ਉਪਰੋਕਤ ਸਿਰਲੇਖ ’ਚ ਪੂਰੀ ਸੱਚਾਈ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਕੋਈ ਵੀ ਘਰ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ, ਜਿਥੇ ਮੁਟਿਆਰਾਂ ਹੱਥ ਨਾਲ ਦੁੱਧ ਰਿੜਕਦੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ। ਆਖਰ ਇਸ ਲਈ ਸਮਾਂ ਹੀ ਕਿਸ ਕੋਲ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਹੱਥ ਨਾਲ ਨਾਲ ਦੁੱਧ ਰਿੜਕਣ ਨਾਲ ਘੰਟਾ-ਡੇਢ ਘੰਟਾ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਬਿਜਲੀ ਵਾਲੀ ਮਧਾਣੀ ਕੁਝ ਹੀ ਮਿੰਟਾਂ ਵੀ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਭਾਵੇਂ ਕਈ ਪਿੰਡਾਂ ਦੀ ਨੁਹਾਰ, ਰਹਿਣ ਸਹਿਣ ਤੇ ਹੋਰ ਤੌਰ ਤਰੀਕੇ ਨਹੀਂ ਬਦਲੇ ਪਰ ਕਮਾਈ ਦੇ ਸਾਧਨ ਜ਼ਰੂਰ ਬਦਲ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਦੁੱਧ ਨੂੰ ਰਿੜਕਣ ਦਾ ਕੰਮ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਮਧਾਣੀ (ਰਿੜਕਣੀ) ਰਾਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਤੇ ਕੀਤਾ ਹੁਣ ਵੀ ਮਧਾਣੀ ਨਾਲ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਫਰਕ ਸਿਰਫ ਇੰਨਾ ਹੈ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਸੁਆਣੀਆਂ ਵਲੋਂ ਇਕ ਤਰਖਾਣ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਈ ਗਈ ਲੱਕੜ ਦੀ ਮਧਾਣੀ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਜੋ ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸੇ ਦਾ ਅਨਿਖੜਵਾਂ ਅੰਗ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਸਗੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਚਾਰ ਚੰਦ ਲਗਾਉਂਦੀ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਦੁੱਧ ਰਿੜਕਣ ਦਾ ਕੰਮ ਇਲੈਕਟ੍ਰਾਨਿਕ ਮਧਾਣੀਆਂ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਜੋ ਅਸੀਂ ਦਹੀਂ-ਮੱਖਣ ਖਾਂਦੇ ਹਾਂ ਤੇ ਜਿਹੜੀ ਲੱਸੀ ਪੀਂਦੇ ਹਾਂ ਉਹ ਇਲੈਕਟ੍ਰਾਨਿਕ ਮਸ਼ੀਨਾਂ ਜਾਂ ਮਸ਼ੀਨਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।