„ਹਰ ਪੂਨਿਆ ਦੀ ਸ਼ਾਮ ਨੂ ਯਮਨਾ,,
ਪਾਂਓਟਾ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਧਰਤੀ ਊਤੇ ,
à¨à¨¾à¨®à©‡ ਯਮਨਾ ਵੈਹ ਰਹੀ ਠ!
ਚੂਪ ਸ਼ਾਂਤ à¨à¨¾à¨®à©‡ ਓਥੋ ਦੀ ਲੰਗਦੀ,
ਪਰ ਮੂਹੋ ਕੂਜ ਤਾਂ ਕੈਹ ਰਹੀ ਠ!
ਸੰਗਤ ਚੂਲੇ à¨à¨° à¨à¨° ਜਂਲ ਸ਼ਕਦੀ,
ਧਨ ਧਨ ਯਮਨਾ ਕੈਹ ਰਹੀ à¨!
ਹਰ ਪੂਨਿਆ ਦੀ ਸ਼ਾਮ ਨੂ ਯਮਨਾ ,
ਜੀ ਆਇਆ ਨੂ ਕੈਹ ਰਹੀ ਠ!
ਕੈਹਿਣੀ ਕਥਨੀ ਸਿਖ ਦੀ ਇਕ ਹੋਵੇ,
à¨à¨¹ ਵਹਿਦੀਂ ਵਹਿਦੀਂ ਕੈਹ ਰਹੀ ਠ!
ਸਿਖ ਪੰਥ ਪਿਆਰੇ ਤਾਂਈ ਯਮਨਾਂ,
ਹੂਕਮ ਮੰਨਣ ਨੂ ਕੈਹ ਰਹੀ ਠ!
ਅਕਾਲ ਪੂਰਖ ਦੀ ਫੋਜ ਦੀ ਯਮਨਾ ,
ਚਰਨ ਛੋਹ ਬੀ ਲੈ ਰਹੀ ਠ!
ਹਰ ਪੂਨਿਆ ਦੀ ਸ਼ਾਮ ਨੂ ਯਮਨਾ ,
ਜੀ ਆਇਆ ਨੂ ਕੈਹ ਰਹੀ ਠ!
ਤੇਰਾ ਹà©à¨•à¨® ਮੈ ਮਨਦੀ ਸਾਹਿਬਾ ,
ਗੂੰਗੀ ਬਣਕੇ ਪਈ ਹਾਂ ਚਲਦੀ !
ਚੂਪ ਸ਼ਾਂਤ ਮੈ à¨à¨¥à©‹ ਦੀ ਲੰਗਾਂ,
ਕਬੂਲ ਕਰੀ ਮੇਰੀ ਤੂ à©° à¨à¨—ਤੀ!
ਪਾਓਟੇ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਆਈ ਸੰਗਤ,
ਹੂਣ ਜੈਕਾਰੇ ਸ਼ਡ ਸ਼ਡ ਕੈਹ ਰਹੀ à¨!
ਹਰ ਪੂਨਿਆ ਦੀ ਸ਼ਾਮ ਨੂ ਯਮਨਾ ,
ਜੀ ਆਇਆ ਨੂ ਕੈਹ ਰਹੀ à¨1
ਪੋਂਟੇ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਰੋਸ਼ਨਾਈਆਂ,
ਸਾਰੇ ਹੀ ਪਾਸੇ ਬਰਕਤਾਂ ਨੇ ਸ਼ਾਈਆ!
ਪੋਟਾਂ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਧਰਤ ਨਿਰਾਲੀ,
ਚਾਰੇ ਹੀ ਪਾਸੇ ਖੂਸ਼ਹਾਲੀ ਖੂਸ਼ਹਾਲੀ !
à¨à¨¥à©‡ ਪੰਥ ਵਾਲੀ ਆਸਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰਦਾ,
ਯਮਨਾਂ ਓੂਚੀ ਓੂਚੀ ਕੈਹ ਰਹੀ à¨!
ਹਰ ਪੂਨਿਆ ਦੀ ਸ਼ਾਮ ਨੂ ਯਮਨਾ,
ਜੀ ਆਇਆ ਨੂ ਕੈਹ ਰਹੀ ਠ!
à¨à¨¥à©‡ ਅਸਮਾਨ ਉਤੇ ਜਾਂ ਬਿਜਲੀ ਲਿਸ਼ਕੇ,
ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ ਰੋਸ਼ਨਾਵੇ ਨਾਂ ਬਦਲ ਗੜਕੇ !
ਹੂੰਦੇ ਬਦਲ ਨੇ à¨à¨¥à©‡ à¨à¨¾à¨®à©‡ ਘਟਾ ਘਨਘੋਰ ,
ਵਾਤਾ ਵਰਨ ਸ਼ਾਂਤ ਨਾਂ ਕੋਈ ਸ਼ੋਰ!
ਤੈਨੂ ਕਰਦੇ ਨੇ ਸਿਜਦੇ ਲਿਖਾਰੀ à¨à¨¥à©‡ ਆਕੇ,
ਹਰ ਲਿਖਤ ਕੂਜ ਤਾਂ ਕੈਹ ਰਹੀ ਠ!
ਹਰ ਪੂਨਿਆ ਦੀ ਸਾਮ ਨੂ ਯਮਨਾਂ ,
ਜੀ ਆਇਆ ਨੂ ਕੈਹ ਰਹੀ ਠ!
ਟੋਂਸ ਨਦੀ ਬੀ ਯਮਨਾ ਚ ਰਲ ਕੇ ,
ਗà©à¨°à©‚ ਘਰ ਦੀਆਂ ਖੂਸ਼ੀਆਂ ਲੈ ਰਹੀ à¨!
à¨à©°à¨—ਾਣੀ ਦੇ ਯà©à¨¦ ਦੀ ਦਾਸਤਾਨ ਬੀ ,
ਯਮਨਾਂ ਨਦੀ ਹੀ ਕੈਹ ਰਹੀ ਠ!
ਕੂਂਕੜ ਪਿੰਡੀਠ(ਤਾà¨) ਦੀ ਕਵਿਤਾ,
ਯਮਨਾ ਵਾਗੂੰ ਹੀ ਵੈਹ ਰਹੀ à¨!
ਹਰ ਪੂਨਿਆ ਦੀ ਸ਼ਾਮ ਨੂ ਯਮਨਾ ,
ਜੀ ਆਇਆ ਨੂ ਕੈਹ ਰਹੀ à¨!
ਸਿਖ ਪੰਥ ਪਿਆਰੇ ਤਾਂਈ ਯਮਨਾਂ ,
ਹੂਕਮ ਮਨੰਣ ਨੂ ਕੈਹ ਰਹੀ ਠ!
|