ਮੈਂ ਅਜ਼ਲਾਂ ਤੋਂ ਦਿਲ ਦੇ ਬੂਹੇ, ਫà©à©±à¨² ਸਰੀਂਹ ਦੇ ਟੰਗੇ ਨੇ । |
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਚਾਅ ਜਦੋਂ ਵੀ, ਦà©à¨¨à©€à¨†à¨‚ ਕੋਲੋਂ ਸੰਗੇ ਨੇ ।
ਮੈਂ ਸਤਰੰਗੀ ਪੀਂਘ ਦੇ ਕੋਲੋਂ, ਰੰਗ ਉਧਾਰੇ ਮੰਗੇ ਨੇ ।
ਮੈਂ ਚਾਹਤ ਦੀ ਸਰਦਲ ਉੱਤੇ, ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਉਲੀਕ ਲਿਆ,
ਮੇਰੀਆਂ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਵਾਲੇ ਸ਼ੇਅਰ, ਤਦੇ ਸੰਧੂਰੀ ਰੰਗੇ ਨੇ ।
ਤੂੰ ਖ਼ਾਬਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਵਿਚ, ਕੈਦ ਨਾ à¨à¨µà©‡à¨‚ ਕਰਿਆ ਕਰ,
ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦੈ, à¨à¨¦à¨¾à¨‚ ਕਰਕੇ, ਸà©à¨«à¨¼à¨¨à©‡ ਹà©à©°à¨¦à©‡ ਨੰਗੇ ਨੇ ।
ਬੀਤੇ ਸਮਿਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਜਿਹੜੇ, ਵਕਤ ਹੰਢਾਉਣੇ ਔਖੇ ਸੀ,
ਖਵਰੇ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ à¨, ਹà©à¨£ ਉਹ ਲੱਗਦੇ ਚੰਗੇ ਨੇ ।
ਆਖਣ ਨੂੰ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ, ਧਰਤੀ ਰਿਸ਼ੀਆਂ ਮà©à¨¨à©€à¨†à¨‚ ਦੀ
ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਲੜਦੇ, ਲੋਕ ਬੜੇ ਬੇਢੰਗੇ ਨੇ।
ਚà©à©±à¨ª ਦੀ ਬੋਲੀ ਸਮà¨à¨£ ਵਾਲਾ, à¨à¨¥à©‡ ਕੋਈ ਦਿਸਦਾ ਨਹੀਂ,
ਦਰਦਾਂ ਮਾਰੇ ਬਿਰਖ ਕੀ ਦੱਸਣ, ਜ਼ਹਿਰੀ ਪੌਣ ਦੇ ਡੰਗੇ ਨੇ ।
ਸਾਡੀ ਸੋਚਣ ਸ਼ਕਤੀ ਅੱਜਕਲà©à¨¹, à¨à¨¸à©‡ ਕਰਕੇ ਡੋਲ ਰਹੀ ,
ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਦੀ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ, ਅਕਸਰ ਹà©à©°à¨¦à©‡ ਦੰਗੇ ਨੇ।
ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ 'ਜੀਤ' ਉਡੀਕਾਂ, ਉਮਰੋਂ ਲੰਮੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ,
ਮੈਂ ਅਜ਼ਲਾਂ ਤੋਂ ਦਿਲ ਦੇ ਬੂਹੇ, ਫà©à©±à¨² ਸਰੀਂਹ ਦੇ ਟੰਗੇ ਨੇ ।
S, K, Belgium
|