Weather
Patiala
|
|
Amritsar
|
|
New Delhi
|
|
|
ਕਵਿਤਾਵਾਂ
........ਗ਼ਜ਼ਲ਼..... |
|
|
ਇਹ ਨਵੀਂ ਨਹੀਓ ਪੁਰਾਣੀ ਜਾਣਦੀ ਹੈ ।
ਸਾਥ ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਉਦਾਸੀ ਮਾਣਦੀ ਹੈ ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹਰ ਵਾਰ ਮੁੜਦੀ ਹਾਰ ਖਾ ਕੇ,
ਜਦ ਕਦੇ ਵੀ ਕੁਝ ਕਰਨ ਦਾ ਠਾਣਦੀ ਹੈ ।
ਆਪ ਬੇਸ਼ਕ ਛਾਨਣੀ ਵਰਗੀ ਹੈ ਦੁਨੀਆਂ
ਪਰ ਮੇਰਾ ਇਖਲਾਕ ਫਿਰ ਵੀ ਛਾਣਦੀ ਹੈ ।
ਸੀਸ ਮੇਰੇ ਤੇ ਨਾ ਤੱਤੀ ਧੁੱਪ ਪੈ ਜੇ,
ਬੱਦਲੀ ਮਹਿਬੂਬ ਆਪਾ ਤਾਣਦੀ ਹੈ ।
ਪਿੰਡ ਵਾਲੀ ਨਹਿਰ ਤਾਂਘੇ ਪਾਣੀਆਂ ਨੂੰ,
ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਮਸਲੇ ਚ ਮੇਰੇ ਹਾਣ ਦੀ ਹੈ ।
ਮੈ ਗ਼ਜ਼ਲ਼ ਦੀ ਬਾਂਹ ਫੜੀ ਆਪੇ ਨਹੀ ਸੀ,
ਇਹ ਪਾਲਣਾ ਯਾਰ ਦੇ ਫੁਰਮਾਣ ਦੀ ਹੈ ।
ਆਪਣੇ ਕਿਰਦਾਰ ਦੀ ਨਾ ਬਾਤ ਪਾਵੇ,
ਫਿਕਰ ਉਸ ਨੂੰ ਬੱਸ ਮੇਰੀ ਕਾਣ ਦੀ ਹੈ ।
ਮੰਦਰਾਂ ਜਾਂ ਮਸਜਿਦਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਓ,
ਹਾਕਮਾਂ ਗੱਲ ਤਾਂ ਮਨੁੱਖੀ ਘਾਣ ਦੀ ਹੈ ।
ਹੱਥ ਵਿਚ ਬੰਦੂਕ ਹੈ ਜਾਂ ਫਿਰ ਕਲਮ ਹੈ,
ਗੱਲ ਤਾਂ ਰੂਹਾਂ ਚ ਲੱਗੇ ਬਾਣ ਦੀ ਹੈ ।
20/04/19
Amandeep Singh
|
|
ਸੋਹਣਿਆਂ ਵੇ,ਕਵਿਤਾ ਤੇਰੇ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਕਮਲੀ ਜਾਪੈ |
|
|
ਤੇਰਾ ਖਿਆਲ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਚੁੱਪ ਚਾਪ, ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ
ਸੁਤੇ ਦਰਦ ਜਗਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ,ਚੁੱਪ ਚਾਪ, ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ।
ਅਚਾਨਕ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਦਾ ਵੱਧ ਜਾਣਾ ਮੇਰਾ
ਦਿਲ ਦਾ ਰੋਗ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,ਚੁੱਪ ਚਾਪ, ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ।
ਬੁਲਾਇਆ ਵੈਦ,ਨਾ ਕੋਈ ਦਵਾ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ,ਸੱਜਣਾ
ਤਿਰੇ ਦੀਦਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ , ਚੁੱਪ ਚਾਪ, ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ।
ਰਾਤ ਦੇ ਬਲਬਲੇ ਚੂੰਡ ਚੂੰਡ ਖਾਂਦੇ ਜਾਂ ਰਹੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ
ਤੂੰ , ਰੁਸ ਕੇ ਬਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਚੁੱਪ ਚਾਪ ,ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ।
ਹੁੰਦੀ, ਰਹਿੰਦੀ ਤਕਰਾਰਾਂ ਦੋਵੇਂ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਕਦੇ ਕਦੇ
ਮਨਾਵੈ, ਦੂਜਾ ਮੰਨ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ,ਚੁੱਪ ਚਾਪ, ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ।
ਸੋਹਣਿਆਂ ਵੇ,ਕਵਿਤਾ ਤੇਰੇ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਕਮਲੀ ਜਾਪੈ
ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਬਸ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ,ਚੁੱਪ ਚਾਪ, ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ।
________ਸਵਰਨ ਕਵਿਤਾ
|
|
:::::::::ਇੱਕ ਗੀਤ ਸ਼ਹੀਦ ਊਧਮ ਸਿੰਘ ਦੇ ਨਾਂ:—:::::::: |
|
|
 ਜਲ੍ਹਿਆ ਵਾਲੇ ਬਾਗ ‘ਚ ਵੇਖੀ ਮੀਂਹ ਵਾਂਗੂੰ ਵਰ੍ਹਦੀ ਗੋਲੀ ।
ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਭਾਜੜ ਪੈ ਗਈ ਮਚ ਗਈ ਫਿਰ ਕਾਵਾਂ ਰੌਲੀ
ਵੇਖੀ ਸੀ ਊਧਮ ਸਿੰਘ ਨੇ ਅੱਖੀਂ ਇਹ ਲਹੂ ਦੀ ਹੋਲੀ ।
ਤੱਕਿਆ ਸਭ ਸੀਨ ਸੀ ਮਿੱਟੀ ਮਿੱਝ ਦੇ ਵਿੱਚ ਗੁੰਨ੍ਹੀ ਦਾ ;
ਮਿਥ ਲਿਆ ਉਸ ਬਦਲਾ ਲੈਣਾ ਭਾਰਤ ਮਾਂ ਰੁੰਨੀ ਦਾ ,
ਕਰ ਲਿਆ ਉਹਨੇ ਤੁਰਤ ਫੈਸਲਾ .....
ਅੰਬਰਸਰ ਲੱਗੀ ਵਿਸਾਖੀ ਆਏ ਸਭ ਹਿਤ ਵਹੀਰਾਂ
ਜਲਸਾ ਸੀ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਤੇ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਸੀ ਤਕਰੀਰਾਂ
ਜਾਗੋ ਹੁਣ ਭਾਰਤੀਓ ਓਏ ਲੱਗੀਆਂ ਨੇ ਹੋਣ ਅਖੀਰਾਂ ;
ਮਸਲਾ ਹੈ ਮਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਤੋਂ ਖਿੱਚੀ ਗਈ ਚੁੰਨੀ ਦਾ ;
ਮਿਥ ਲਿਆ ਉਸ ......
ਅੱਖੀਆਂ ਦੇ ਸਾਂਹਵੇਂ ਵੇਖੇ ਕਹਿਰਾਂ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਧਿੰਗਾਣੇ
ਬੰਦੇ ਇਓਂ ਭੁੱਜਣ ਜੀਕੂੰ ਭੱਠੀ ਤੇ ਭੁੱਜਦੇ ਦਾਣੇ
ਮੋਈਆਂ ਮਾਂਵਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭਦੇ ਵਿਲਕਣ ਕਈ ਬਾਲ ਨਿਆਣੇ
ਕੀਤਾ ਇੰਜ ਘਾਣ ਸੀ ਜਨਤਾ ਭੋਲੀ ਭਕੁੰਨੀ ਦਾ
ਮਿਥ ਲਿਆ ਉਸ ਬਦਲਾ ...
ਕੱਲਾ ਡਟ ਗਿਆ ਸੂਰਮਾ ਕੈਕਸਟਨ ਹਾਲ ਚ ਜਾ ਕੇ ,
ਪੁਸਤਕ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਰੱਖਿਆ ਪਿਸਤੌਲ ਲੁਕਾ ਕੇ ,
ਵਿੰਨ੍ਹਿਆ ਓਡਵਾਇਰ ਦਾ ਸੀਨਾ ਜੈ ਹਿੰਦ ਦਾ ਨਾਹਰਾ ਲਾ ਕੇ ,
ਚਾਲੀ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਫੈਸਲਾ ਉੰਨੀ ਸੌ ਉੰਨੀ ਦਾ ,
ਮਿਥ ਲਿਆ ਜਦ ਊਧਮ ਸਿੰਘ ਨੇ ........
ਜੇ ਤੈਥੋਂ ਭੱਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਭੱਜ ਲੈ ਓਡਵਾਇਰਾ ਓਏ
ਤੇਰੇ ਸਿਰ ਫਿਰੇ ਘੂਕਦਾ ਕਾਲ ਦਾ ਪਹਿਰਾ ਓਏ
ਦੱਸਾਂਗਾ ਥਹੁ ਹੁਣ ਤੈਨੂੰ ਲੰਡਨ ਦਿਆ ਕਾਇਰਾ ਓਏ
ਕਿੱਦਾਂ ਅਣਭੋਲ ਬੇਦੋਸ਼ੀ ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਭੁੰਨੀਦਾ ;
ਮਿਥ ਲਿਆ ਉਸ ਬਦਲਾ ਲੈਣਾ
|
|
.........ਬੱਸ ਇੱਕ ਤੂੰ ਹੀ ਫਿਰੇ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਔਕਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ,, ✍.......... |
|
|
ਗੰਨੇ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨਾ ਰਸ ਸਮੋਇਆ
ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਗਿੱਲਾ ਨਈਂ,,
ਸੰਤਰਾ ਕਿਵੇਂ ਸਾਂਭੀ ਬੈਠਾ
ਬਾਰਾਂ ਭਾਈਆਂ ਦੀ ਸੌਗਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ,,
ਬੱਸ ਇੱਕ ਤੂੰ ਹੀ ਫਿਰੇ ਦਿਖਾਉਂਦਾ
ਔਕਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ,,,
.
ਕੌੜਤੂੰਬਾ ਕਿੰਨਾਂ ਕੌੜਾ ਹੁੰਦਾ
ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਗੰਦਾ ਨੀਂ,,,
ਸਰੋਂ ਦੇ ਦਾਣੇ ਚ ਕਿੰਨਾਂ ਤੇਲ ਹੈ ਹੁੰਦਾ
ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਥੰਦਾ ਨੀਂ,,
ਸੂਰਜਮੁਖੀ ਨੂੰ ਹਸਦਾ ਤੱਕੀ
ਹੁੰਦੀ ਜਦ ਪ੍ਰਭਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ,,,
ਬੱਸ ਇੱਕ ਤੂੰ ਹੀ ਫਿਰੇ ਦਿਖਾਉਦਾ
ਔਕਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ,,
.
ਚਿੱਕੜ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੇਖੀਂ
ਕਮਲ ਦਾ ਫੁੱਲ ਕਿੰਨਾਂ ਸਾਫ ਹੈ ਹੁੰਦਾ,,
ਰਹਿੰਦਾ ਹਮੇਸਾ ਝੁਕ ਕੇ
ਨਾਲੇ ਅਨਾਰ ਸਭ ਫਲਾਂ ਦਾ ਬਾਪ ਹੈ ਹੁੰਦਾ,,
ਗੁਲਾਬ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮਹਿਕਾਂ ਵੰਡੇ
ਨਾਲੇ ਕੰਡਿਆਂ ਵਾਲੀ ਹੈ ਜਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ,,,
ਬੱਸ ਇੱਕ ਤੂੰ ਹੀ ਫਿਰੇ ਦਿਖਾਉਂਦਾ
ਔਕਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ,,
.
ਪੱਥਰ ਪਾੜ ਕੇ ਪੈਦਾ ਨੇ ਹੁੰਦੇ
ਕਦੇ ਵੇਖੀ ਤੂੰ ਪੇੜ ਅੰਜੀਰਾਂ ਦੇ,,
ਜਾ ਖੇਤੀ ਜਾਕੇ ਗੌਰ ਨਾਲ ਵੇਖੀ
ਕਣਕ ਕਿਵੇਂ ਜੰਮਦੀ ਆ ਵਿੱਚ ਕਸੀਰਾਂ ਦੇ,,
ਖੁਦ ਪਿਸਕੇ ਵੀ ਰੌਣਕ ਤੇ ਮਹਿਕਾਂ ਵੰਡੇ
ਮਹਿੰਦੀ ਸ਼ਗਨਾਂ ਦੀ ਰਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ,,
ਬੱਸ ਇੱਕ ਤੂੰ ਹੀ ਫਿਰੇ ਦਿਖਾਉਂਦਾ
ਔਕਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ
.
ਤੂੰ ਕੁਛ ਵੀ ਕਹਿ " ਸਰਦਾਰਾ
ਅਸਾਂ ਨੇ ਤਾਂ ਇੱਕ ਗੱਲ ਡਿੱਠੀ ਏ,,
ਸਿੰਬਲ ਉੱਚਾ ਹੋਕੇ ਵੀ ਬਕਬਕਾ ਏ
ਤੇ ਗਾਜਰ ਮਿੱਟੀ ਚ ਰਹਿਕੇ ਵੀ ਮਿੱਠੀ ਏ,,,
ਹੁਣ ਸਮਝੇ ਜਾ ਨਾਂ ਸਮਝੇ ਤੂੰ
ਇਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਨੀਂ ਕੋਈ ਬਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ,,
ਬੱਸ ਇੱਕ ਤੂੰ ਹੀ ਫਿਰੇ ਦਿਖਾਉਂਦਾ
ਔਕਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ,, ✍....
|
ਅੱਗੇ ਪੜੋ....
|
|
.....#_ਕਿੱਕਲੀ ਅਮਰ 'ਸੂਫ਼ੀ'..... |
|
|
 ਕਿੱਕਲੀ ਕਲੀਰ ਦੀ, ਬਈ ਕਿੱਕਲੀ ਕਲੀਰ ਦੀ।
ਚੁੰਨੀ ਲੱਥੀ ਭੈਣ ਦੀ, ਬਈ ਪਾਟੀ ਪੱਗ ਵੀਰ ਦੀ।
ਪਹਿਲਾਂ ਸੰਤਾਲੀ ਵਿੱਚ ਟੋਟੇ ਕੀਤੇ ਦੋ ਬਈ।
ਫੇਰ ਹਰਿਆਣਾ ਇਹਤੋਂ ਵੱਖ ਗਿਆ ਹੋ ਬਈ।
ਦਿੱਲੀ ਵਾਲੀ ਆਰੀ, ਇਹ-ਨੂੰ ਰਹਿੰਦੀ ਚੀਰ ਦੀ।
ਕਿੱਕਲੀ ਕਲੀਰ ਦੀ, ਬਈ ਕਿੱਕਲੀ ਕਲੀਰ ਦੀ।
ਚੁੰਨੀ ਲੱਥੀ ਭੈਣ ਦੀ, ਬਈ ਪੱਗ ਪਾਟੀ ਵੀਰ ਦੀ।
ਨਕਸਲੀ ਮੁੰਡੇ ਇੱਥੇ ਮਾਰੇ ਫੜ ਫੜ ਕੇ।
ਆਗੂਆਂ ਸਿਆਸੀ ਫਾਨੇ ਲਾਏ ਪੂਰੇ ਘੜ ਕੇ।
ਗੱਲ ਦੱਸੋ ਕਿਵੇਂ ਕਰਾਂ, ਟੁੱਟ ਚੁੱਕੇ ਧੀਰ ਦੀ।
ਕਿੱਕਲੀ ਕਲੀਰ ਦੀ, ਬਈ ਕਿੱਕਲੀ ਕਲੀਰ ਦੀ।
ਚੁੰਨੀ ਲੱਥੀ ਭੈਣ ਦੀ, ਬਈ ਪੱਗ ਪਾਟੀ ਵੀਰ ਦੀ।
ਫੇਰ ਹਰਿਮੰਦਰ ਉੱਤੇ ਟੈਂਕ ਦਿੱਤੇ ਚਾੜ੍ਹ ਬਈ।
ਸਣੇ ਬੂਟਾਂ ਫੌਜੀ ਸੀ ਅੰਦਰ ਦਿੱਤੇ ਵਾੜ ਬਈ।
ਪੂਰੀ ਲੋਥ ਕਿੱਥੇ ਮਿਲੀ, ਇਕ ਵੀ ਸ਼ਰੀਰ ਦੀ।
ਕਿੱਕਲੀ ਕਲੀਰ ਦੀ,ਬਈ ਕਿੱਕਲੀ ਕਲੀਰ ਦੀ।
ਚੁੰਨੀ ਲੱਥੀ ਭੈਣ ਦੀ,ਬਈ ਪੱਗ ਪਾਟੀ ਵੀਰ ਦੀ।
ਅਤਵਾਦੀ ਕਹਿ-ਕੇ, ਮੁੰਡੇ ਮਾਰ 'ਤੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ।
ਬੇ-ਪਤ ਹੋਈਆਂ, ਬੇ-ਕਸੂਰ ਮੁਟਿਆਰਾਂ।
ਚੁਭਦੀ ਸੀ ਨੋਕ, ਸੰਤ ਹੱਥੀਂ ਫੜੇ ਤੀਰ ਦੀ।
ਕਿੱਕਲੀ ਕਲੀਰ ਦੀ,ਬਈ ਕਿੱਕਲੀ ਕਲੀਰ ਦੀ।
ਚੁੰਨੀ ਲੱਥੀ ਭੈਣ ਦੀ,ਬਈ ਪੱਗ ਪਾਟੀ ਵੀਰ ਦੀ।
ਪੜ੍ਹ -ਲਿਖ ਧੀਆਂ ਪੁੱਤ ਨੇ, ਨਕਾਰੇ ਫਿਰਦੇ।
ਗਲ਼ੀਆਂ 'ਚ ਵਿਹਲੇ, ਮਾਰੇ ਮਾਰੇ ਫਿਰਦੇ।
ਗੱਲ ਹੈ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਇਹ ਭੈੜੀ ਤਕਦੀਰ ਦੀ।
ਕਿੱਕਲੀ ਕਲੀਰ ਦੀ,ਬਈ ਕਿੱਕਲੀ ਕਲੀਰ ਦੀ।
ਚੁੰਨੀ ਲੱਥੀ ਭੈਣ ਦੀ,ਬਈ ਪੱਗ ਪਾਟੀ ਵੀਰ ਦੀ।
ਹੁਣ ਹੱਲਾ ਚੋਬਰਾਂ 'ਤੇ ਨਸ਼ੇ ਨੇ ਬੋਲ 'ਤਾ।
ਸੋਨੇ ਜਿਹੀ ਜਵਾਨੀ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ 'ਚ ਰੋਲ਼ 'ਤਾ।
'ਸੂਫ਼ੀ' ਲੱਗੀ ਬਦ-ਦੁਆ ਹੈ ਕਿਸੇ ਫ਼ਕੀਰ ਦੀ।
ਕਿੱਕਲੀ ਕਲੀਰ ਦੀ, ਬਈ ਕਿੱਕਲੀ ਕਲੀਰ ਦੀ।
ਚੁੰਨੀ ਲੱਥੀ ਭੈਣ ਦੀ, ਬਈ ਪੱਗ ਪਾਟੀ ਵੀਰ ਦੀ।
0-0-0
|
|
......ਚੌਂਕੀਦਾਰ .... |
|
|
ਇੱਕ ਬਣ ਗਿਆ ਚੌਕੀਦਾਰ
ਤੇ ਦੂਜਾ ਬਣੂ ਹੁਣ ਪਹਿਰੇਦਾਰ
ਮੋਦੀ ਦੇ ਗਿਆ ਪੰਦਰਾ ਲੱਖ
ਤੇ ਪੱਪੂ ਵੰਡੂ ਬਹੱਤਰ ਹਜ਼ਾਰ
ਵੇਹਲੇ ਬਹਿ ਕੇ ਲਵੋ ਨਜ਼ਾਰੇ
ਛੱਡਦੋ ਲੋਕੋ ਸਭ ਕੰਮਕਾਰ
ਸਾਰਾ ਮੁਲਖ ਵਿਕਾਊ ਜਾਪਦਾ
ਮੁੱਲ ਦੀ ਬਣਦੀ ਹਰ ਸਰਕਾਰ
ਮੰਡੀ ਬਣਿਆ ਲੋਕਤੰਤਰ ਅੱਜ
ਘਰ ਘਰ ਲੱਗੇ ਵੋਟ ਬਜ਼ਾਰ
ਹਰ ਬੰਦੇ ਦੀ ਕੀਮਤ ਪੈ ਗਈ
ਸਾਧ ਭਿਖਾਰੀ ਅਤੇ ਬਿਮਾਰ
ਬਾਕੀ ਕੰਮ ਹੁਣ ਫੇਲ ਹੋ ਜਾਣੇ
ਵੋਟਾ ਦਾ ਬਸ ਚੱਲੂ ਵਿਓਪਾਰ
ਜ਼ਮੀਰ ਨੂੰ ਮਜਬੂਰੀ ਖਾ ਗਈ
ਲੱਖਾਂ ਲੋਕੀਂ ਹੋਏ ਲਾਚਾਰ
ਨਵੀਂ ਪਨੀਰੀ ਨਸ਼ੇ ਤੇ ਲੱਗੀ
ਵਿੱਕਣੇ ਹੁਣ ਸਭ ਮਾਰੋ ਮਾਰ
ਗੱਪਾਂ ਸੁਣਕੇ ਵੱਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ
ਉਠ ਗਿਆ ਏ ਹੁਣ ਇਤਵਾਰ
ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਖਾ ਗਏ ਪੰਜਾਬੀ
ਕੈਪਟਨ ਬਾਦਲ ਦੋਵੇਂ ਬੇਕਾਰ
ਜਿਤ ਜਾਣਗੇ ਲੀਡਰ ਬਿੰਦਰਾ
ਜੰਨਤਾ ਹਿਸੇ ਆਉਣੀ ਹਾਰ
ਦੱਬਣਾ ਬਟਣ ਨਾਟੋ ਦਾ ਪੈਂਣਾ
ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਨੀ ਸੋਚ ਵਿਚਾਰ
ਬਿੰਦਰ ਜਾਨ ਏ ਸਾਹਿਤ .....
|
|
.....ਚਲਦਾ ਫਿਰਦਾ ਮੁਰਦਾ !..... |
|
|
ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੀ ਕਬਰ ਦੇ ਵਿਚ ,
ਸੱਭ ਅਰਮਾਨ ਦਬਾ ਕੇ,
ਬੀਤ ਚੁਕੇ ਯੁਗ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਦਾ,
ਚੂਨਾ-ਗਾਰਾ, ਇਟਾਂ ਲਾ ਕੇ,
ਕਿਸੇ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਮੁਸਕੜੀ ਲਈ,
ਅਜ ਭੀ ਹਾਏ! ਝੁਰਦਾਂ ਹਾਂ !
ਮੈਂ ਚਲਦਾ ਫਿਰਦਾ ਮੁਰਦਾ ਹਾਂ !
ਮੇਰੀ ਕਬਰ ਤੇ ਕਦੇ ਨਾ ਬਰਸਿਆ,
ਮਿਹਰ ਦਾ ਪਾਣੀ, ਸਿਦਕ ਦੀ ਭੂਰ!
ਉਹਨਾ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਪੱਬ ਮੇਰੇ ਨੇ ,
ਜੋ ਸਜਨ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਨਜੂਰ I
ਅੱਖਾਂ ਚ’, ਫਿਰ ਭੀ ਭੋਲੀ ਮੂਰਤ,
ਮੈਂ ਵਸਾ ਕੇ ਟੁਰਦਾਂ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਚਲਦਾ ਫਿਰਦਾ ਮੁਰਦਾ ਹਾਂ !
"ਕਾਸ਼ ! ਕੋਈ ਨੈਣਾਂ ਚ’ ਤੱਕ ਲਏ,
ਮੇਰੀ ਮਜਬੂਰੀ ਦੀ ਤਸਵੀਰ I
ਕਾਸ਼ ! ਕੋਈ ਹੱਥਾਂ ਤੋਂ ਪੜ੍ਹ ਲਏ,
ਮੇਰੀ ਰੁਠੀ ਹੋਈ ਤਕਦੀਰ "
ਮੇਰੇ ਪਾਸ 'ਬੇਬਸੀ’ ਹੈ ਇਕ,
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਖਿਆਲਾਂ, ਚ’ ਘੁਲਦਾਂ ਹਾਂ !
ਮੈਂ ਚਲਦਾ ਫਿਰਦਾ ਮੁਰਦਾ ਹਾਂ !
ਮੇਰੇ ਗ਼ਮ ਸਿਖ਼ਰ ਤੇ ਪੁਜ ਕੇ ,
ਬਹੁਤ ਹੀ ਜ਼ੁਲਮ ਢਾਂਉਂਦੇ ਨੇ ?
ਹਰ ਪ੍ਰਭਾਤ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਰੇ,
ਕਿਉਂ ਅਰਮਾਨ ਸੋਂਦੇ ਨੇ ?
ਉਹਨਾ ਤੂੰ ਪਾਸ ਆ ਜਾਏਂ,
ਜਿੰਨਾ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਭੁਲਦਾ ਹਾਂ !
ਮੈਂ ਚਲਦਾ ਫਿਰਦਾ ਮੁਰਦਾ ਹਾਂ !
-ਮਹਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਪਤਾਰਵੀ
|
|
......ਨੈਟਯੁਗ .......ਬਿੰਦਰ ਦੀਆਂ ਦੋ ਕਵਿਤਾਂਵਾਂ |
|
|
 ਸੱਤਯੁਗ ਕਲ਼ਯੁਗ ਭੁੱਲਗੇ ਲੋਕੀ
ਜਦ ਤੋਂ ਨੈਟਯੁਗ ਆਇਆ
ਬਾਬਿਆਂ ਦੀ ਹੁਣ ਖ਼ਤਮ ਕਹਾਣੀ
ਗੂਗਲ ਬਾਬਾ ਛਾਇਆ
ਕਿਵੇਂ ਰੱਬ ਅਵਤਾਰ ਧਾਰੂ ਜਦੋਂ
ਹਿਡਨ ਕੈਮਰਾ ਲਾਇਆ
ਸਮਝਦਾਰ ਹੁਣ ਸਮਝ ਜਾਣਗੇ
ਕਿਸਨੇ ਭਰਮ ਫੈਲਾਇਆ
ਮਿਥਿਹਾਸਿਕ ਭੇਦ ਖੁਲ ਜਾਣਗੇ
ਟੁੱਟਣਾ ਜਾਲ ਵਿਛਾਇਆ
ਤਰਕ ਵਿਤਰਕੀ ਯੋਗਦਾਨ ਅੱਜ
ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਪਾਇਆ
ਧਾਰਮਿਕ ਗੱਪ ਸਭ ਫੜੇ ਜਾਣਗੇ
ਨਵੇਂ ਯੁਗ ਦੀ ਮਾਇਆ
ਝੂੱਠਾ ਇਤਿਹਾਸ ਬਣਾਉਂਦੇ ਜਿਹੜੇ
ਲੋਟੂਆਂ ਨੇ ਭਰਮਾਇਆ
ਜੋਤਿਸ਼ ਤਾਂਤਰਿਕ ਵਿਦਿਆ ਵਾਲਾ
ਖਤਮ ਹੀ ਸਮਝੋ ਸਾਇਆ
ਭੂਤ ਪਰੇਤ ਜਿੰਨ ਚਲਹੇਡਿਆਂ ਨੂੰ
ਵੀਡੀਓ ਗੇਮ ਚ ਪਾਇਆ
ਕਰਾਮਾਤੀ ਹੈ ਨੈਟਯੁਗ ਬਿੰਦਰਾ
ਸੁੱਤਾ ਜੱਗ ਜਗਾਇਆ
Binder jaan e sahit...
|
|
.....ਸਾਥੀ .... |
|
|
ਲੜਾਈ ਲੜਾਂਗੇ ਸਾਥੀ
ਡੱਟ ਕੇ ਖੜਾਂਗੇ ਸਾਥੀ
ਕੀਮਤ ਪਵੇ ਪਸੀਨੇ ਦੀ
ਹੱਕ ਤੇ ਅੜਾਂਗੇ ਸਾਥੀ
ਪੈਂਡਾ ਭਾਂਵੇ ਹੈ ਮੁਸ਼ਕਿਲ
ਚੜਾਈ ਚੜਾਂਗੇ ਸਾਥੀ
ਫਾਸੀਵਾਦ ਦੀ ਹਿੱਕ ਤੇ
ਕੋਕੇ ਜੜਾਂਗੇ ਸਾਥੀ
ਫਲਾਦੋਂ ਕੁੰਦਨ ਹੋਣਾ ਜੇ
ਅੱਗ ਤੇ ਸੜਾਂਗੇ ਸਾਥੀ
ਕਿਰਤੀ ਦੇ ਹੱਕ ਲਈ
ਝੰਡਾ ਫ਼ੜਾਂਗੇ ਸਾਥੀ
ਜੀਓ ਤੇ ਜੀਓਣ ਦਿਓ
ਪੜਾਈ ਪੜਾਂਗੇ ਸਾਥੀ
Binder jaan e sahit
|
|
ਦੇਸ ਮੇਰਾ ਜੇ ਬਾਂਹ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ਦੇ ਕੇ ਦਿਲੋਂ ਤਸੱਲੀ, ਮੈਂ ਪ੍ਰਦੇਸੀਂ ਆ ਕੇ ਨਾ ਇਹ ਸਹਿੰਦਾ ਪੀੜ ਅਵੱਲੀ। |
|
|
(ਸਟੱਡੀ ਵੀਜ਼ੇ ਤੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਪਹੁੰਚੇ ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ,ਉਸ ਦੀ ਜ਼ਬਾਨੀ)
ਮੇਰੇ ਬੇਲੀ ਵਿੱਚ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਪਹੁੰਚੇ ਕਰਨ ਪੜ੍ਹਾਈ
ਗਏ ਜਦੋਂ ਦੇ ਨੀਂਦਰ ਮੈਨੂੰ ਕਦੇ ਨਾ ਚੰਗੀ ਆਈ।
ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਸੀ ਜੇਕਰ ਮੇਰੇ ਖੰਭ ਹੋਣ ਉੱਡ ਜਾਵਾਂ,
ਵਿੱਚ ਕਨੇਡਾ ਜਾਂ ਅਮਰੀਕਾ ਜਾ ਕੇ ਡੇਰਾ ਲਾਵਾਂ।
ਮਿੰਨਤਾਂ ਤਰਲੇ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਵੀ ਬਾਪੂ ਤਾਈਂ ਮਨਾਇਆ
ਜਿਵੇਂ ਕਿਵੇਂ ਵੀਜ਼ਾ ਲਗਵਾ ਕੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਆਇਆ।
ਯਾਰ ਨਾ ਕੋਈ ਬੇਲੀ ਏਥੇ ਪਿਆ ਫਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਚੱਕਰਾਂ।
ਕੰਮ ਕਿਤੇ ਨਾ ਦੇਵੇ ਕੋਈ ਫਿਰਾਂ ਮਾਰਦਾ ਟੱਕਰਾਂ।
ਤੀਜੇ ਮਹੀਨੇ ਕੰਮ ਮਿਲੇ ਤੋਂ ਸੁਖ ਦੀ ਨੀਂਦਰ ਸੁੱਤਾ,
ਡਾਲਰ ਜਦੋਂ ਜੇਬ ਵਿੱਚ ਆਏ ਰਿੜ੍ਹਦਾ ਜਾਪਿਆ ਬੁੱਤਾ।
ਨਾਲੇ ਡਾਲਰ ਪਿਆ ਕਮਾਵਾਂ ਨਾਲੇ ਕਰਾਂ ਪੜ੍ਹਾਈ,
ਤੱਕਲੇ ਵਾਂਗੂੰ ਸਿੱਧਾ ਹੋ ਗਿਆ ਅਕਲ ਟਿਕਾਣੇ ਆਈ।
ਪਿੰਡ ਹੁੰਦੇ ਯਾਰਾਂ ਨਾਲ ਰਲਕੇ ਚੁੱਕਦੇ ਉੱਧੜਧੁੰਮੀ।
ਚੌਕੜੀਆਂ ਭੁੱਲ ਗਈਆਂ ਸੱਭੇ ਜਦੋਂ ਭੰਬੀਰੀ ਘੁੰਮੀ।
ਰੋਟੀ ਖਾਤਰ ਏਥੇ ਆ ਕੇ ਬੰਦੇ ਬਣਨ ਮਸ਼ੀਨਾਂ,
ਹੋਣ ਕਮਾਈਆਂ ਏਥੇ ਇੱਕੋ ਕਰਕੇ ਖੂਨ ਪਸੀਨਾ।
ਇੱਕ ਜੌਬ ਤੋਂ ਆਉਂਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦੂਜੀ ਨੂੰ ਤੁਰ ਜਾਂਦੇ,
ਮਸਾਂ ਪਕਾਈ ਰੁੱਖੀ ਮਿੱਸੀ ਸ਼ੁਕਰ ਮਨਾ ਕੇ ਖਾਂਦੇ।
ਏਥੇ ਆ ਕੇ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਸਾਰੇ ਟੌਹਰਾਂ ਟੱਪੇ,
ਪਿੱਛੇ ਪਿੰਡ ਲਏ ਕਰਜੇ ਦੇ ਪੈਣ ਪੂਰਨੇ ਖੱਪੇ।
ਵਾਂਗ ਭੰਬੀਰੀ ਘੁੰਮਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਗੱਭਰੂ ਤੇ ਮੁਟਿਆਰਾਂ,
ਵੇਖ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖੜਕਦੀਆਂ ਨਹੀਂ ਸ਼ੋਖ਼ ਦਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਤਾਰਾਂ।
ਏਧਰੋਂ ਆ ਕੇ ਔਧਰ ਜਾਣਾ ਵਿੱਸਰਿਆ ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ,
ਸੈੱਟ ਨਹੀਂ ਕਰ ਹੁੰਦਾ ਕਮਰਾ ਰਹੇ ਖਿੱਲਰਿਆ ਚੀਣਾ।
ਦਿਨੇ ਰਾਤ ਹਰ ਇੱਕ ਬੰਦੇ ਦੀ ਰਹੇ ਭੂਤਨੀ ਭੁੱਲੀ,
ਫਿਰ ਵੀ ਤਿੰਨੇ ਮਿਲਣ ਔਖੀਆਂ ਕੁੱਲੀ,ਗੁੱਲੀ,ਜੁੱਲੀ।
ਫੀਸਾਂ ਦੀ ਤਲਵਾਰ ਸਿਰਾਂ ਤੇ ਸਦਾ ਲਟਕਦੀ ਰਹਿੰਦੀ,
ਸੋਹਲ ਜਿਹੀ ਇਹ ਜਿੰਦ ਨਿਮਾਣੀ ਕੀ ਕੀ ਦੁਖੜੇ ਸਹਿੰਦੀ।
ਬਿਨਾਂ ਮਾਣਿਆਂ ਲੰਘ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਬਹੁਤੇ ਪਲ ਅਣਮੁੱਲੇ,
ਦੋਵੇਂ ਜੀਅ ਵੀ ਇੱਕ ਦੂਏ ਦੀ ਸੂਰਤ ਰਹਿੰਦੇ ਭੁੱਲੇ ।
ਰੁੱਝੇ ਰਹਿੰਦੇ ਕਿਸੇ ਸਮੇਂ ਵੀ ਸਿਰ ਖੁਰਕਣ ਨਾ ਹੋਵੇ
ਇੱਕ ਬਣਾਵੇ ਸਬਜ਼ੀ ਰੋਟੀ ਦੂਜਾ ਕੱਪੜੇ ਧੋਵੇ।
ਪਿੰਡੋਂ ਮੇਰੇ ਇੱਕ ਯਾਰ ਦਾ ਫੋਨ ਦੁਪਹਿਰੇ ਆਇਆ,
ਕਹਿੰਦਾ ਤੂੰ ਤੇ ਮੇਰਾ ਚੇਤਾ ਮੂਲੋਂ ਦਿਲੋਂ ਭੁਲਾਇਆ।
ਮੈਂ ਸੁਣਿਆ ਏਂ ਮੁਲਕ ਤੇਰੇ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀ ਬੜੀ ਕਮਾਈ।
'ਆਈ ਫੋਨ ਘਲਾ ਦੇ ਮੈਨੂੰ' ਓਸ ਬੁਝਾਰਤ ਪਾਈ।
ਹੂੰ ਹਾਂ ਕਰਕੇ ਗੱਲ ਮੁਕਾਈ ਮੈਂ ਫਿਰ ਵਿੱਚ ਮਜ਼ਬੂਰੀ,
ਉਹ ਕੀ ਜਾਣੇ ਮੈਥੋਂ ਹਾਲੇ ਫੀਸ ਤਰੀ ਨਾ ਪੂਰੀ।
ਫੋਨ ਭਲਾ ਰੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਲੱਗੇ ਤੋੜਾਂ ਤੇ ਘੱਲ ਦੇਵਾਂ,
ਪੂਰਾ ਹਫ਼ਤਾ ਸਾਡਾ ਏਥੇ ਲਹਿੰਦਾ ਨਹੀਂ ਥਕੇਵਾਂ।
ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨੇ ਵੇਲੇ ਜੋ ਪੱਕੀਆਂ ਤੇ ਬਹਿੰਦੇ,
ਉਹ ਕੀ ਜਾਨਣ ਐਥੇ ਪਾਪੜ ਕਿੰਜ ਵੇਲਣੇ ਪੈਂਦੇ।
ਆ ਕੇ ਰੋਟੀ ਆਪ ਪਕਾਈਏ ਸਾਰੇ ਦਿਨ ਦੇ ਥੱਕੇ,
ਦਿਨੇ ਰਾਤ ਇਹ ਚਿੰਤਾ ਖਾਵੇ ਕਦ ਹੋਵਾਂਗੇ ਪੱਕੇ।
ਐਡੇ ਸੌਖੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿੱਤਰੋ ਡਾਲਰ ਪੌਂਡ ਕਮਾਉਣੇ
ਘੰਟਿਆਂ ਬੱਧੀ ਜੌਬਾਂ ਉੱਤੇ ਪੈਂਦੇ ਲਹੂ ਸੁਕਾਉਣੇ।
ਫਿਰ ਵੀ ਦੇਈਏ ਰੋਜ ਦੁਆਵਾਂ ਹੇ ਪ੍ਰਦੇਸਣ ਧਰਤੀ,
ਰਹੇਂ ਜਿਊਂਦੀ ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਲਈ ਰੋਜ਼ੀ ਪੈਦਾ ਕਰ ਤੀ।
ਦੇਸ ਮੇਰਾ ਜੇ ਬਾਂਹ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ਦੇ ਕੇ ਦਿਲੋਂ ਤਸੱਲੀ,
ਮੈਂ ਪ੍ਰਦੇਸੀਂ ਆ ਕੇ ਨਾ ਇਹ ਸਹਿੰਦਾ ਪੀੜ ਅਵੱਲੀ।
********01 apr 19
|
|
ਕਰ ਲਉ ਹੀਲਾ .................................... |
|
|
ਆਫਤ ਮੰਗ ਕੇ ਤੁਸਾਂ ਆਪੇ ਲੈ ਆਂਦੀ ਏ
ਇਹ ਤਾਂ ਨਿਤ ਹੀ ਜਿਊਦੇ ਬੰਦੇ ਖਾਂਦੀ ਏ,
ਕਰ ਲਉ ਹੀਲਾ ਅਜੇ ਵੀ ਇਹਨਾ ਬਲਾਵਾ ਤੋਂ,
ਕੰਡੇ ਬੀਜੇ ਆਪੇ ਚੁੰਗ ਲਉ ਆਪਣੇ ਰਾਵਾਂ ਤੋਂ
ਖੂਨ ਪੀਂਣੀਆ ਜੋਕਾ ਕਦੀ ਵੀ ਰਜਣੀਆ ਨਹੀ
ਇਜਤਾ ਰੁਲਦੀਆ ਰਾਂਹੀ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕਜਣੀਆ ਨਹੀ,
ਭਾਲਦੇ ਕੀ ਤੁਸੀ ਸ਼ੇਰਾ ਦੇ ਦਰ ਬੈਠੀਆਂ ਗਾਵਾ ਤੋੰ
ਘੁਗੀਆਂ ਸਹਮੀਆਂ ਸਹਮੀਆਂ ਬੈਠੀਆਂ ਕਾਵਾਂ ਤੋਂ
ਕਰ ਲਉ ਹੀਲਾ ....................................
ਤਹਾਡੇ ਦਰ ਦਾ ਖਾ ਕੇ ਤਹਾਨੂੰ ਦਰਕਾਰਨਗੇ
ਤੁਹਾਡੇ ਪੈਸੇ ਦੀ ਗੋਲੀ ਨਾਲ ਤਹਾਨੂੰ ਮਾਰਨਗੇ
ਆਪਣੇ ਹੀ ਕਈ ਗਦਾਰ ਤਹਾਨੂੰ ਹਾਰਨਗੇ
ਜਿਹਨਾ ਚੁਕੀ ਅਵਾਜ ਕਈ ਅਜੇ ਤਕ ਪਰਤੇ ਨਹੀ
ਬੇ ਘਰ ਹੋਈਆਂ ਪੁਛ ਲਉ ਜਾ ਕੇ ਮਾਵਾਂ ਤੋਂ,
ਕਰ ਲਉ ਹੀਲਾ ...................................
21 mar19
|
|
| | << Start < Prev 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Next > End >>
| Results 91 - 105 of 831 |
|