ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਸੀ ਘਰੇ ਗੂਹੜੀ ਨੀਦ ਸੋਏ
ਜਦੋਂ ਜ਼ੋਰਵਰ ਤੇ ਫਤਿਹ ਸਿਂੰਘ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋਏ

ਔਖੀ ਘੜੀ ਚ ਬੋਹੜਿਆ ਨਾ ਕੋਈ  ਓਥੇ
ਅੰਦਰ ਵੜ ਵੜ ਭਾਵੇਂ ਦੁਨੀਆਂ ਲੱਖ ਰੋਏ

ਜ਼ੁਲਮ ਵੇਖਦੇ ਰਹੇ ਤਮਾਸ਼ ਬੀਨ ਬਣਕੇ
ਕੋਈ ਖੜਿਆ ਨਾ ਅੱਗੇ ਸੀ ਸਿਨ੍ਹਾ ਤਣਕੇ

ਸਰਹਿੰਦ ਕੋਲ ਸੀ ਕੁਲ ਪੰਜਾਬ ਵੱਸਦਾ
ਪੰਜਾਬੀ ਯੋਧੇ ਹੁਂੰਦੇ ਨੇ ਕੋਈ ਆਣ ਦੱਸਦਾ

ਮਾਧੋ ਦਾਸ ਵੈਰਾਗ ਛੱਡ ਪੰਜਾਬ ਆਇਆ
ਜਿਨੇ ਆਣ ਸਰਹਿੰਦ ਦਾ ਕਿਲਾ ਢਾਇਆ

ਬੰਦਾ ਬਹਾਦਰ ਵੈਰੀ ਉਤੇ ਆਣ ਵਰਿਆ
ਵਜ਼ੀਰ ਖਾਨ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਗੋਡਾ ਧਰਿਆ

ਦਸ਼ਮੇਸ਼ ਪਿਤਾ ਜਿਹਨਾ ਨੂਂੰ ਸ਼ੇਰ ਕਹਿ ਗਏ
ਬਿੰਦਰਾ ਮੁਠੀਆਂ ਮੀਟ ਕੇ ਘਰੇ ਬਹਿ ਗਏ

Binder jaan e sahit..............

shahadat...nu..slaam..slaam..