦੂਰ ਤੇ ਭਾਰ
ਫਿਰ ਨਾ ਮਿਲਣਾ ਸੇਵਾ ਦਾ ਮੌਕਾ
ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਕਰ ਦਿਓ ਬੇੜਾ ਪਾਰ
ਜਨਤਾ ਦੇ ਤੁਸੀ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਜਿਤੋ
ਜਿਤ ਹੋਵੇ ਭਾਵੇ ਹੋਵੇ ਹਾਰ
ਖਬਰਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ਦਿਲ ਦੁੱਖਦਾ ਏ
ਚਿੱਠੀ ਲਿਖਾਂ ਮੈ ਸਮੁੰਦਰੋਂ ਪਾਰ
✍ਬਿੰਦਰ ਜਾਨ ਏ ਸਾਹਿਤ ✍
|
|
|
ਸ਼ਰਾਬ …………ਬਿੰਦਰ ਜਾਨ ਏ ਸਾਹਿਤ |
|
|
 ਗੱਲ ਸੋਲ਼ਾ ਆਨੇ ਸੱਚ ਹੈ
ਸ਼ਰਾਬ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਮਾਰਦੀ
ਹੱਸਦੇ ਵੱਸਦੇ ਮੈ ਵੇਖੀ
ਸ਼ਰਾਬ ਘਰ ਉਜਾੜ ਦੀ
ਹੱਦੋ ਵੱਧ ਪੀਣ ਜਿਹੜੇ
ਮੈ ਵੇਖੀ ਪੈਰ ਉਖਾੜ ਦੀ
ਇਹ ਜਹਿਰ ਦਿਮਾਗੀ ਏ
ਭਾਈ ਤੋਂ ਭਾਈ ਪਾੜ ਦੀ
ਇਹ ਸਮਝ ਨੂੰ ਖਾ ਜਾਂਦੀ
ਦਿਲ ਜਿਗਰ ਵੀ ਸਾੜਦੀ
ਅੋਰਤ ਦੀਆਂ ਸਧਰਾਂ ਨੂੰ
ਏ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਲਤਾੜ ਦੀ
ਘਰ ਨਿਤ ਦਾ ਕਲ਼ੇਸ ਬਣੇ
ਮਾਂ ਭੂਖੇ ਨਿਆਣੇ ਤਾੜਦੀ
ਵੱਢੇ ਜੁਰਮ ਵੀ ਹੋ ਜਾਦੇ
ਵੇਖੀ ਸੂਲੀ ਉਤੇ ਚਾੜਦੀ
ਮਹਿਲਾਂ ਚੋ ਚੁਕ ਕੇ ਇਹ
ਕੁਲੀਆਂ ਵਿਚ ਜਾ ਵਾੜਦੀ
ਕਈ ਰਾਜ ਉਗਲ ਜਾਦੇ
ਦਿਲ ਦੀ ਗਲ ਉਘਾੜ ਦੀ
ਇਹ ਸੋਣ ਸੁਹਾਵਣਾ ਨਹੀ
ਇਹ ਧੁਪ ਚੰਦਰੀ ਹਾੜ ਦੀ
ਬੱਚ ਸਕਦੈਂ ਬੱਚ ਬਿੰਦਰਾ
ਏ ਸਰਾਬ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਮਾਰਦੀ
ਬਿੰਦਰ ਜਾਨ ਏ ਸਾਹਿਤ
|
|
| | << Start < Prev 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Next > End >>
| | Results 61 - 75 of 780 |
|
