ਚਿੱਬੜ ਤਾਂ ਵੈਸੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੇ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਵੇਖੇ ਈ ਹੋਣੇ ਆਂ,ਗੋਲ ਗੋਲ ਜਿਹੇ ਪੀਲੇ ਹਰੇ,ਬੱਸ ਸਮਝ ਲੋ ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਜਿਹੇ ਖਰਬੂਜੇ ਈ ਹੁੰਦੇ ਆ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਆਪਣੀ ਬੇਟੀ ਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਸੀ ਸਾਡੇ ਬਚਪਨ ਦੇ ਨਿੱਕੇ ਖਰਬੂਜਿਆਂ ਬਾਰੇ ਤਾਂ ਯਾਦ ਆ ਗੀ ਉਸ ਪਿਆਰੇ ਜਿਹੇ ਅਣਭੋਲ ਬਚਪਨ ਦੀ। ਛੋਟੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਨੇ ਜਦ ਕਪਾਹ ਚੁਗਣ ਜਾਣਾ ਮਾਸੀ ਹੋਰਾਂ ਨਾਲ ਖੇਤ,ਚਿੱਬੜ ਖਾ ਖਾ ਮੂੰਹ ਪਕਾ ਲੈਣਾ। ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਕਿਰੇ ਹੋਏ ਪੀਲੇ ਪੀਲੇ ਲੱਭ ਜਾਣੇ ਤਾਂ ਬੱਸ ਚੱਕ ਚੱਕ ਕਪਾਹ ਵਾਲੀ ਝੋਲੀ ਚ ਪਾਈ ਜਾਣੇ। ਮਾਸੀ ਹੋਰਾਂ ਨੇ ਕਹਿਣਾ ਆਹ ਤੇਰੀ ਝੋਲੀ ਚੋਂ ਕਪਾਹ ਘੱਟ ਤੇ ਚਿੱਬੜ ਜਾਂ ਫੁੱਟਾਂ ਵੱਧ ਨਿਕਲਦੀਆਂ। ਕਦੇ ਕਦੇ ਤਾਂ ਮਾਸੀ ਹੋਰਾਂ ਦੀ ਝੋਲੀ ਚੋਂ ਚੋਰੀ ਕਰਕੇ ਰੁੱਗ ਭਰ ਭਰ ਕਪਾਹ ਆਪਣੀ ਝੋਲੀ ਚ ਪਾ ਲੈਣੀ, ਬੜੀ ਮਾਸੀ ਨੇ ਪੂਰੀ ਔਖੀ ਹੋ ਜਾਣਾ। ਮਾਸੀਆਂ ਮੇਰੀਆਂ ਜੌੜੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਸੀ,ਇੱਕ ਨੂੰ ਬੜੀ ਮਾਸੀ ਕਹਿੰਦੇ ਤੇ ਇੱਕ ਨੂੰ ਛੋਟੀ,ਉਹ ਮੇਰੇ ਬੀਜੀ ਦੀ ਮਾਸੀ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੇ। ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਜੀ ਨਾਲ ਜਿੱਦ ਕੇ ਚੁਗਦੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ, ਮਿੰਟ ਨਾ ਟਿਕਦੀਆਂ,ਜੇ ਇੱਕ ਲੱਗ ਗੀ ਚੁਗਣ ਤਾਂ ਦੂਜੀ ਨੇ ਭੱਜ ਕੇ ਮੂਹਰਿਓਂ ਮੂਹਰਿਓਂ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਫੁੱਟ ਚੁਗ ਲੈਣੇ,ਫੇਰ ਤਾਂ ਲੜਾਈ ਦੇਖਣ ਵਾਲੀ ਓ ਹੁੰਦੀ ਸੀ।

ਇੱਕ ਕਹਾਵਤ ਹੈ ਕਿ, "ਬਾਜ਼ ਦੇ ਬੱਚੇ ਬਨੇਰਿਆਂ ਤੇ ਉੱਡਣਾ ਨਹੀਂ ਸਿੱਖਦੇ"

ਜਿਸ ਉਮਰ ਵਿਚ ਬਾਕੀ ਪੰਛੀਆਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਚਹਿਕਣਾ ਸਿੱਖਦੇ ਹਨ, ਉਸ ਉਮਰ ਵਿਚ ਇੱਕ ਮਾਦਾ ਬਾਜ਼ ਅਪਣੇ ਨੰਨੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਪੰਜਿਆਂ ਵਿਚ ਫੜ ਕੇ ਬਹੁਤ ਉਚਾਈ ਤੇ ਉਡੱ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪੰਛੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੀ ਸਖ਼ਤ ਸਿਖਲਾਈ ਕਿਸੇ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ।

ਧਰਤ ਦਾ ਧੁਰੇ ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮਣਾ ਅਤੇ ਔਰਤ ਦਾ ਆਪਣੀ ਹੀ ਪਰਿਕ੍ਰਮਾ ਕਰ ਲੈਣਾ ਮੱਕਾ-ਮਦੀਨਾ ਦਾ ਹੱਜ ਕਰ ਲੈਣ ਦੇ ਤੁੱਲ ਹੈ । ਵਾਰ-ਵਾਰ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗੀਤ ਦਾ ਖਿਆਲ ਘੁੰਮ ਰਿਹੈ " ਘੁੰਮ ਚਖੜ੍ਹਿਆ ਸੋਹਣਿਆ ਵੇ ਤੇਰੀ ਕੱਤਣ ਵਾਲੀ ਜੀਵੇ , ਕੱਤਣ ਵਾਲੀਂ ਜੀਵੇ , ਨਲੀਆਂ ਵੱਟਣ ਵਾਲੀ ਜੀਵੇ " ਇਹ ਖਿਆਲ ਜ਼ਹਿਨ ਚ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਇੱਕ ਸ਼ਖਸ਼ੀਅਤ ਦਾ ਖਿਆਲ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ , ਰਾਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਮਾਵੀ ।
ਰਾਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਮਾਵੀ ਜਦ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰੀ ਜਿਹੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ "ਮਨ" ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਮਨ ਖਿੜ੍ਹਦਾ ਐ ਤੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਜਿਹੀ ਫ਼ੈਲ ਜਾਂਦੀ ਐ ।ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਭੋਲੇ- ਭਾਲੇ ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਸਕੂਨ ਹੈ ਜਦ ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਝਾਕਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਇੱਕ ਬੇਬਾਕ ਅਤੇ ਜੂਝਦੀ ਸ਼ਖਸ਼ੀਅਤ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੀ ਹੈ , ਜਿਊਣ ਦੇ ਜਜ਼ਬੇ ਨਾਲ ਲਬਰੇਜ, ਭਰੀ-ਭਰੀ , ਪਰ ਅੱਖਾਂ ਪੜ੍ਹਦੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਖਲਾਅ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ । ਮੱਲੋ-ਮੱਲੀ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਕਿ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਅੱਖਾਂ ਪੜ੍ਹ ਲਵਾਂ , ਅੱਖਾਂ ਥਾਣੀ ਉਹਦੇ ਮਨ ਦੀਆਂ ਗਹਿਰਾਈਆਂ ਅੰਦਰ ਜਾ ਸਾਰਾ ਕੁੱਝ ਸਮਝ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਿਆਵਾਂ । ਪਰ ਏਦਾਂ ਦੀਆਂ ਸ਼ਖਸ਼ੀਅਤਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾਂ ਏਨਾ ਸੌਖਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ । ਰਾਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਮਾਵੀ ਸੋਚਣ ਦਾ ਨਜ਼ਰੀਆ ਬਹੁਤ ਕਮਾਲ ਦਾ ਰੱਖਦੀ ਹੈ । ਖੁਦ ਦੀ ਹੋਂਦ ਨੂੰ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਰਲ ਗੱਡ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ।

ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦਾ 550ਵਾਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਉਤਸਵ ਮਨਾਉਣ ਲਈ ਹਰ ਪਾਸੇ ਤਿਆਰੀਆਂ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਮੰਤਰੀ ਸੁਸ਼ਮਾ ਸਵਰਾਜ ਨੇ ਕੁਝ ਹਫ਼ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਇਕ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਵਿਚ ਬੋਲਦਿਆਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਸੋਚ ਅਤੇ ਫਲਸਫੇ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੂਬੀ ਨਾਲ ਦੱਸਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਜੋ ਕਿਹਾ ਸੀ, ਉਸ ਸਿਧਾਂਤ 'ਤੇ ਸਭ ਨੂੰ ਚੱਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, 'ਕਿਰਤ ਕਰੋ, ਨਾਮ ਜਪੋ ਅਤੇ ਵੰਡ ਛਕੋ।'
ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਜਦੋਂ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਤੋਂ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਭਲੇ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਕੇਵਲ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਜਾਂ ਸੂਬੇ ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਲਈ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ ਵਸਦੇ ਸਭ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦਾ ਭਲਾ ਮੰਗਿਆ। ਸੁਸ਼ਮਾ ਸਵਰਾਜ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਭਾਰਤ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਜਿੰਨੇ ਵੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਾਜਦੂਤਾਂ ਦੇ ਦਫਤਰ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਦਾਇਤ ਕੀਤੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਸ਼ੁੱਭ ਅਵਸਰ 'ਤੇ ਵਧ-ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਜੀ ਦੇ ਫਲਸਫੇ ਬਾਰੇ ਦੱਸਣ ਅਤੇ ਇਸ ਮੌਕੇ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਿੱਖ ਭਾਈਚਾਰੇ ਤੋਂ ਇਸ ਉੱਦਮ ਲਈ ਮਦਦ ਦੀ ਵੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ।
ਹਰ ਰੋਜ਼ ਸਵੇਰੇ, ਸ਼ਾਮ ਅਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੌਣ ਲੱਗਿਆਂ, ਹਰ ਖੁਸ਼ੀ ਅਤੇ ਗਮੀ ਦੀ ਰਸਮ ਵੇਲੇ, ਹਰ ਇਕ ਬਿਪਤਾ ਜਾਂ ਜਿੱਤ ਦੇ ਮੌਕੇ 'ਤੇ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦਾ ਸੇਵਕ ਆਪਣੀ ਅਰਦਾਸ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ, 'ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ, ਤੇਰੇ ਭਾਣੇ ਸਰਬੱਤ ਦਾ ਭਲਾ।' ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਤੀਜੇ ਗੁਰੂ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਨੇ ਵੀ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਤ ਕਰ ਕੇ ਆਖਿਆ ਸੀ, 'ਜਗਤੁ ਜਲੰਦਾ ਰਖਿਲੈ ਆਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ॥'