ਚਲੋ ਅੱਜ ਫੇਰ ਕਵਿਤਾ ਵੱਲ ਮੁੜੀਏ ? ਆਪਣੇ ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੇ ਪੇਜ ਤੋਂ ਤੁਹਾਡੀ ਨਜ਼ਰ ਇੱਕ ਇਹ :ਜਲ ਪਰੀਆਂ |
ਉਦਾਸ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੀਆਂ
ਮਲਾਹਾਂ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਲੈਂਦੀਆਂ, ਜਲ ਪਰੀਆਂ
ਹਵਾਵਾਂ ਨੂੰ ਪੁਛਦੀਆਂ : ਕਦ ਮੁੜਣਾ ਏ ?
ਚੁੰਮ, ਲਹਿਰਾਂ 'ਤੇ ਲਿਖਦੀਆਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਅ
ਰੋਂਦੀਆਂ ਹੱਸਣ ਲੱਗਦੀਆਂ ਨੇ |
ਮੀਲਾਂ ਹੇਠ, ਕੋਰਲ ਦੇ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿਚ
ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਜਦ ਉਦਾਸ
ਤਾਂ ਉੱਤੇ ਆ
ਲਾਖੇ ਤੇ ਅਸਪਾਤ ਬਦਨ ਮਲਾਹਾਂ ਨੂੰ ਲਭਣ ਲੱਗਦੀਆਂ ਨੇ |
ਯਾਦ ਕਰਦੀਆਂ ਨੇ ਓਹ ਦਿਨ
ਜਦ ਹੋ ਕਿਸ਼ਤੀ 'ਤੇ ਸਵਾਰ
ਸਮੁੰਦਰ ਤੋਂ ਪਾਰ
ਓਹ ਬਨਸਪਤੀ ਵਿਚ ਘੁੰਮਣ ਗਈਆਂ ਸਨ |
ਤੇ ਗਈ ਰਾਤ ਤਕ
ਜੰਗਲ ਦੀਆਂ ਮਹਿਕਾਂ
ਤੇ ਟਟਿਹਨਿਆਂ ਦੇ ਝੁੰਡਾਂ ਵਿਚ
ਫੁੱਲ, ਪੱਤਿਆਂ 'ਤੇ ਊਂਘਦੀਆਂ
ਓਹ ਆਪਣੇ ਆਸ਼ਕਾਂ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿਚ ਪਈਆਂ ਸਨ |
ਸਾਗਰ ਸੁਰਖ ਤੇ ਚਾਂਦੀ ਹੋਇਆ ਸੀ
ਜਦ ਓਹ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜੀਆਂ ਸਨ |
ਚਲੇ ਗਏ ਸਨ ਓਹ
ਜੰਗਲੀ ਵੇਲਾਂ ਦੀ ਮੌਲੀ ਗੁੱਟ ਬਨ੍ਹ ਕੇ
ਛੇਤੀਂ ਮੁੜਨ ਦੇ ਵਾਇਦੇ ਕਰਕੇ |
ਪਰ ਇੱਕ ਮੁੱਦਤ ਹੋਈ
ਮੁੜੇ ਨਾ ਓਹ
ਜਿਓਂ ਭੁਲ੍ਹ ਗਏ ਸਭ ਵਾਇਦੇ ਓਹ ?
ਹਰ ਰੋਜ਼, ਹੁਣ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਸਿਆਹ ਹੋਣ ਤਕ
ਆਖ਼ਿਰੀ ਬਾਦਬਾਂ ਦੇ ਲੰਘ ਜਾਣ ਤਕ
ਉਦਾਸ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੀਆਂ
ਉਡੀਕਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਨੇ
ਮਲਾਹਾਂ ਨੂੰ ਜਲ ਪਰੀਆਂ |
~ਸਮੁੰਦਰਾ~