ਤੇਰੇ ਬੰਦੇ ਕਾਤੋਂ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਕੁੱਕੜ ਪਿੰਡੀਏ ਦੇ ਦੂਆਰੇ,
ਅਸੀ ਉਸ ਤੇ  ਹੈ ਲਾਈ ਪਾਬੰਦੀ ਸੁਣ ਦੋਸ਼ੀ ਬਲਕਾਰੇ!

ਤੂਹਾਡੀ ਚਾਤਰ ਕਮੇਟੀ ਨੇ ਸੱਪ ਕੂੰਡਲੀ ਵਾਲਾ ਸ਼ਡਿਆ,
ਘਪਲਾ ਹਿਸਾਬ ਕਿਤਾਬ ਚ  ਮੇਰੇ ਵਲ 1ਲੱਖ88ਹਜਾਰ ਕਡਿਆ!

ਤੂਹਾਡੀ ਕੜੀ ਕਮੇਟੀ ਨੇ ਮੀਡੀਏ ਵਿਚ  ਖਬਰ ਲੂਆਈ,
ਪੰਦਰਾਂ ਸਾਲ ਪੂਰਾਣੀ ਗਲ ਵਧਾ ਝੜਾ ਕੇ ਖਬਰ ਬਣਾਈ!

ਹਿਸਾਬ ਦੀ  ਮੈਨੂ ਦੇਵੋ ਕਾਪੀ ਮੈ ਵੀ ਖਬਰ ਕਿਤੇ ਲੂਆਮਾ,
ਸਰਸਰੀ ਜਹੀ ਨਿਗਾ ਉਸ ਉਤੇ ਕੁੱਕੜ ਪਿੰਡੀਏ ਦੀ ਪੂਆਂਵਾਂ!

ਤੇਰੀ ਏਹ ਵਡੀ ਗਲਤੀ ਐ ਤੂੰ ਉਸ ਦੇ ਕੋਲ ਦੂਖੜਾ ਗਾਇਆ,
ਮਥਾ ਟੇਕਣ ਆਏ ਨੂੰ ਅਸੀ ਉਸ ਨੂ ਪੁਲਿਸ ਕੋਲ ਫੜਵਾਇਆ!

ਚੋਣਾ ਵਿਚ ਪਰਧਾਂਨਗੀ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਤੂਸੀ ਸੀ ਦੋਨੋ  ਖੜਦੇ,
ਇਕ ਚੇਅਰਮੈਨ ਤੇ ਦੂਜਾ ਪਰਧਾਨ ਸਮਜੋਤਾ ਤੂਸੀ ਸੀ ਕਰਦੇ!

ਅਸੀ ਬੜੀ ਸਿਆਸਤ ਨਾਲ ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰਦੂਅਰੇ ਵਿਚੋ ਕਡਿਆ,
ਝੂਠੇ ਇਲਜਾਮ ਲਾਕੇ ਸਾਰੀ ਦੂਨੀਆਂ ਵਿਚ ਤੂਹਾਨੂ ਭੰਡਿਆ!

ਅਸੀ ਉਸ ਦੇ ਭਰੋਸੇ ਹਾਂ ਤੂਸੀ ਬਥੇਰੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਤਦੀਆ,
ਜਕਰੀਏ ਤੇ ਅਰੰਗੇ ਨੂੰ  ਸੀ ਗਾਲਾਂ ਲੋਕਾਂ ਬਥੇਰੀਆਂ  ਕਡੀਆਂ!

ਜਰਮਨੀ ਵਿਚ ਬਥੇਰੀਆਂ ਗਾਲਾਂ ਲੋਕੀ ਇਸ ਕਮੇਟੀ ਨੁੰ ਕਡਦੇ,
ਏਹ ਜਗੋ ਤੇਰਮੀ  ਆਈ ਕਮੇਟੀ ਗੁਰਦੂਆਰੇ ਆਕੇ ਗਲਾਂ ਕਰਦੇ!

ਚੋਰ ਤਾਂ ਏਹ ਫੜਾ ਨਹੀ ਸਕੇ ਗੁਰ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਫੜਾਂਮਣ,
ਮਿਲੀ ਭੁਗਤ ਨਾਲ ਹੋਈ ਚੋਰੀ  ਲੋਕੀਂ ਰੋਲੀ ਪਾਵਣ!

ਲੋਕੀ ਰੋਲੀ ਪਾਵਣ,ਲੋਕੀ ਰੋਲੀ ਪਾਵਣ.........

ਏਹ ਕਵਿਤਾ ਜਲਦੀ ਹੀ ਪੁਰੀ ਲਿਖਾਂ ਗਾਂ ਇੰਤਜਾਰ ਕਰੋ....

ਕਿੱਥੇ ਸੂਤੜੀ ਵਾਣ ਦੇ ਮੰਜੇ, ਉਹ ਟਾਹਲੀ ਦੇ ਪਾਵੇ।
ਟੁੱਟੇ ਸੇਰੂ, ਬਾਹੀ ਪੁਆ ਲਓ, ਆਵਾਜ਼ ਨਾ ਕਿੱਧਰੋਂ ਆਵੇ।
ਨਾ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਭਾਂਡੇ ਰਹਿ ਗਏ, ਦੁੱਧ ਰਿੜਕਣ ਦੀ ਚਾਟੀ।
ਪਿੱਤਲ ਦੇ ਗਲਾਸ, ਕੌਲੀਆਂ, ਨਾ ਛੰਨੇ ਨਾ ਬਾਟੀ।
ਘੜੇ ਤੇ ਝੱਜਰਾਂ ਪਾਣੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਭਰ ਕੇ ਕੌਣ ਟਿਕਾਵੇ।
ਕਿੱਥੇ ਸੂਤੜੀ ਵਾਣ ਦੇ ਮੰਜੇ, ਉਹ ਟਾਹਲੀ ਦੇ ਪਾਵੇ।
ਭੜੋਲੀ ਨਾ ਹੁਣ ਦਿਸਦੀ ਕਿਧਰੇ, ਨਾ ਸਾਗ਼ ਦੀ ਤੌੜੀ।
ਕਿਰਾਇਆਂ ਜੋਗੀ ਰਹਿ ਗਈ ਮਿੱਤਰੋ, ਉਹ ਲੱਕੜ ਦੀ ਪੌੜੀ।
ਕੂੰਡੇ, ਕਾੜ੍ਹਨੀ, ਛਾਬੇ, ਛਿੱਕੇ, ਘਰ ਨਾ ਕੋਈ ਲਿਆਵੇ।
ਕਿੱਥੇ ਸੂਤੜੀ ਵਾਣ ਦੇ ਮੰਜੇ, ਉਹ ਟਾਹਲੀ ਦੇ ਪਾਵੇ।
ਨਾ ਹੁਣ ਕਿਧਰੇ ਦਿਸਣ ਸਬਾਤਾਂ, ਚੌਂਕੇ ਦੇ ਵਿਚ ਚੁੱਲ੍ਹੇ।
ਤੰਦੂਰ ਤੇ ਲੋਹਾਂ ਉਤੇ ਲੋਕੀਂ, ਰੋਟੀ ਲਾਹੁਣੀ ਭੁੱਲੇ।
ਭਾਂਡੇ ਕਲੀ ਕਰਾ ਲਓ ਵਾਲਾ, ਭਾਈ ਨਾ ਹੋਕਾ ਲਾਵੇ।
ਕਿੱਥੇ ਸੂਤੜੀ ਵਾਣ ਦੇ ਮੰਜੇ, ਉਹ ਟਾਹਲੀ ਦੇ ਪਾਵੇ।
ਛੱਜ, ਅਟੇਰਨੇ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਆਵਣ, ਲੱਭੇ ਨਾ ਫੁੱਲਕਾਰੀ।
ਚਲਾਉਂਦੀ ਨਾ ਹੁਣ ਰੂੰ ਵੇਲਣੀ, ਵਿਚ ਘਰਾਂ ਦੇ ਨਾਰੀ।
'ਆਤਮਾ ਸਿੰਘ ਵੀ ਚਿੱਟੀ ਵਾਲਾ', ਸੱਚੇ ਗੀਤ ਬਣਾਵੇ।
ਕਿੱਥੇ ਸੂਤੜੀ ਵਾਣ ਦੇ ਮੰਜੇ, ਉਹ ਟਾਹਲੀ ਦੇ ਪਾਵੇ।

-ਆਤਮਾ ਸਿੰਘ ਚਿੱਟੀ
ਪਿੰਡ ਤੇ ਡਾਕ: ਚਿੱਟੀ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਜਲੰਧਰ। ਫੋਨ : 0181-2796427.

ਬਥੇਰਾ ਅਲਵੇਰਾ ਜੂਸ ਪੀ ਲਿਆ, ਮੋਜਾ ਖੂਬ ਉਡਾ ਲਈਆਂ,
ਰਾਮ ਦੇਵ ਤੇ ਬਾਲ ਕਰਿਸ਼ਨ ਨੇ ,ਗੋਪੀਆਂ ਖੂਬ ਨਚਾ ਲਈਆਂ!

ਪੁਲਿਸ ਭਾਰਤ ਦੀ ਹੁਣ ਲਬਦੀ, ਬੰਦੇ ਮਾਤਰਮ ਕੈਹ ਕੈਹ ਕੇ,
ਬਾਲ ਕਰਿਸ਼ਨ ਕਿਥੇਅਲੋਪ ਹੋ ਗਿਆ, ਲੰਬੀ ਬੋਦੀ ਲੈ ਕਰ ਕੇ!

ਪਹਿਲਾ ਗੁਮ ਹੋਏ ਬੰਦੇ ਜਿਨੇ, ਰਾਮ ਦੇਵ ਦੇ ਜਿਮੇ ਲਗਣੇ ਆਂ,
ਇਕ ਸੀ ਉਸ ਦਾ ਗੁਰੂ ਨਾਲੇ, ਹੁਣ ਹੋਰ ਦੇਖੋ ਕਿਨੇ ਲਬਣੇ ਆ!

ਦੇਸ਼ ਮੇਰੇ ਦੇ ਸਿਆਣੇ ਬੰਦੇ , ਕਈ ਕਹਾਵਤਾ ਕੈਹ ਗਏ ਨੇ,
ਚੋਰ ਨੂੰ ਖਾਂਦੇ ਨੂੰ ਨਾ ਦੇਖੋ, ਪੈਂਦੀਆ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਕੈਹ ਗਏ ਨੇ!

ਏਹ ਨਸਾ ਦਾ ਇਲਾਜ ਸੀ ਕਰਦੇ, ਪੁਲਿਸ ਨਸਾ ਸਿਦੀਆਂ ਕਰੇਗੀ,
ਰਾਮ ਦੇਵ ਤੇ ਬਾਲ ਕਰਿਸ਼ਨ ਭਗਤਾਂ ਦੀ ,ਵੋਟ ਦੇਖੋ ਕੇਨੂ ਪਵੇ ਗੀ

ਮੀਡੀਆਂ ਦੇਸ਼ ਪੰਜਾਬ ਆਖੇ  ,  ਅਸੀ ਸੇਵਾ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਤਿਆਗਦੇ ਨਹੀ,
ਪੀਰਾਂ ਦੇ ਪੀਰ ਦੇ ਦਰ ਤੇ ਮਾਣ ਬਹੁਤਾ,ਨਿਮਰਤਾ ਕਦੇ ਤਿਆਗਦੇ ਨਹੀ!
ਭਾਂਮੇ ਬਹੁਤੇ ਹੰਕਾਰੀ (ਭਾਗੋਆ) ਨੇ,ਕੇਸ ਕੁੱਕੜ ਪਿੰਡੀਏ ਤੇ ਕਰ ਦਿਤੇ,
ਸੱਚ ਦੀ ਅਵਾਜ ਬੰਦ ਕਰਨੇ ਲਈ , ਟਿਡੀ ਦਲ ਵਾਂਗ ਏਹ ਹੋਏ ਇਕਠੇ!

ਅੱਜ ਮੈ ਇਨਾ ਨੂੰ ਇਕ ਗਲ ਆਖਾਂ , ਤੂਸੀਂ ਜੋਰ ਢੂਈ ਦਾ ਲਾ ਲੈਣਾ,
ਸੱਚੀ ਅਵਾਜ ਲਈ ਅਰਦਾਸਾਂ ਗੁਰੂ ਅਗੇ, ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਅ ਸੀ ਭਾਈ ਲੈਣਾ!
ਏਹ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸੰਗਤ ਅਗੇ ਸੀਸ ਝੂਕਾਮਦਾ ਹੈ,ਤੇ ਗੁਰੂ ਗਰੀਬ ਦੇ ਨਾਲ ਖੜਦਾ,
ਭਾਮੇ ਧੀਰ ਮਲੀਏ ਸੱਬ ਹੋਏ ਇਕਠੇ,ਤੇ ਗੁਰੂ ਰੱਖਦਾ ਹੈ   ਸੱਬ ਦਾ ਪੜਦਾ

ਹਰੀ ਮੰਦਰ ਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਕਦੇ ਸਨ, ਗੁਰੂ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਜੀ ਲਈ ਬੰਦ ਹੋ ਗਏ,
ਐਹੋ ਜਹੇ ਗੰਗੂ ਤੇ ਚੰਦੂ ਦੀ ਸੋਚ ਵਾਲੇ,ਸਨ ਗੁਰੂ ਅਗੇ ਸ਼ਾਤੀਆ ਤਾਣ ਖਲੋ ਗਏ!
ਏਹ ਭਾਈ ਤਪੇ ਦੇ ਖਾਨ ਦਾਨ ਵਿਚੋ,ਜੇਹੜਾ ਆਪੇ ਹੀ ਗੁਰੂ ਬਣ ਬੈਹ ਗਿਆ ਸੀ,
ਏਸੇ ਸੋਚ ਤੇ ਦਿਆ ਗਾਅ ਪੈਹਿਰਾ ,ਕੇਂਦਰੀ ਕਮੇਟੀ ਦਾ ਪਰਧਾਨ ਕੈਹ ਰਿਹਾ ਜੀ!

ਅੱਧ ਖੜ ਉਮਰ ਦਾ ਸ਼ਬਾਬ ਕਿਉ ਹੁਸੀਨ ਜਾਪਦਾ ਹੈ,
ਪੂਰਾਣੀ ਸ਼ਰਾਬ ਵਰਗਾ ਕਿਉ ਨਸ਼ਾ ਜਿਹਾ ਜਾਪਦਾ ਹੈ!
ਤੇਰੀਆਂ ਅਖੀਆਂ ਚੋ ਭਰ ਭਰ ਕਈ ਜਾਮ ਪੀ ਗਏ,
ਹਜੇ ਵੀ ਸਰੂਰ ਤੇਰੇ ਵਿਚ ਬੋਤਲ ਵਰਗਾ ਜਾਪਦਾ ਹੈ!

ਸਿਰ ਤੇਰੇ ਤੇ ਕਾਲੀ ਐਨਕ ,ਜੋ ਤੂੰ ਵਾਲਾ ਵਿਚ ਫਸਾਈ ਏ,
ਦੂਰੋਂ ਦੇਖਾਂ ਤਾਂ ਏਦਾਂ ਲਗਦੀ ,ਜਿਉ ਪਰੀ ਅਰਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਆਈ ਏ!
ਅਸੀਂ ਮੂੰਡੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਹਾਂ ,ਏਸ ਗਲ ਦੇ ਲਗ ਗਏ ਸੱਭ ਨੂ ਪਤੇ,
ਮੇਰੇ ਮੁਹੋ ਨਿਕਲਿਆ ਸੀਤਾ ਮਾਤਾ ਵਾਹੇ ਗੁਰੂ  ਜੀ ਕਾ ਖਾਲਸਾ ਵਾਹੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫਤਿਹ!
(ਕੁੱਕੜ ਪਿੰਡੀਆ)

ਗੁਰਦੂਆਰਾ ਸਿੱਖ ਸੈਂਟਰ ਫਰੈਂਕਫਰਟ ਦੀ ਮਜੂਦਾ ਕਮੇਟੀ ਮੇਰੀ ਕਵਿਤਾ ਜਰੂਰ ਪੜੇ 

ਤਾਏ ਦੇ ਜੋ ਬਣੇ ਹੁਣ ਨਮੇ ਨਮੇ ਯਾਰ ਨੇ ,
ਰਸ ਭਰੀ ਨਾਲ ਉਨਾ ਦਾ ਬਹੁਤਾ ਪਿਆਰ ਏ!
ਉਠਾ ਕੇ ਉਹ ਸੁਤੇ ਪਏ ਨੂ ਬਹੁਤਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ,
ਸੋਂਅ ਗਿਆ ਤੂ ਆਪ ਫਰੈਂਕਫਰਟ ਵਿਚ ਤੀਲੀ ਜੜ ਕੇ!
ਉਨਾ ਦੀ ਅਵਾਜ ਵਿਚ ਰਸ ਭਰੀ ਦਾ ਸਰੂਰ ਏ,
ਹਰ ਗਲ ਵਿਚ ਦਿਸੇ ਵਖਰਾ ਗਰੂਰ ਏ!
ਉਹ ਤਾਇਆ ਤੂੰ ਸਾਡੀ ਖਬਰ ਕਾਤੇ ਨਹੀ ਲੋਂਦਾ,
ਤਾਇਆਂ ਜੀ ਭਤੀਜਾ ਤੇਰਾ ਤੈਨੂ ਹੈ ਜਗੋਂਦਾ!
ਵੇਖ ਲੈ ਫਿਰ ਵਟੇ ਵਟ ਤੈਨੂ ਮੈ ਭਜਾਂਉ ਗਾ,
ਜੇ ਲਾਈ ਨਾਂ ਖਬਰ ਤਾਇਆ ਤਾਂ ਖੂੰਡਾ ਲੈਕੇ ਆਉ ਗਾ!
ਉਹ ਭਤੀਜ ਦਿਨ ਚੜਦੇ ਨੂੰ ਖਬਰ ਤੇਰੀ ਲਗ ਜੂ,
ਸਰੀਕਾਂ ਤੇਰਿਆਂ ਦੇ ਸੀਨੇ ਵਿਚ ਵੜ ਜੂ!
ਬਾਂਦਰ ਤੇ ਕਟੇ ਵਾਲੀ ਗਲ ਤਾਇਆ ਕਦੇ ਕਰ ਜੂ,
ਮਲਾਈ ਕੋਈ ਖਾਂਉ ਬਦਨਾਮੀ ਤਾਏ ਸਿਰ ਮੜ ਜੂ!
ਗੋਲਡ ਮੈਡਲ ਬਾਂਦਰ ਲੈ ਜੂ ,
ਤੇ ਤਾਇਆ ਪੇਪਰ ਕਾਲੇ ਕਰਦਾ ਹੀ ਮਰ ਜੂ!
ਮੇਰੇ ਨਮੇ ਬਣੇ ਭਤੀਜਿਆਂ ਨੂ ਮੇਰੀ ਦੂਰਖਾਸ ਏ,
ਜੇ ਸਿਆਹੀ ਲਈ ਭੇਜੋਂ ਖਰਚਾ ਤਾਂ ਬਣਦੀ ਫਿਰ ਬਾਤ ਏ!
ਮਰਾਸੀਆਂ ਦੇ ਲਾਗੇ ਘਰ ਮੈ ਹੁਣ ਆਪਣਾ ਬਣਾਉ ਗਾ,
ਨਮੇ ਨਮੇ ਟੋਟਕੇ ਫਿਰ ਮੈ ਭਤੀਜੇਆਂ ਨੂ ਸੁਣਾਉ ਗਾ!
ਫਰੈਂਕਫਰਟ ਵਿਚ ਦੋ ਨਮੇ ਬਾਂਦਰ ਆਣ ਵਸ ਗਏ,
ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂ ਏਹ ਖਾੜਕੂ ਹਨ ਦਸਦੇ!
ਕੰਮ ਹਨ ਨੀਚਾ ਵਾਲੇ,ਤੇ ਸੋਚ ਬੜੀ ਗੰਦੀ ਏ,
ਗੁਰਦੂਆਰੇ ਆਕੇ ਕਰਦੇ ਗੁਰ ਸਿਖਾਂ ਦੀ ਭੰਡੀ ਏ!
ਕਵਿਤਾ ਤਾਏ ਦੀਆਂ ਏਹ ਮੈਕ ਤੋਂ ਸੁਣੋਦੇ ਨੇ,
ਕਨਾਂ ਦਿਆਂ ਕਚਿਆਂ ਨੂੰ ਏਹ ਭੜਕੋਂਦੇ ਨੇ!
ਈਸਟ ਜਰਮਨੀ  ਵਾਲੇ ਤੇਰੇ ਬੱਚੇ ਭਾਪਾ ਕੇਨੂ ਆਖਦੇ,
ਦਸੀਂ ਵਡੇ ਚੇਅਰਮੈਨਾ ਕੀ ਉਹ ਹੰਡੋਦੇ ਨਹੀ ਸੰਤਾਪ ਨੇ!
ਮੇਰੀਆਂ ਕਵਿਤਾ ਤੇ ਖਬਰਾਂ ਵੀ ਪੜ ਕੇ ਸੁਣਾ ਦਿਉ,
ਭੇੜੀਏ (ਤਾਇਆ) ਕਰਦਾ ਨੰਗੇ ਏਹ ਸੱਬ ਨੂ ਬਤਾ ਦਿਉ!