|
......ਜਿਉਂ ਜੰਮੀ ਬੋਦੀਓ ਲੰਮੀ। ...... |
|
|
 ਕਈ ਵਾਰ ਸਾਰੀ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਅੱਖਾਂ ਥੱਕ ਜਾਂਦੀਆਂ ਜਦੋਂ ਨੀਦ ਨਹੀ ਆਉਂਦੀ ਤਾਂ ਮਾਂ ਨੂੰ ਚੇਤੇ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਉਹਨੇ ਸਵੇਰੇ ਉੱਠਦਿਆ ਕਹਿਣਾ, ਅੱਜ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਅੱਖਾਂ ਚੋਂ ਹੀ ਨਿਕਲ ਗਈ ਚੰਦਰੀ ਨੀਂਦ ਨਹੀ ਆਈ।ਮੈਂ ਭੋਲੇ ਭਾਅ ਕਹਿ ਦੇਣਾ, ਲੈ!ਬੀਬੀ ਰਾਤ ਅੱਖਾਂ ਚੋਂ ਕਿੱਦਾਂ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਜਾਗ ਆਉਦੀ ਆ।
ਅਸੀਂ ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ 4 ਭੈਣ ਭਰਾ ਸੀ। ਮੈ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਸੀ। ਸਵੇਰੇ ਬੀਬੀ ਤੋਂ ਜਦੋ ਰਾਤ ਦੇ ਉਨੀਂਦਰੇ ਤੋਂ ਉੱਠਿਆ ਨਾ ਜਾਣਾ ਤਾਂ ਉਹਨੇ ਮੈਨੂੰ ਵਾਜਾਂ ਦਈ ਜਾਣੀਆਂ। ਨੀ ਨਿੰਮੀਏ!ਨੀ ਨਿੰਮੀਏ!ਉੱਠ ਮੈਨੂੰ ਘੁੱਟ ਚਾਹ ਬਣਾ ਕੇ ਪਿਆਦੇ ਫਿਰ ਮੈਂ ਉੱਠਦੀ ਆਂ। ਸਵੇਰੇ ਜਲਦੀ ਉੱਠਣਾ ਮੈਨੂੰ ਮੌਤ ਵਿਖਾਲੀ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਮਜਬੂਰੀ ਉੱਠਣਾ ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਪੈਂਦਾ ਸੀ।
ਉਹਨਾਂ ਸਮਿਆਂ 'ਚ ਗੈਸ ਹੀਟਰ ਘੱਟ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਰੋਣਾ ਪਿਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਤੂੜੀ ਵਾਲੇ ਕੋਠੇ ਚੋਂ ਡਰਦਿਆਂ ਡਰਦਿਆਂ ਪਾਥੀਆਂ ਲਿਆਉਣੀਆਂ। ਡਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿੱਧਰੇ ਸੱਪ ਸਪੋਲੀਆ ਨਾ ਲੜ ਜਾਵੇ। ਮੁਸੀਬਤ ਤਾਂ ਉਦੋਂ ਹੁੰਦੀ ਜਦੋਂ ਝੜੀਆਂ ਲੱਗਦੀਆਂ ਸਨ। ਸਲਾਬੇ ਗੋਹੇ ਨਾ ਬਲਣੇ ਨਾ ਖਹਿੜਾ ਛੁੱਟਣਾ।ਜਦੋ ਸਾਉਣ ਭਾਦਰੋਂ ਚ ਕਿੱਧਰੇ ਰਾਤ ਸੁੱਤਿਆ ਬੱਦਲ ਗੱਜਣਾਂ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾ ਕੰਮ ਗੋਹੇ ਪਾਥੀਆਂ ਸਾਭਣ ਦਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਵਿਹੜੇ 'ਚ ਡਾਹੀਆਂ ਮੰਜੀਆਂ ਚੁੱਕਣਾ, ਬਿਸਤਰੇ ਕੱਠੇ ਕਰ ਸੁਫੇ ਚ ਸੁੱਟਣੇ। ਇਹ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਮੈਨੂੰ ਵੱਡੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਕਰਨੇ ਪੈਂਦੇ ਸਨ। ਹੁਣ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਰੀਝ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਆ ਕਿ ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਸਵੇਰ ਦੀ ਚਾਹ ਬਿਸਤਰੇ ਚ ਦੇਵੇ ਪਰ ਕਿੱਥੇ? ਅੱਠਵੀ ਦੇ ਬਾਅਦ ਮਾਂ ਨੇ ਇੱਕੋ ਗੱਲ ਫੜ ਲਈ ਕਿ ਮੈ ਤੈਨੂੰ ਅੱਗੇ ਨਹੀ ਪੜਾਉਣਾ ਮੈਥੋਂ ਕੰਮ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ। ਪੁਰਾ ਜਹਾਦ ਹੋਇਆ। ਮੈਂ ਕਹਾਂ ਮੈਂ ਪੜਨਾ ਮਾਂ ਕਹੇ ਨਹੀ ਪੜਾਉਣਾ। ਬਾਪੂ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਸੀ। ਸ਼ਰਤ ਰੱਖੀ ਗਈ ਕਿ ਜੇ ਪੜਨਾ ਤਾਂ ਕੰਮ ਸਾਰਾ ਤੈਨੂੰ ਕਰਕੇ ਜਾਣਾ ਪਉ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਠੀਕ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਜਦੋਂ ਨੌਵੀ ਜਮਾਤ ਚ ਸਰਕਾਰੀ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਵਰਪਾਲ ਮੈਂ ਦਾਖਲਾ ਲੈ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਸਕੂਲ ਜਾਣਾ ਸੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਮਨਿਹਰੇ ਚਾਰ ਵਜੇ ਉੱਠੀ,ਉੱਠ ਕੇ ਨਿਊਟਰੀ ਆਲੂ ਦੀ ਸਬਜੀ ਬਣਾ, ਰੋਟੀਆਂ ਪਕਾ, ਵਿਹੜੇ 'ਚ ਬਹੁਕਰ ਫੇਰ, ਭਾਂਡਾ ਛੰਨਾ ਸਾਂਭ ਜਦੋਂ ਸਕੂਲ ਤਿਆਰ ਹੋਈ ਤਾਂ ਮਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਗੁੱਤ ਕਰਦਿਆ ਕਿਹਾ, ਜੇ ਸਿੱਧੀ ਨੀਤ ਨਾਲ ਪੜੇਗੀ ਤਾ ਠੀਕ ਆ ਨਹੀ ਤਾਂ ਘਰੇ ਬੈਠਾ ਲੂੰ।
ਐਨਾ ਡਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਮਾਂ ਦਾ ਕਿ ਮਾੜੀ ਜਿਹੀ ਘੂਰੀ ਵੀ ਵੱਟਦੀ ਥਾਂ ਹੀ ਸਹਿਮ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਸੁਰਮਾ, ਦਾਤਣ, ਪਾਊਡਰ ਕਰੀਮਾਂ ਬੜੀ ਦੂਰ ਦੀ ਗੱਲ ਅੰਗਰੇਜੀ ਸਾਬਣ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਧੋਣ ਦਾ ਵੀ ਆਡਰ ਨਹੀ ਸੀ ਹੁੰਦਾ।ਉਹਨਾਂ ਵੇਲਿਆਂ 'ਚ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਸੂਟ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਜਾ ਸਕੂਲ ਬਰਦੀ। ਜਦੋ ਨਵੀ ਸੀਪਣੀ ਤਾਂ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਵਾਂਡਾਂ ਵੇਖ ਲੈਣਾ। ਸ਼ਹਿਰ ਤਾਂ ਛਿਮਾਹੀ ਸਾਲ ਪਿੱਛੋ ਜਾਂਦੇ ਸੀ। ਉਹ ਵੀ ਚਾਟੀਵਿੰਡ ਨਹਿਰ ਤੇ।ਜਦੋ ਬਿਮਾਰ ਹੋਣਾ ਤਾਂ ਡਾ: ਕੁਲਦੀਪ ਕੋਲੋ ਦਵਾਈ ਲੈਣ ਵਾਸਤੇ। ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ।
ਕਿੰਨਾ ਕੁੱਝ ਬਦਲ ਗਿਆ ਖੁੱਦ ਮੁਖਤਿਆਰ ਹਾਂ ਸੋਹਣਾ ਖਾਂਦੀ ਹੰਢਾਉਦੀ ਹਾਂ ਪਰ ਉਹ ਬਚਪਨ ਵੇਲਾ ਉਹ ਮਾਂ ਦਾ ਡਾਟਣਾ ਪਿਤਾ ਦਾ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾਉਣਾ। ਵੀਰ ਨਾਲ ਰੁੱਸਣਾ ਮੰਨਣਾ ਯਾਦ ਕਰ ਗੱਚ ਜਿਹਾ ਭਰ ਆਉਂਦਾ।
............ਨਿਰਮਲ ਕੌਰ ਕੋਟਲਾ..........
|
|
|
.....ਕਿਸਾਨੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਅਫਸਰ।..... |
|
|
 ਇੱਕ ਇੰਟਰਵਿਊ ਚੱਲ ਰਹੀ ਹੈ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਤੇ, ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਭਾਰੀ ਚਰਚਾ ਹੈ।
ਇਹ
ਉਹ ਅਫ਼ਸਰ ਹੈ, ਜੋ ਦੇਸ਼ ਹੀ ਨਹੀਂ ਵਿਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਸਮੂਹਲੀਅਤ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ
ਨਾਲ ਇਹ ਸਮਝਾ ਚੁੱਕਾ ਹੈ ਕੇ ਵਿਗਿਆਨ ਅਧੂਰਾ ਹੈ ਉਸਦੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ।।।
ਇਹ
ਅਫ਼ਸਰ ਮਨੁੱਖੀ ਦਿਮਾਗ਼, ਮਨੁੱਖੀ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ, ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਖੋਜ ,ਦਿਮਾਗ਼ ਦੀਆਂ ਬਾਰੀਕੀਆਂ
ਤੇ ਬਾਇਓ ਲੋਜੀਕਲੀ ਖੋਜ਼ ਕਾਰਜਾਂ ਤੇ ਖੋਜ ਕਰਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਜਰੂਰੀ ਸਮੱਗਰੀ ਮੱਹਈਆਂ ਹੀ
ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਬਲ ਕੇ ਉਸ ਸਮੱਗਰੀ ਦੀ ਕਾਰਜ ਕਰਤਾ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਵੀ ਹਨ
।।।।
।।ਇਹ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਖੋਜ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ।।
ਇੰਟਰਵਿਊ ਚਲ ਰਹੀ ਹੈ।H
ਹੋਸਟ ਨੇ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ, ਸਰ ਕਿਰਪਾ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣੀ ਬੈਕ ਹਿਸਟ੍ਰੀ ਮਤਲਬ ਆਪਣੇ ਬਚਪਨ ਬਾਰੇ ਸਾਡੇ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕਾਂ ਨਾਲ ਕੁੱਝ ਸਾਂਝ ਪਾਓ ਜੀ।।
|
|
ਅੱਗੇ ਪੜੋ....
|
|
|
....ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਰਾਖੀ ਲਈ ਸਹਾਦਤ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਕਰੀਮਾ ਮਹਿਰਾਬ ਬਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਭੁੱਲਰ... |
|
|
 ਲੋਕਾਂ
ਤੇ ਅੱਤਿਆਚਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਜਾਲਮਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਅਵਾਜ ਬੁਲੰਦ ਕਰਦਿਆਂ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ
ਰਾਖੀ ਲਈ ਜਾਨ ਹੂਲ ਕੇ ਲੜਾਈ ਲੜਣ ਵਿੱਚ ਮਰਦਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਵੀ
ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਰਹੀ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਅਫ਼ਗਾਨਸਤਾਨ, ਇੱਥੋਂ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੇ
ਅਜਿਹੀ ਜੱਦੋਜਹਿਦ ਕਰਦਿਆਂ ਜਾਨਾਂ ਕੁਰਬਾਨ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ। ਫਰਖੰਦਾ ਮਲਿਕਜ਼ਾਦਾ ਤੇ ਗੌਰੀ
ਲੰਕੇਸ ਵਰਗੀਆਂ ਮਹਾਨ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਰਾਹ ਤੁਰਦਿਆਂ ਬਲੋਚਸਤਾਨ ਦੀ ਇੱਕ ਹੋਰ ਬੀਬੀ ਕਰੀਮਾ
ਮਹਿਰਾਬ ਨੇ ਇਸ ਲੜੀ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਇਆ, ਜਦ ਉਸਦੀ ਲਾਸ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ
ਹਰਬੋਰਫਰੰਟ ਦੇ ਨੇੜੇ ਇੱਕ ਝੀਲ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਤੋਂ ਮਿਲੀ। ਇਹ ਬਹਾਦਰ ਬੀਬੀ ਸਮਝਦੀ ਸੀ ਕਿ
ਉਸਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਜਾਨ ਤੋਂ ਹੱਥ ਥੋਣੇ ਹੀ ਪੈਣਗੇ, ਉਸਨੇ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮਿਲੀ ਧਮਕੀ
ਦਾ ਬੜੀ ਦਲੇਰੀ ਨਾਲ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਿਆਂ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ‘‘ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਇਸ ਮੁਸਕਿਲਾਂ ਭਰੇ
ਰਾਹ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਖਤਰਿਆਂ ਤੋਂ ਡਰ ਕੇ ਆਪਣਾ ਸੰਘਰਸ ਨਹੀਂ ਛੱਡਾਂਗੀ।’’
|
|
ਅੱਗੇ ਪੜੋ....
|
|
|
.............................#*ਭਗੌੜਾ*#............................ |
|
|
  ਪੜ ਲਿਓ ਬਾਕੀ ਕੰਮ ਤੁਸੀ ਆਪੇ ਕਰ ਦੇਣਾ ਹੈ
.......ਇੰਦਰਜੀਤ
ਤੇ ਮਨਰਾਜ ਦੋਨਾਂ ਦੇ ਵਿਆਹ ਦੇ ਦਿਨ ਬਹੁਤ ਨੇੜੇ ਸਨ ਦੋਨੋਂ ਇਕੱਠੇ ਪੜ੍ਹੇ ਕੋਰਸ ਕੀਤੇ
ਤੇ ਨੌਕਰੀ ਵੀ ਇਕੱਠਿਆਂ ਨੂੰ ਲੱਗੀ ,ਘਰਦਿਆਂ ਦੀ ਸਹਿਮਤੀ ਨਾਲ ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਵਿਆਹ
ਦੀ ਤਰੀਕ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ,ਵਿਆਹ ਦੀ ਖ਼ਰੀਦੋ ਫ਼ਰੋਖਤ ਵੱਡਾ ਪੈਲੇਸ, ਡੋਲੀ ਵਾਸਤੇ
ਲਿਮੋਜ਼ਿਨ ਗੱਡੀ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਪੂਰੀ ਕਰ ਲਈ ਗਈ ਸੀ ,ਹਜ਼ਾਰ ਬਾਰਾਂ ਸੌ ਬੰਦੇ ਦਾ
ਇਕੱਠ ਹੋਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਅਤੇ ਵਿਆਹ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਗਾਉਣ ਵਾਲਾ ਵੀ ਬੁੱਕ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ
....!!!
|
|
ਅੱਗੇ ਪੜੋ....
|
|
|
***ਦਾੜ੍ਹੀ ਵਾਲੇ ਫਰਿਸ਼ਤੇ *** |
|
|
 ਸੜਕਾਂ ਤੋਂ ਲਿਫਾਫੇ, ਗੱਤੇ, ਬੋਤਲਾਂ, ਕੱਚ ਚੁਗਣ ਵਾਲਾ 10 -12 ਸਾਲ ਦਾ ਬੱਚਾ ਜਦੋਂ ਦੇਰ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਝੌਂਪੜੀ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਤਾਂ ਮਾਂ ਫ਼ਿਕਰ ਕਰਦੀ ਪਈ ਸੀ ...ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਬੋਲੀ
....ਕਿੱਥੇ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ ਬੰਸੀ ???
ਮੈਂ ਕਿੰਨੇ ਚਿਰ ਦੀ ਫ਼ਿਕਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸਾਂ ਅੱਗੇ ਤੇ ਕਦੀ ਇੰਨੀ ਦੇਰ ਨਾਲ ਨੀ ਆਇਆ, ਆ ਸਿਰ ਤੇ ਕੀ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਏ..??
.ਤੇ ਨਾਲੇ ਆ ਜੈਕੇਟ ਕਿੱਥੋਂ ਆਈ??*
|
|
ਅੱਗੇ ਪੜੋ....
|
|
|
|
<< Start < Prev 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Next > End >>
|
| Results 1 - 9 of 1035 |
