ਅਪਨੇ ਬੀ ਹੂਣ ਤਾਂ ਬੇਗਾਨੇ ਨੇ ਹੋ ਗà¨..ਕà©à©±à¨•à©œ ਪਿੰਡੀਆ ..32 |
ਪਰਾਂਇਆਂ ਨੇ ਮੈਨੂ ਮਿਲਨ ਕੀ ਸੀਆਉਣਾ,
ਅਪਨੇ ਬੀ ਹੂਣ ਤਾਂ ਬੇਗਾਨੇ ਨੇ ਹੋ ਗà¨!
ਅਖੀਆਂ ਸੀ ਸਦਾ ਦਰਵਾਜੇ ਤੇ ਲਗੀਆਂ,
ਪਲੇ ਦੇ ਪਿਛੇ ਕੋਈ ਅਪਨਾ ਹੀ ਹੋਵੇ!
ਦੂਜੇ ਮਰੀਜਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਮਿਲਨ ਜਦ ਆਉਦਾਂ,
ਦਿਲ ਧਾਂਹਾ ਮਾਰੇ ਤੇ ਫà©à¨Ÿ ਫà©à¨Ÿ ਕੇ ਰੋਵੇ!
ਮੇਰੇ ਰੋਮਾ ਚੋਂ ਹੂਣ ਪਸੀਨਾ ਨਹੀ ਆਉਦਾਂ,
ਅਪਨੇ ਬੀ ਹà©à¨£ ਤਾਂ ਬੇਗਾਨੇ ਨੇ ਹੋ ਗà¨!
ਨਾਖੂਨ ਮੇਰੇ ਸੱਬ ਹੂਣ ਸੂਕਦੇ ਨੇ ਜਾਂਦੇ,
ਜਾਂ ਖà©à¨¨ ਨਾੜਾ ਚ ਚਲਣੋ ਅਸਮਰਥ ਹੋਵੇ!
ਅਖੀਆਂ ਦੀ ਜੋਤੀ à¨à©‹à¨²à©€ à¨à©‹à¨²à©€ ਜਹੀ ਜਾਪੇ,
ਪੂੜ ਪੂੜੀਆਂ ਦੇ ਵਾਲ ਸੱਬ ਚਿਟੇ ਨੇ ਹੋ ਗà¨!
ਆਪਣੀ ਗਿਚੀ à¨à¨¾à¨°à©€ à¨à¨¾à¨°à©€ ਪਈ ਲਗਦੀ,
ਆਪਣੇ ਬੀ ਹੂਣ ਤਾਂ ਬੇਗਾਨੇ ਨੇ ਹੋ ਗà¨!
ਪੋੜੀਆਂ ਦੇ ਦਸ ਪੋਡੇ ਪਹਾੜੀ ਨੇ ਬਣ ਗà¨,
ਜਿਦਾਂ ਗੋਡਿਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਜਾਨ ਨਾ ਹੋਵੇ!
ਜà©à¨¹à©‡à©œà©‡ ਬੀਅ ਬੀਅ ਕਿਲੋ ਮੀਟਰ ਪੈਰ ਸੀ ਦੋੜੇ,
ਜਿਵੇ ਉਨਾ ਨਾਲ ਅਜ ਚਮੜੀ ਨਾ ਹੋਵੇ!
ਓਹ ਠੇਡਾ ਦੇ ਕੇ ਮੈਨੂ ਸੂਟ ਗà¨,
ਅਪਨੇ ਬੀ ਹੂਣ ਤਾਂ ਬੇਗਾਨੇ ਨੇ ਹੋ ਗà¨!
ਮੇਰੀ ਅਰਥੀ ਨੂ ਕੰਦਾ ਤੂਸੀ ਹੀ ਦੇਣਾ,
ਲਾਂਬੂ ਲੋਣ ਵਾਲਾ ਬੀ ਅਪਨਾ ਹੀ ਹੋਵੇ!
ਮੂਹ ਮੇਰਾ ਨਾ ਦੇਖਣਾ ਤੂਸੀਂ ਆਖਰੀ ਮੋਕੇ,
ਸ਼ਾਇਦ ਕੋਈ ਬਚਾ ਡਰਦਾ ਨਾ ਹੋਵੇ!
ਚਿਖਾ ਤੇ ਰਖ ਕੇ ਮੈਨੂ ਸੂਚ ਦਬਾਇਓ,
ਹੋਲੀ ਜਹੀ ਕੈਹਿਨਾ ਰੱਬ ਰਾਖਾ ਹੋਵੇ!
ਕà©à©±à¨•à©œ ਪਿੰਡੀਠਦੀਆਂ ਸੱਬ ਸਚੀਆਂ ਗਲਾਂ,
à¨à¨¹ ਕੋੜਾ ਸੱਚ ਸੱਬ ਨੂ ਚੂਬਦਾ ਹੀ ਹੋਵੇ!
|